Collegiaal

Ik ben zeer benieuwd wanneer het binnenkort zal zijn. En ik ben lichtjes jaloers op mensen met rijmende webadressen. Hier zal zich toch geen dichter achter verschuilen zeker?

Dronken, stoned of beide

Keith Richards doet the Beatles. Met wat goede wil is Please please me te herkennen.

Ik moet dat ergens op cassette hebben staan, maar waar? Blij dat meneer moistworks er naar linkt. Scroll tot aan nummer 13, klik, en verbaas u. Moge hij nog lang blijven ademen.

De Wilde Week, aflevering An

Radio 1 2006: de bloopers. De laatste Wilde Week van het jaar is een verzameling versprekingen, technische fouten en andere bloopers die An Steegmans bij elkaar heeft geknipt en geplakt. Pijnlijke vaststelling: de leukste radio is klungelradio.

De gestolen pinguin

Vijf dagen lang heeft Erik Vangrieken in Wilde Geruchten onderzoek gedaan naar het verhaal van de gestolen pinguin. Hij is tot het besluit gekomen dat het een stadslegende betreft. Ik ben daar niet zo zeker van.

Wat mij doet twijfelen is wat een paar bewakers van de dierentuin hebben verteld. Off the record weliswaar. Och, meneer, ge moest eens weten wat hier allemaal gestolen wordt. Reptielen, vogels, goudkopleeuwaapjes... En ook pinguins, vroeg Erik? Ook pinguins meneer! En kan u dat nu nog eens zeggen, ik zet mijn microfoon aan. Nee, dat kon dus niet.

Ook gehoord uit de mond van het zoopersoneel: er kruipen wel eens bezoekers bij de leeuwen. Maar daar wordt geen ruchtbaarheid aan gegeven, want dan breng je mensen op ideeën.

Fuck de zwaartekracht

We bevinden ons aan de overzijde van de taalgrens. We hadden op sneeuw gehoopt want zonder sneeuw zijn de Ardennen deprimerend. Helaas, pas de neige.

Omdat wij ons niet zomaar in een depressie laten duwen gingen we op zoek naar dingen die op sneeuw lijken, en we vonden dit. IJs dat zich geen lap aantrekt van de zwaartekracht.

Verfraaid

Op zoek naar de tekstversie van de koninklijke kerstboodschap, is de redactie van Wilde Geruchten over een koninklijke dt-fout gestruikeld.

Koninklijke podcast

De kerstboodschap van de Britse queen is beschikbaar als podcast. Wilde Geruchten vindt dat het Belgische Koningshuis niet mag achterblijven. Als het paleis het zelf niet doet, doen wij het: de toespraak van koning Albert gepodcast. 't Is graag gedaan, Majesteit.

Zondag of gelijkgesteld

Twee vragen hielden ons bezig, vandaag op de redactie.
(1) Hoe geraken we met één uurtje Wilde Geruchten weer uit de luistercijferput die de Hoogheilige Mis en het gastprogramma slaan tussen 9u30 en 11u.
(2) Wie zou, nu James Brown dood is, op dit moment The Hardest Working Man in Showbusiness zijn? Blij dat ik hem nog nét gezien heb voor hij ten hemel werd opgenomen.

Gelopen

Ik zou nog vergeten te vermelden dat er gelopen werd vandaag. Opnieuw een kwartiertje. Vorige zondag had ik mijn neus al eens buiten gestoken, maar ik meende maandag ik iets raars te voelen in mijn knie. Niet echt pijn, maar toch ook niet echt onpijn. Er kraakte af en toe iets als ik mijn knie boog. Enfin, kleine tekenen die me deden besluiten het lopen heel heel rustig weer op te bouwen. Benieuwd wat het gevoel morgen gaat zijn.

Vinyl

Zoon wacht niet op het nieuwe jaar om zijn Goede Voornemens te vervullen. Hij is de vinylverzameling van Vader aan het uitpluizen. Waardoor Vader herontdekkingen doet. Daarnet schalde I'm so free uit Lou Reed zijn Transformer door het huis. En nu is het Let's have a party van The Scabs, uit Skintight. Met geweldig meane achtergrondkoortjes van BJ Scott, Patrick Riguelle en een zekere Angie Dylan waar ik nog nooit van gehoord heb.

Maar het internet weet alles. Ik ging op zoek omdat haar familienaam me vaagweg iets zei. Helaas, ze heet gewoon Dillemans, zoals iedereen.

Dub

Het is lang geleden dat ik nog eens de weg heb getoond naar merkwaardige muziek. Ik heb een rare oorafwijking, genaamd dub. Een genre dat niet tot reggae hoeft beperkt te blijven.

Trentemoller heeft Wicked Game van Chris Isaak verdubt. Ik zal het u niet kwalijk nemen als u "hm, speciaal" mompelt of "ge moet er voor zijn..." En ik zal er u ook niet mee lastig vallen op mijn radio.

Tuymans

Moh, is dat Luc Tuymans? Haalt een artiest van dat niveau zijn verfjes gewoon bij Ava papierwaren?

Aan de kassa zag ik hem opnieuw. Het bleek over de aanschaf van een papieren tafelkleed voor het kerstdiner te gaan. Dat het hem moge smaken.

Slaapkoppen

Randall Casaer werkt aan een album, maar het gaat niet vooruit. Zijn deadline nadert, of is zelfs al overschreden, ik weet het niet meer precies. Hij heeft daar een originele oplossing voor bedacht: sociale controle.

Elke woensdagavond stuurt hij het resultaat van een week werken naar een handvol kennissen. Dat schept verwachtingen, verwachtingen scheppen druk, druk dwingt tot productiviteit.

Ik hoor bij dat handvol. Dat is een voorrecht, maar nu ook weer niet zo'n geweldig exclusief voorrecht, want her & der op het net zijn sporen van Randall's groeiend stripalbum te vinden.

Ik heb zijn prent "anders niets" in gebruik als bureaublad. Ik kijk daar dus al een hele tijd op, en toch heb ik pas gezien dat er een potvis in de wolken zit toen Randall me erop wees. Hm. Strips lezen is blijkbaar niet zo simpel. Ik denk dat ik er mijn oude Sus en Wissen eens wat nauwkeuriger ga bestuderen.

Stok

LVB heeft me een stokje toegeworpen: een vragenlijstje dat je doorgeeft aan vijf collega-webloggers. In dit geval luidt de enige vraag: noem vijf dingen die men wellicht niet over u weet.

1. Ik heb vier keer ingangsexamen gedaan aan de Studio Herman Teirlinck. Of was het vijf keer?
2. Ik heb ooit een poesje machinaal gewassen. Kookwas.
3. De jonge Jo Lemaire heeft mij op haar knieën toegezongen. Wij hebben het over de vroege jaren '80.
4. Ik heb nog nooit een nieuwe auto gekocht.
5. Ik heb in een groepje gespeeld met de drummer van K's Choice, de bassist van The Wizards of Ooze en twee zangeressen die achteraf actrices bleken te zijn. En toch werd het niks. Het moet aan mij gelegen hebben.

(2) was een ongelukje. (3) wordt betwist door Jan Demol die naast mij stond, vlak voor het podium. Hij houdt vol dat Jo hém in de ogen keek. Voor (5) moeten er bewijzen te vinden zijn in het HUMO rockrally-archief.

En nu moet ik dat stokje doorgeven. Dat is een probleem. Hoeveel inlandse bloggers hebben wij? Maarten Schenk telt er 45000. Na zes keer stokjedoorgeven loopt het spelletje dus vast, want 5x5x5x5x5x5=15.625. Als die elk nog eens vijf bloggers moeten vinden, zitten we aan 78.525, bijna het dubbele van het aantal Vlaamse bloggers. Vlaanderen is wat klein voor dit soort spelletjes.

Laat ik het stokje doorgeven aan vijf bloggers van wie ik vermoed dat ze er niet echt op zitten te wachten, en van wie ik me afvraag hoe ze zich er gaan uitspartelen. De simpelste manier om nee te zeggen, vrienden, is "nee". Bien étonné de se trouver ensemble: Yuri Maanzand, Herman Van Rompuy, Marc Vanfraechem, Paul Van Den Bosch en Hanneke Groenteman.

De Wilde Week, aflevering Ropobepert

De Wilde Week van 11 tot 15 december is alhieder te beluisteren. Het gaat over Cercle Brugge, over dode zangers, vakbonden op het paleis, de hobbies van Jan Vandenberghe, de verkoopscijfers van koekjesdozen versierd met de beeltenis van prins Laurent, over de p-taal, over eindgenerieken en het afschaffen daarvan en over nog een paar dingen.

Kerstmuziek

Consternatie op de Wilde Geruchtenredactie daarstraks. Jan Demol, muzieksamensteller, was aan het neuzen in de Radio 1 muzieklijst van de volgende dagen. In tijden van vakantie wordt er vooruit gewerkt, de platen die op 25 december zullen gedraaid worden liggen nu al vast.

Jan ontdekte dat "Kerstmis is dien dag dat ze niet schieten" nergens geprogrammeerd staat. Dat zou dus - als Jan daar geen stokje voor had gestoken - een kerstdag worden zonder Wannes Van de Velde.

Jan hééft er een stokje voor gestoken.

Praeteritio

Ik wil het hier niet hebben over de vervelende gewoonte van webloggers om uitgebreid hun gezondheidstoestand te bespreken. Van mij zal u niet horen dat ik hoofdpijn heb, dat mijn lijf van boven tot onder kraakt en stijf is, dat mijn darmen zich misdragen en dat ik geen hap door mijn keel krijg. Ik hoef u niet te vertellen dat het enige waar ik geen last van heb koorts is en dat ik precies dàt de grens vind tussen ziek en niet ziek. Geen koorts? Gaan werken!

Het praeteritio heet die stijlfiguur, zeggen dat je iets niet gaat zeggen en het ondertussen toch maar lekker gezegd hebben.

Herstart

Vandaag heb ik mijn loopschoenen weer aangetrokken. Die stonden sinds 6 september werkloos in de kast. Naar mijn Polar heb ik even moet zoeken. Hij bleek netjes op zijn plaats te liggen, typisch dat ik pas in laatste instantie daar ging zoeken. En dan naar buiten, een beetje stiekem, mijn huisgenoten sliepen nog.

Heerlijk. Een kwartiertje stelt niks voor, mijn tempo lag zeer laag, ik was gefocust op het gevoel in mijn knie en toch heb ik ervan genoten. Nog nog nog. Het batterijtje van mijn hartslagmeter blijkt drie maanden niksend leeggelopen te zijn, ik weet dus niet precies hoe mijn lijf reageerde. Maar het gevoel zei: alles in orde.

En nu niet overhaasten, geen doelen stellen. De twintig kilometer van Brussel is geen must. Die 42 km zijn een droom, maar het lijkt me niet verstandig om er een timing aan vast te hangen. Lopen om te lopen, meer moet dat niet zijn.

Lijstjes lijstjes lijstjes (link gerepareerd)

De Standaard voelt het einde van 2006 naderen en pollt zich het eindejaar in. De stemming is niet vrij, je moet kiezen uit een lijst die de redactie heeft voorgekauwd. Bij 100 op 1 is dat ook zo, uit loyaliteit met mijn werkgever zeg ik niet dat ik dat een stom systeem vind.

Bij de kandidaatmannen-van-het-jaar heb ik de hulp van Google moeten inroepen want ik kende er eentje niet. Muhammad Yunus heeft de Nobelprijs voor de Vrede gewonnen, ik was dat al vergeten. Om het goed te maken heb ik zijn bolletje aangeklikt.

Vrouw van het jaar dan. Ik stem niet op iemand uit de sport of uit de entertainmentsfeer. Blijven over: Merkel, Vervotte, Guidone, Royal en Van den Bossche. Geen van die dames heeft 's werelds loop beïnvloed. Dus kies ik voor het lef van Margaretha Guidone.

Politicus van het jaar. Zonder twijfel Bart De Wever. Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om bij echte verkiezingen op hem te stemmen, nationalisme is een kwaal waar ik geen last van heb, maar de Belgische politiek zou zonder De Wever een stuk saaier zijn. Een sympathieke mikmak van intelligentie, humor en je m'en foutisme. Dat is Waals voor een karaktereigenschap waarvoor ik niet meteen een volkseigen woord vind.

Sportfiguur van het jaar. Dat kan toch alleen Floyd Landis zijn?

Bedrijf van het jaar. Het zal me eerlijk gezegd worst wezen, ik laat deze categorie open.

Gebeurtenis van het jaar. Ik zie in het keuzelijstje veel gebeurtenissen die onder de categorie "incidenten" vallen. De mp3-moord, Hans Van Themse, 0110, het kartel CD&V-NVA, de gemeenteraadsverkiezingen, de ontslagen bij Vorst, allemaal erg ingrijpend voor wie er direct bij betrokken was, maar eigenlijk slechts van plaatselijk belang. De oorlog in Libanon en de Amerikaanse verkiezingen overstijgen het regionale, maar kunnen niet op tegen de ongewone weersomstandigheden. Als dat de symptomen van een klimaatsverandering zijn, is dat dé gebeurtenis van het jaar. Wat zeg ik, het belangrijkste fenomeen uit de recente geschiedenis.

Sportgebeurtenis van het jaar. Ik verklaar mezelf in deze onbevoegd.

Boek van het jaar. De keuzelijst deugt niet. Süskind staat er ten onrechte op, het Parfum is verschenen in 1986, twintig jaar geleden. Verder heb ik - toch een veellezer - uit de lijst alleen Lanoye en Brijs tot mij genomen. Dus nee, ik stem niet.

CD van het jaar. Dylan. Mocht de keuze vrij zijn, dan ging ik voor de heruitgebrachte platen van de dode zangeres Karen Dalton.



Film van het jaar. Zie gisteren.

Concert van het jaar. Muziek wil ik van héél dicht bij meemaken. Ik wil kunnen zien hoe de gitarist zijn akkoorden pakt, ik wil het zweet en de speekseldruppeltjes zien, ik wil de zanger in zijn ogen kunnen kijken. Mij krijgen ze dus niet binnen in het Sportpaleis. Het concert van het jaar staat niet in lijstje van De Standaard.

TV-programma van het jaar. Dit is geen vriendendienst: Alles uit de kast. Als De Standaard ook Vrienden van de Poëzie had genomineerd had ik voor de verscheurende keuze tussen twee keer geen vriendendienst gestaan.

Site van het jaar. Google of Wikipedia. Of nee, YouTube toch maar.

Blog van het jaar. Het huishoudelijk reglement zegt dat ik de zaal nu even moet verlaten. Ik dacht dat ik onthecht ben enzo, maar toch sprong mijn hart op van vreugde toen ik mijneigen mijzelve in de lijst zag staan. Mocht ik volledig onthecht zijn geweest, had ik voor Gent Blogt gekozen.

Trend van het jaar. Bloggen is van vorig jaar, digitale televisie is van volgend jaar, globalisering is van een jaar of drie geleden, de GPS is overroepen in een land van een voorschoot groot, de iPod schrijft De Standaard verkeerd dus zo'n fenomeen zal dat ook wel niet zijn, kniebroeken moeten we doodzwijgen, omgekeerde kerstbomen tja, onverdraagzaamheid is uitgevonden door Kain, podcasten breekt niet echt door, dus het moet milieubewustzijn zijn. En dat is dan weer wishful thinking.

Woord van het jaar. Een filletje doen staat er niet tussen. Opluchting.

Niet dat ik er trots op ben

Het is blijkbaar lijstjestijd. Filmjournalist Kurt Vandemaele is een overzichtje aan het maken van de beste films van 2006 en vroeg me wat mijn favorieten waren. Ik stond met mijn mond vol tanden, ik ga vrijwel nooit naar de cinema. De DVD vind ik een prachtuitvinding, maar dat zijn oudere films.

Wacht, zei Kurt, ik zal je een lijstje titels doorsturen, misschien inspireert je dat. Dit is die lijst.

Jarhead /The Wayword Cloud /Munich /Where The Truth Lies /Goodnight and Goodluck /Me and You and Everyone We Know /Proof /Dennis van Rite /The Bow /Brokeback Mountain /Vers Le Sud /Nanny McPhee /Get Rich or Die Trying /Syriana /Memoirs of A Geisha /The Pink Panther /The New World /Capote /V of Vendetta /Ice Age 2 /Final Destiny 3 Breakfast on Pluto /The Squid and the Whale /Shooting Dogs /Inside Man /Mission Impossible 3 /Burt Munro, The World’s Fastest Indian /X-Men 3: The Last Stand /Thumbsucker /The Da Vinci Code /Factotum /Marie-Antoinette /The Merchant of Venice /Running Scared /Volver /The White Countess /American Dreamz /Road to Guantanamo /Vidange Perdue /Break-Up /Poseidon /Scary Movie 4 /Crazy /Tideland /Transamerica /United 93 /Fast and the Furious: Tokyo Drift /Over the Hedge/Cars /Superman Returns /K3 en het IJsprinsesje /Pirates of the Carribean 2 /Lucky Number Slevin /The Lake House /Miami Vice /Little Man /Garfield 2 /Snakes on A Plane /Komma /World Trade Center /Lady in the Water /Click /Super Ex Girlfriend /The Wind that Shakes the Barley /Thank You for Smoking /The Inconvenient Truth /Children of Men /Jackass 2 /Flag of our Fathers /Open Season /The Devil Wears Prada /Windkracht 10 /Perfume /Piet Piraat en het Vliegende Schip /Science of Sleep/The Queen /You Me and Dupree /Nacho Libre /Flushed Away/Casino Royale/Talladega Nights /Borat /Little Miss Sunshine /Brick /Scoop /Step Up /Babel /Kruistocht in Spijkerbroek /The Black Dahlia /Transsylvania /Shortbus/Zwartboek /Happy Feet /The Departed/Déjà vu /The Guardian /Deck the Halls /Eragon /Koning van de Wereld /Plop in de Stad /A Prairie Home Companion/Requiem /Arthur and the Minimoys /Saw 3

Eén (1) gezien. Omdat mijn kinderen graag wilden. Pirates of the Carribean 2. De eerste was beter, maar om dàt nu te gaan verkondigen in Kurt zijn stukje...

100 op 1

Radio 1 zoekt naar jaarlijkse gewoonte de honderd beste Belgische liederen. De stemming is vanmiddag afgesloten, uitzending op zaterdag 23 december. Ik heb daarstraks in de trein zitten nadenken over tien liedjes die mij verzoenen met het Belgschap. In willekeurige volgorde. En morgen kunnen het er tien andere zijn.

Nothing really ends (dEUS). Voor de marimba. Voor de tekst. Voor de zangeressen (Esmé Bos komt nog eens terug in mijn lijstje.) Voor de kwisvraag (In welke film zwaait Martin Sheen met zijn arm?) Voor het eind van het nummer dat niet terugkeert naar de grondtoon, zodat er een ongemakkelijke spanning ontstaat. Het gebeurt wel vaker in dEUS-nummers dat de outro zich ontwikkelt tot bijna een nieuwe song. Ook een beetje als oeuvreprijs voor Tom Barman.

Wachten op de wagen in de nacht (RvhG). Bevat de onsterfelijke woorden Was zij nu maar hier, dan kon ik nukkig zijn, nukkig zijn dat gaat niet goed alleen. En er doen violen in mee waar ik niet goed van word. 'Si tous les gars du monde' had ook gekund. Of 'Danielle'. Of 'In mijn hoofd'. Of 'Wijd en zijd'. Of 'Een beetje tederheid'. Raymond rules. Ook een oeuvreprijs.

Voor Anita (Kris De Bruyne). Uit zijn tweede plaat en zeer onbekend. Het is een vertaling van 'To Ramona' van Dylan. Ik was een tienertje, ik kende Dylan alleen van de kampvuurliedjes, tot dit nummer van Kris De Bruyne me de weg wees naar 'Another Side of Bob Dylan' en verder. Danku Kris.

Copydog (El Fish). Dood en doodjammer dat El Fish ooit ter ziele is gegaan. Filip Casteels plus Steven Debruyn was zo'n typisch voorbeeld van het geheel is meer dan de som van de delen.

Oh la la la (TC-Matic). Behoeft geen uitleg. Ik heb een paar jaar nodig gehad om into TC-Matic te komen. In 1981 was ik niet mee. Ik hoorde geen melodie. TC-Matic was een soort machien, een F16 die stond te brullen. Ik vond het herrie. Geleidelijkaan ben ik gaan beseffen dat het grensverleggende herrie betrof. Ik ben traag in die dingen.

Comme Facetta Mammeta (Wannes Van de Velde). Dat is het liedje dat eindigt met Hoedat uw moeder u gemaakt heeft weet ik beter schat dan gij. Ik kies dit uit het oeuvre van Wannes omdat Roland er op sympathieke wijze in meebromt, en Roland gun ik van harte een plaats in mijn persoonlijke Belgentoptien. Hier word ik vrolijk van. Ze mogen 'Comme Facetta Mammetta' op mijn begrafenis draaien, het zou kunnen dat ik dan met mijn vingers ga knippen in mijn kist.

Diep in mijn hart (Duveltjeskermis). Hier is Esmé Bos weer sé. Aan de zijde van haar Bart Voet. Duveltjeskermis was het ontroerendste wat ik ooit op een podium heb gezien. Begonnen als een liedjesprogramma voor ouderlingen in rusthuizen, maar zo goed gedaan dat de zaal avond na avond tsjokvol jong volk zat. Ik bedoel mensen van mijn leeftijd. Het liefst wou ik Esmé meenemen naar huis en haar in een gouden kooitje stoppen, zodat ze elke avond voor me zou zingen. Maar Bart vond dat geen goed idee.

Robbin' the liquor store (The Scabs). Omdat er anders geen gewone rechtdoor rock op mijn lijstje staat. Britten en Amerikanen zijn daar beter in natuurlijk, maar Willy Willy blijft de Belgische Keith en Guy Swinnen is onze John Fogerty.

Marieke (Jacques Brel). Het is moeilijk kiezen. 'Ne me quitte pas' heb ik te vaak gehoord. 'Le plat pays' eigenlijk ook, maar er speelt een theremin in mee en die doet me twijfelen. Maar uiteindelijk kies ik voor 'Marieke'. Ik heb een verzamel-CD van Brel in huis, waarop 37 nummers, maar ai, niét Marieke.
'Le valse a mille temps' is ook geweldig, niet alleen artistiek maar ook sportief: een aanval op het wereldrecord articuleren.

Kwestie van organisatie (Flip Kowlier) Over deze heb ik getwijfeld. Maar uiteindelijk toch in de top tien opgenomen omdat Flip Kowlier ermee heeft bewezen dat je succes kan hebben door volledig tegen alles en iedereen in jezelf te blijven en je allerindividueelste ding te doen.

Vier keer Engels, een keer Frans, een keer Italiaans en slechts vier Vlaamsche liederen. Alsch daar maar geen parlementaire vragen over koomen.

Triest triest planeet

Je kan nog tot morgenmiddag stemmen en de beste Belgische song verkiezen. Ik ben eens stiekem gaan piepen in de stand van zaken en Sad Sad Planet van Mauro z'n Evil Superstars dreigt net naast de top 100 te vallen. Daar moet gehandeld worden. Actie.

Aan tafel

Wij kwamen daarstraks familiaal tot de ontdekking dat een driehoek met een hoek af een vierhoek wordt.

Eigenlijk ging het tafelgesprek over mensen met een hoek af, maar er heeft er morgen eentje examen wiskunde. Vandaar dat we ongemerkt in de meetkunde verzeilden.

De stelling van Fillet: Xhoek - 1 hoek = (X+1)hoek. Aan het bewijs zijn we niet toegekomen.

Ik ben begonnen met scheuren

Ik las daarnet mijn Nina-postje na. ...ik ben beginnen scheuren... schrijf ik op het eind. Het voltooid deelwoord van beginnen is begonnen maar ...ik ben begonnen scheuren... klinkt ongrammaticaal. Heeft u toevallig doorgeleerd in de nederlandse spraakkunst?

Nina

"Een belangrijke reden om 'Nina Simone, het tragische lot van een uitzonderlijke zangeres' van David Brun-Lambert aan te schaffen is de meegeleverde cd Hidden Treasures". Zo stond het vorige woensdag in Uitgelezen, de boekenbijlage van De Morgen.

(Tiens: op de vernieuwde site van De Morgen is bij de artikels geen auteursnaam terug te vinden.)

Of het een goed boek is weet ik nog niet, maar ik heb wel gemerkt dat Sirene een onhandige uitgeverij is. Bevat CD met nooit verschenen songs! zetten ze trots op de cover. En dat klopt, maar voor je die CD kan beluisteren moet je dat dure boek beschadigen.

Een papieren hoesje achterin vastgeplakt, maar wel met de sluiting naar achteren. Ik heb de zaak gedraaid en gekeerd en bestudeerd, in de veronderstelling dat er een of andere nieuwsoortige sluiting voorzien was, en dat ik niet slim genoeg ben om daarvan de geheimen te doorzien. Maar niks. Uiteindelijk moet zelfs de grootste boekenminnaar capituleren: ik ben beginnen scheuren... Het geluid van die arme papiervezeltjes die stuk voor stuk knappen, aargh!

Uiteindelijk in Kruibeke

CD&V kiest voor een coalitie met D.E.N.E.R.T. Samen 17 zetels. En avant la musique.

Zouden ze bij de CD&V beseffen dat veel van hun nieuwe kiezers op hen hebben gestemd als alternatief voor de eeuwigdurende Denert?

Draadloze knie

Ik ben niet wat je noemt een early adaptor, maar een draadloze knie, dat wou ik hebben. Ze is me bezorgd door de dokter. Dankuwel.

Ook langs de kinesist geweest. Die heeft gezegd dat er volgende week gejogd mag worden. Slechts tien minuten, maar het is een begin.

Er telefoneert iemand in Kruibeke

-Hallo, met Dekeyser.
-Met Luc Dekeyser?
-Nee, 't is zijn dochter. Mijn vader is niet thuis.
-Jammer. Wil u hem zeggen dat Antoine Denert gebeld heeft?
-Dat zal ik doen. Goeienavond nog.
-Goeienavond.

Oase

Linken naar een andere weblog, zomaar, zonder er zelf wat aan toe te voegen, ik probeer dat te vermijden. Maar af en toe zet ik mijn principes met plezier opzij.

Daarnet kwam ik viavia bij sereniteit terecht. Gloednieuwe weblog vertrekkend vanuit een koe van een waarheid: dat het internet een woestijn is vol dwaze uitspraken, forse verklaringen, kwetsende woorden en ondoordacht gebrabbel. Sereniteit wil een oase zijn van sereen nieuws. Nieuws en meningen over taal, wetenschap, software en de maatschappij, maar telkens op een serene manier verwoord.

Deze oase meteen aan mijn rss-lijst toegevoegd.

Er beweegt iets in Kruibeke

De kleine Kruibeekse partijtjes hebben zich aan elkaar vastgeklonken, schreef ik al een paar dagen geleden. Nu blijkt de plaatselijke CD&V gecharmeerd door de inhoudelijke afspraken die er gemaakt werden. In hun eigen woorden:

Vorige week lanceerden de drie kleinere partijen een oproep aan CD&V om samen uit de politieke crisis te komen. CD&V ging de afgelopen dagen in op deze vraag.
We hadden een goede verkiezingsuitslag en willen de komende zes jaar dat kansen benut worden. Als er een stabiele oplossing mogelijk is met SP.a, Groen! & VLD willen we deze opties verder uitwerken.
De eerste gesprekken onder de vier waren open en correct. Het is alvast opmerkelijk dat we inhoudelijk samen een erg brede basis blijken te hebben. De CD&V-onderhandelaars hebben alvast het gevoel dat een krachtig inspirerend project mogelijk is.

Op Sinterklaasdag ga je je als vanzelf afvragen of de volgende burgemeester van Kruibeke een baard zal hebben.

De pastorale zo

Kardinaal Danneels heeft er daarnet in De Laatste Show eenentwintig keer het tussenwerpsel "zo" tussengeworpen.

58 op 100

Rolling Stone heeft (jaren geleden) de vijfhonderd belangrijkste LP's uit de popmuziek opgelijst. De platen uit de top 100 die ik nog nooit van voor tot achter heb gehoord zal ik eens vetjes zetten. Met redenen omkleed.

1. Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, The Beatles
2. Pet Sounds, The Beach Boys
3. Revolver, The Beatles
4. Highway 61 Revisited, Bob Dylan
5. Rubber Soul, The Beatles
6. What’s Going On, Marvin Gaye
7. Exile on Main Street, The Rolling Stones
8. London Calling, The Clash
9. Blonde on Blonde, Bob Dylan
10. The White Album, The Beatles

De top tien valt nogal mee: Marvin Gaye vind ik een singletjesartiest. Wij vervolgen.

11. The Sun Sessions, Elvis Presley
12. Kind of Blue, Miles Davis
13. Velvet Underground and Nico, The Velvet Underground
14. Abbey Road, The Beatles
15. Are You Experienced? The Jimi Hendrix Experience
16. Blood on the Tracks, Bob Dylan
17. Nevermind, Nirvana
18. Born to Run, Bruce Springsteen
19. Astral Weeks, Van Morrison
20. Thriller, Michael Jackson

Over Miles Davis en Nirvana schaam ik me diep. De bananenplaat van Velvet Underground heb ik wel, maar ik vind ze niet echt aangenaam om naar te luisteren. En ik geef de voorkeur aan de intimistische Springsteen, de stadionrock van BTR vind ik erover.

21. The Great Twenty-Eight, Chuck Berry
22. Plastic Ono Band, John Lennon
23. Innervisions, Stevie Wonder
24. Live at the Apollo (1963), James Brown
25. Rumours, Fleetwood Mac
26. The Joshua Tree, U2
27. King of the Delta Blues Singers, Vol. 1, Robert Johnson
28. Who’s Next, The Who
29. Led Zeppelin, Led Zeppelin
30. Blue, Joni Mitchell

Ik speel een beetje vals: plaat 21 ken ik niet, maar het lijkt me een best-of. Ik heb van Chuck Berry "The Anthology" in huis en ik denk dat die gelijkgesteld is. Stevie Wonder is voor mij ook een best-of artiest en The Who heeft mij nooit kunnen bekoren. Ik weet dat dat fout is. Ik heb dat ook met The Doors en met David Bowie, zoals verderop zal blijken.

31. Bringing It All Back Home, Bob Dylan
32. Let It Bleed, The Rolling Stones
33. Ramones, Ramones
34. Music From Big Pink, The Band
35. The Rise and Fall of Ziggy Stardust, David Bowie
36. Tapestry, Carole King
37. Hotel California, The Eagles
38. The Anthology, 1947 - 1972, Muddy Waters
39. Please Please Me, The Beatles
40. Forever Changes, Love

Ik moet drrrringend de Ramones in huis halen. Ha, daar is die Bowie die ik enkel verdraag als ze hem op de radio spelen, maar die ik nooit spontaan zal opleggen. Tapestry is een klassieker die aan mij is voorbij gegaan, Hotel California heb ik zo vaak op de radio gehoord dat ik de noodzaak van de investering niet inzie. Love is de enige groep in de lijst waarvan ik werkelijk geen enkel nummer ken. Ik weet alleen dat zanger Arthur Lee in de gevangenis heeft gezeten en een paar maanden geleden is overleden.

41. Never Mind the Bollocks, The Sex Pistols
42. The Doors, The Doors
43. The Dark Side of the Moon, Pink Floyd
44. Horses, Patti Smith
45. The Band, The Band
46. Legend, Bob Marley and the Wailers
47. A Love Supreme, John Coltrane
48. It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back, Public Enemy
49. At Fillmore East, The Allman Brothers Band
50. Here’s Little Richard, Little Richard

Amai, veel vetjes. The Doors zijn mijn vrienden niet. Ik zal niet protesteren als ik dat op de radio hoor, maar meer moet het voor mij niet zijn. John Coltrane, tja. Op mijn 43ste is het tijd om eens in de jazz te vliegen. Rap is voor mensen die minstens tien jaar jonger zijn dan ik, the Allman Brothers vormen een gat in mijn verzameling dat dringend gedicht moet worden, en van Little Richard hoop ik ooit de LP The Rill Thing op de kop te tikken omdat het geweldige Freedom Blues erop staat.

51. Bridge Over Troubled Water, Simon and Garfunkel
52. Greatest Hits, Al Green
53. The Birth of Soul, Ray Charles
54. Electric Ladyland, The Jimi Hendrix Experience
55. Elvis Presley, Elvis Presley
56. Songs in the Key of Life, Stevie Wonder
57. Beggars Banquet, The Rolling Stones
58. Trout Mask Replica, Captain Beefheart
59. Meet the Beatles, The Beatles
60. Greatest Hits, Sly and the Family Stone

56 zie 23, en iemand moet me eens uitleggen wat er zo geniaal is aan die Captain Beefheart. Ik heb die plaat. Onopzetbaar.

61. Appetite for Destruction, Guns n’ Roses
62. Achtung Baby, U2
63. Sticky Fingers, The Rolling Stones
64. Phil Spector, Back to Mono (1958 - 1969), Various Artists
65. Moondance, Van Morrison
66. Led Zeppelin IV, Led Zeppelin
67. The Stranger, Billy Joel
68. Off the Wall, Michael Jackson
69. Superfly, Curtis Mayfield
70. Physical Graffiti, Led Zeppelin

Pfoe, twee op tien. Als Robert Plant niet de zanger van Led Zeppelin zou zijn, zou ik hun platen in huis hebben en scoorde ik vier op tien. En U2 vind ik niet slecht. Niet slecht. Maar ik denk dat ik het met een best-of kan stellen.

71. After the Gold Rush, Neil Young
72. Purple Rain, Prince
73. Back in Black, AC/DC
74. Otis Blue, Otis Redding
75. Led Zeppelin II, Led Zeppelin
76. Imagine, John Lennon
77. The Clash, The Clash
78. Harvest, Neil Young
79. Star Time, James Brown
80. Odessey and Oracle, The Zombies

Star Time ken ik niet, maar hogerop in de lijst stond Live at the Apollo, en die koester ik. AC/DC is sympathiek maar in die kategorie geef ik de voorkeur aan de nog net iets onnozelere Status Quo. En heb je met de single "She's not there" het essentiële van the Zombies niet in huis?

81. Graceland, Paul Simon
82. Axis: Bold as Love, The Jimi Hendrix Experience
83. I Never Loved a Man the Way I Love You, Aretha Franklin
84. Lady Soul, Aretha Franklin
85. Born in the U.S.A., Bruce Springsteen
86. Let It Be, The Beatles
87. The Wall, Pink Floyd
88. At Folsom Prison, Johnny Cash
89. Dusty in Memphis, Dusty Springfield
90. Talking Book, Stevie Wonder

90 zie 23 en 85 zie 18.

91. Goodbye Yellow Brick Road, Elton John
92. 20 Golden Greats, Buddy Holly
93. Sign ‘o’ the Times, Prince
94. Bitches Brew, Miles Davis
95. Green River, Creedence Clearwater Revival
96. Tommy, The Who
97. The Freewheelin’ Bob Dylan, Bob Dylan
98. This Year’s Model, Elvis Costello
99. There’s a Riot Goin’ On, Sly and the Family Stone
100. In the Wee Small Hours, Frank Sinatra

Ik ben blij dat Costello nog net in de lijst staat. Jazz is duidelijk niet mijn sterkste kant en wat ik daarnet zei over Robert Plant geldt ook voor Roger Daltrey: als Pete Townshend zou zingen, zou ik de platen van de Who in huis hebben.

Touché

Toch maar gaan werken vandaag, hoewel ik nog in ziekteverlof ben. Geen advies aan de dokter gevraagd, wel aan de kinesist en die dacht dat het wel kon.

Nauwelijks hinder van mijn knie gehad. Enkel in de trein was het even moeilijk: het is gebruikelijk dat de reiziger zijn benen onder de bank plooit, maar dat lukt me nog niet. Mijn schoenpunten hebben het territorium van mijn overbuur geschonden. Onze tenen hebben elkaar even geraakt, wat in normale omstandigheden tot een gemompeld o, sorry leidt, en tot terugtrekking op het eigen grondgebied. Maar gezien mijn statuut van post-operatieve herstellendheid heb ik gedaan alsof ik het niet merkte.

Helsen

Wim is ziek. Op TV merk je daar niks van, maar in de zaal wel. Afgelast. En T was zo blij dat hij eindelijk al die zinnen die zijn ouders geregeld citeren zelf zou kunnen gaan aanhoren in Wilrijk. Niet dus.

Maar op TV merk je daar dus niks van. Wim heeft gisteren een gedicht voorgelezen van Youri Maanzand. Die heeft een website die een dagelijkse klik waard is. Uit de comments blijkt dat ook zijn lezers poetische zielen te zijn. Of zou hij zijn comments zelf schrijven? Ja, hij zal ze wel zelf schrijven.

(Ik heb de foto van het net geplukt, geen idee wiens rechten ik schend. Als de fotograaf bezwaar maakt, haal ik hem weg.)

Sociale controle

Ik word in de gaten gehouden. Een voorbeeld van voor NY: in het station van Mechelen draai ik een wafel uit de automaat. Iemand tikt me op de schouder en vraagt zich luidop af of wafels wel passen in een marathondieet. Vriendelijk hoor, maar toch. Je voelt je bekeken.

En vandaag ga ik me in de stad wagen. Ik bereid me voor op mensen die me zullen vragen of dat wel mag als je ziekteverlof hebt. Ja dat mag. Ik ben trouwens niet ik, ik ben Sinterklaas die zich in ik heeft vermomd. Sinterklaas voelt namelijk zijn deadline naderen, knie of geen knie.