Kot

Het is een kot in de nacht en de dag is nog altijd niet afgelopen. Ik denk dat er deze week niet veel geblogd gaat worden alhier, neem me niet kwalijk.

Besparing

Voel je daar eigenlijk iets van, vragen ze me geregeld, van die besparingen bij de VRT. Bwa nee, nog niet echt, pleeg ik dan te antwoorden.

Maar ik zag daarnet het late journaal en schrok toch even van de paraplu die in beeld kwam. De verslaggever in Genk had blijkbaar een exemplaar meegekregen dat ook al eens dienst gedaan had om de winterstorm van een tijd geleden te illustreren. De nieuwsdienst zit door haar paraplubudget.

Borstzak Houzee!

Dienstmededeling aan de leden van de B.B.B.B.B.B. Maandag zal Radio 1 verslag uitbrengen van onze stichtingsvergadering en aandacht besteden aan de dreigende verdwijning van ons geliefde Borstzakje.

Moeder, gefeliciteerd met uw zoon. Hij heeft het ver geschopt: een foto van zijn pijama pyjama staat op de website van de Openbare Omroep.

Flink

Maar net niet flink genoeg. De opdracht was drie keer lopen en één keer fietsen deze week. Ik heb twee keer gelopen en nul keer gefietst.

Maar er rest me nog een zondag. Morgen fiets ik naar de dichtsbijzijnde Albert Heyn. Ja, dat is in het buitenland. De derde loopsessie zal voor maandag zijn, want ik moet tussen twee trainingen een loopvrije dag respecteren, anders gaat het ter kniehoogte mis. Ik zit dus niet helemaal op schema, maar het scheelt echt niet veel.

Het trainingspakket voor volgende week: ma 20' lopen, wo 20' lopen, vr 15' lopen, zo 25' lopen, en op di of do met de fiets van Brussel naar huis.

De Wilde Week, aflevering Wendy II

Wendy II, want er is al eens een aflevering Wendy geweest.

De Wilde Week gaat deze week over de erectie van Mozart, het verband tussen Geert Van Istendael en Salman Rushdie, de gedetineerde Jean-Luc Dehaene, five little monkeys en zes orang-oetans, Starbucks in China, Laurent Van B. en Wendy Van W. en nog een paar dingen.

Abonneren is zoveel makkelijker.

Aurélie

Ze is al een tijdje gestopt met presenteren en er waren luisteraars die zich afvroegen waarom. Om zich voor te bereiden op een muzikale carriere, blijkt. Ik heb ze nooit horen zingen, maar dat zal me niet weerhouden om naar haar gloednieuwe website te linken.

Ah, ook Pat heeft zijn site geopend, zie ik. Nog een zanger.

Gedichtendag

Al is de poes dood,
al hadt gij lekke band,
al wordt het net hervormd,
al is het ambras, chaos, weer zo'n dag,
al is de lijn slecht,
al valt de koffie om,
over de papieren en over uw wit hemd,
al hebt gij krampen,
of uw kind,
al pist ge bloed ofzo,
al luistert niemand,

als het rode lichtje gaat branden zult gij praten.
Praat.

(anoniem)

No, no, no

Redelijk onder de indruk van Amy Winehouse haar Rehab. Met een punchline die in vertaling merkwaardig goed aansluit bij de actualiteit van vandaag. "Ikke in een afkickcentrum? Nee, nee, nee."



Maar wat ik u eigenlijk wil aanraden is deze versie die ze deed in The Interface. Rehab begint vanaf 3'28". Ik heb een zwak voor demoversies en slaapkameropnames en akkoestische sessies. Pas in zo'n primitieve omstandigheden hoor je hoe goed iemand zingt.

Slimste

Na De Slimste Mens tonen ze een parodietje op de puzzelronde waarin sponsor ING verborgen zit. In een flits zag ik daarnet dat Get Ready het tweede begrip is, morgen zoek ik het derde.

-update- Efkes vergeten dat ik niet kan kijken, ik moet naar de opnames van de Tekstbaronnen. Lossen jullie de puzzelronde op?

Op schema

Maandag 15' gelopen, woensdag 15' gelopen, donderdag 50km gefietst, maar vandaag liep het fout. De opdracht was 15', maar Bob Dylan heeft me afgeleid.

Ik liep met "Theme Time Radio Hour" op de iPod, aflevering 36, "Hair, a threadlike outgrowth of the skin of a mamal". Hangend aan Bobs lippen vergat ik op het parcours te letten en na een kwartier vond ik mezelf terug diep in de polder. Ik heb dus - en dat is erger dan te weinig trainen - dubbel gelopen: een kwartier heen en een kwartier terug.

Het plan voor volgende week: één keer 15' lopen, twee keer 20', en op een droge dag Brussel-Rupelmonde per fiets. Misschien best morgen fietsen want ik hoor beweren dat het dinsdag gaat sneeuwen. En heel de week een onaangename noordenwind, dus tegenwind.

De Wilde Week, aflevering Gertje

De Wilde Week gaat deze week over aloude tradities, Linkeroever, Cancion Mixteca, de tien miljoen van Gert Verhulst en wat hij ermee zou moeten doen, beulen, telefoneren met consumptieproductjes en nog een paar andere dingen.

Als u zich hier abonneert krijgt u De Wilde Week automatisch op uw harde schijf. Sven zijn Dienst Amusement is ook de moeite. Dat zeg ik niet zonder eigenbelang. Sven heeft een verloren gewaand radiomoment teruggevonden: Bert en Ernie in Levende Lijven. Ik heb daarnet geluisterd en gedacht: Misschien moeten we op de nieuwe Radio 1 maar eens opnieuw iets Levende Lijvenachtigs doen...

Narcis

Het is twintig januari in de tuin. Dat er sneeuwklokjes bloeien is niet vreemd, maar die twee paasbloemen lijken mij vroeg.

A propos, een paar dagen geleden kwam het fenomeen 4x4 hier kwansuis ter sprake, die brandstofverslinders, bovengemiddeld dodelijk bovendien bij aanrijdingen met zwakke weggebruikers. Voor een lezer die zich 4x4-rijder noemt aanleiding genoeg om te gaan schelden. Ik citeer: Jullie zijn een bende lullers. Laat iedereen doen wat ie wil. Ok? Deal? Misschien doen jullie wel dingen die mij niet aanstaan. Scheten laten in bed of zo.

Ik vraag mij af hoe die fijne mens weet dat ik scheten laat onder de dekentjes. Moet een oud lief zijn. Ik ga niet terugschelden, want hij zij heeft gelijk: darmgassen bevatten methaan en dat is een broeikasgas. Ik bied 4x4-rijder deze bloem aan, het product van de klimaatswijziging.

De B.B.B.B.

Heden is opgericht, in de schoot van de redactie van Wilde Geruchten, de Belgische Bond voor het Behoud van het Borstzakje. Op de stichtingsvergadering is overwogen de Bond anders te noemen: Belgische Bond voor de Terugkeer van het Borstzakje, maar om redenen van welluidendheid heeft men gekozen voor het Behoud.

Stichtend lid Demol J. herinnerde de vergadering aan de tijd dat èlk hemd een borstzakje had. Zo hoort het. Het moderne hemd is zakloos en dat is erg. Een vulpen, een bankkaart, een kasticket, een theaterkaartje, de VRT-personeelsbadge, zij vonden een ideale berging in de borstzak. De textielsector wordt dringend verzocht een mouw te passen aan dit probleem.

Tweede agendapunt, na het vastleggen van de naam van de Bond, was de broekzak. De vergadering meent een tendens waar te nemen tegengesteld aan het borstzakkenprobleem: een overaanbod aan broekzakken. De moderne broekdrager moet geregeld springen om auditief vast te stellen of de autosleutels zich in de broek bevinden. Bij gerinkel is het onbegonnen werk om te achterhalen in welke zak de sleutelbos zich verbergt. De B.B.B.B. pleit voor drie broekzakken, te weten de linker-, de rechter- en de achterzak. Meer leidt tot verwarring.

Een meerderheid der leden was gewonnen voor een naamsverandering van de B.B.B.B. Voortaan heet de Bond de B.B.B.B.B.B, zijnde de Belgische Bond voor het Behoud van het Borstzakje en de Beperking der Broekzakken.

Nieuwe leden kunnen zich aanmelden in de comments.

Vast

Het jongste Filletje moet op donderdag naar de muziekschool. Stukje fietsen, met de boot de Schelde over, klaar. Vader had meedelijden en stelde voor hem met de auto tot aan het veer te brengen.

Dat is door de polder. Er lag een boom over de weg, omvergestormd. We moesten dus terugkeren. De auto omkeren op een smal kasseiweggetje lukt alleen als je even door de berm rijdt. Die was onder het gras helemaal vermodderd, maar daar was op het eerste gezicht niets van te zien...

Ik heb me vastgemanoeuvreerd. Dat was lang geleden. Sakkeren gelijk iemand die vijftig kilometer door de regen moet fietsen. Gas geven maakt het alleen maar erger. Geprobeerd met takjes onder het wiel, een stuk tegel dat we vonden, het dekentje van op de achterbank, maar niks hielp. Het jongste Filletje heeft zelfs even achter het stuur gezeten en de handrem bediend terwijl vader probeerde te duwen. Het was allemaal tevergeefs.

We zijn eruit geraakt, ik weet niet hoe. Er kwam een rood waas voor mijn ogen en een zwarte wolk uit de uitlaat. En we waren blij toen we thuiskwamen.

Ik ben tegen 4x4's. Maar vandaag een klein beetje minder. En ik ben tegen auto's wassen. Maar vandaag een klein beetje minder.

Nat

De trainer vindt dat ik een keer per week van Brussel naar huis moet fietsen. Donderdag gaat het stormen, het leek me dus verstandig om dat vandaag te doen.
Toen ik vertrok was het droog, na een kwartier begon het te motregenen, weer een kwartier later regende het zo intens dat mijn wenkbrauwen, nochtans fors, niet meer volstonden om het water uit mijn ogen te houden.
Algemene Voeding Magda in Malderen is een vaste stopplaats waar ik halverwege een flesje sportdrank koop. Niet vandaag. Ik wou het Magda niet aandoen dat ze haar supermarkt zou moeten dweilen.
Een stukje van mijn fietsroute loopt langs de spoorlijn Mechelen-Temse. De trein waar ik gewoonlijk inzit, reed me voorbij. Ik vervloekte mezelf.
En het ergste moest nog komen. Tussen Temse en Rupelmonde kwam ik in een soort zondvloed terecht. Nat tot op mijn onderbroek. Nog een beetje verder zelfs. Ik hapte naar adem alsof ik in een te koud zwembad sprong. Ik kon nog maar aan één ding denken: pannenkoeken en hete chocolademelk.
Morgen weer met de trein. De pannenkoeken zijn er niet van gekomen, de chocolademelk was heerlijk. En qua training zit ik op schema, Paul.

Biep biep

Grote infovergadering over de nieuwe structuur van de VRT nieuwsdienst vanmiddag. Ik val daar niet onder, maar na 2 april - de grote Radio 1 hervorming - is alles mogelijk, dus leek het me niet onverstandig om daar even te gaan luistervinken.

Siegfried Bracke krijgt de leiding over Ter Zake en de R1-nieuwsprogramma's en zal zich de komende weken dus intensief met de vernieuwing van R1 gaan bezighouden. Weinigen herinneren het zich nog, maar Sieg heeft jarenlang radio gemaakt, tot hij in 1990 naar TV verkaste. Manu militari, vertelde hij daarstraks. Hij wou niet, maar het was van moetes.

Schoon moment: om tien over twee biepten plots tientallen gsm's tegelijkertijd. Nogal wat journalisten zijn geabonneerd op een newsallert smsdienst, bij belangrijk nieuws krijg je een smsje. Er zijn er twee: die van de VRT en die van De Standaard. Een gewone sterveling heeft genoeg aan één van die twee, werknemers van de VRT en de VUM hebben ze allebei. Om te weten wie er eerst is. Een gewone sterveling ligt daar niet van wakker, werknemers van de VRT en van de VUM vinden dat belangrijk. Er werd gevloekt, het was De Standaard die meldde dat Dedecker zijn nieuwe partij Lijst Dedecker gaat heten.

Dead Flowers

Ik ga er geen gewoonte van maken, maar voor een keer moet het kunnen: YouTube! Keith doet Dead Flowers in het gezelschap van (vrnl) Willie Nelson, de kleinzoon van Hank Williams en Ryan Adams.

Naar de overkant

Ik dacht uit ervaring te weten dat de minste geringste verandering op de radio bij luisteraars wrevel veroorzaakt. Nieuwe jingles of het weerbericht aan het begin of op het eind van het nieuws, mensen worden daar ongelukkig van. Maar nee, er zijn dingen die veranderen zonder dat iemand het merkt. Ik moet mijn mening in deze herzien.

Daarnet zei Sven, redacteur Wilde Geruchten, tiens, het is de vijftiende vandaag. Vroeger waarschuwden ze op de radio dat je in straten met beurtelings parkeren je auto moet verzetten.

Dat doen we niet meer. Ik heb niet de indruk dat er daardoor chaos is ontstaan of verdriet is veroorzaakt. Of heb ik iets gemist, en is het verkeersbord beurtelings parkeren overal weggehaald?

Eens trainer altijd trainer

Paul Van den Bosch laat me niet losch. Hij belde daarstraks omdat hij gelezen had dat mijn knie in orde is. Ik vertelde hem dat ik van plan was om vanavond nog eens een half uurtje te gaan lopen en hij vond dat een bijzonder slecht idee. Teveel. Een kwartiertje zal volstaan.

Zal ik je een trainingsschemaatje doorsturen, Koen? Ik had het hem niet durven vragen, maar hij stelde het zelf voor. Zonder schema lopen is lastig, heb ik de voorbije dagen gemerkt. Als het dan regent loop je niét. Het is een volle week geleden dat ik mijn loopschoenen nog heb aangehad. Dus ja, Paul, ja, dankjewel.

Dat schema is ondertussen binnen: deze week drie keer 15' lopen, met telkens een looploze dag ertussen; volgende week twee keer 20' en een keer 15'; de week daarna 20, 15 en 25'. En elke week een keer van Brussel naar huis fietsen of iets van die strekking.

Exboom

Gisterenavond het laatste nieuwjaarsfeest, dus daarstraks de kerstboom afgebroken.

Eigenlijk nog een tikje te vroeg want er lagen nog twee pakjes onder. Eentje voor i, we waren daar op oudjaar en we hadden een wasmand vol cadeautjes mee, maar het geschenk voor de gastvrouw waren we thuis vergeten. En nog iets voor w, mijn petekind waar ik geen familiale band mee heb, dus daar organiseren we elk jaar een heel laat nieuwjaarsfeest voor, een te-laat-om-de-kerstboom-te-laten-staan-nieuwjaarsfeest. Zo tegen Pasen zullen we uitgenieuwjaard zijn.

Esmé

De Rataplan in Borgerhout bestaat tien jaar en heeft aan drie buren/artiesten een verjaardagsopdracht gegeven. Vrijdag gaan kijken wat Esmé Bos ervan heeft gemaakt.

Er zijn veel meisjes die mooi kunnen zingen, maar slechts weinigen zingen onaards mooi. Ik heb Esmé Bos al vaak zien optreden, en telkens weer kippenvel. Niet een keer op een avond, wat al een hele verdienste zou zijn, maar lied na lied. Van Costello's Almost Blue snap ik het, dat is op zich een compositie waar je niet goed van bent. Maar ook met niemendalletjes - Nine To Five van Dolly Parton, of een mij onbekend lalaladingetje van Billy Preston - weet Esmé kroppen in kelen te veroorzaken.

In de lente doet ze een toerneetje. Ga en geniet. En excuses voor de bibberige foto. Weinig licht, geen statief, ingezoomd...

De Wilde Week, aflevering Rolly

Opnieuw De Wilde Week oude stijl. Geen bloopers meer, maar wel de klikcijfers, de Olympische marathon, Hans Dorrestijn, oude mannetjes die zich bukken, vogelen, de verdwijning van Martine Preenen, Nederland boycot België, een debutant die bijna doodvalt van de stress en nog een paar andere dingen.

Winterslaap

Een paar commentschrijvers maken zich ongerust over de dagenlange blogstilte alhier en ze hebben gelijk. Drie dagen niks, het is een schande. Het lijkt op een winterslaap, bij deze temperaturen is dat ongepast. Ik voel een lichte vorm van schaamte, maar ook een al even lichte vorm van gelukkige warmte diep in mij want gemist worden, lieve vrienden, is een fijn gevoel.

Moet ik me verantwoorden? Wel, het is een combinatie geweest van weinig tijd en weinig inspiratie. Dinsdag bijvoorbeeld moest ik 's avonds én naar Gent voor een opname van De Tekstbaronnen én tegelijkertijd naar een oudercontact in Antwerpen. Dat is nog gelukt ook. Ik heb daarvoor de verkeersregels lichtjes geschonden. Ik ben daar niet trots op, hou het stil.

En voor de rest dus weinig inspiratie. Mijn gedachten worden namelijk beheerst door de hervorming van Radio 1, en laat dat nu net een onderwerp zijn waarover ik op deze plek toch een beetje terughoudend moet zijn. Al heb ik daar eerder al wel eens iets over gelost, en er zijn er nog die dat doen.

Uiteraard is de interesse naar wat er gaat gebeuren groot. Een paar collega-presentatoren hebben vandaag telefoon gekregen van De Morgen. Of ze al weten wat ze gaan doen na 2 april. Nee, niemand weet dat. En ja, een mens maakt zich daar wel eens zorgen over. Maar we zullen onze plek wel vinden zeker? Hoe langer ik erover nadenk hoe groter de goesting wordt om een muziekprogramma te gaan maken.

De eerste voorstellen beginnen binnen te lopen en daar zitten een paar aantrekkelijke dingen tussen, zelfs ideeën van buitenshuis. Jan Desmet - mag ik dat eigenlijk vertellen? - Jan Desmet vindt bijvoorbeeld dat we iets Theme Time Radio Hour-achtigs moeten doen. Ik vind dat ook, Jan. Er is maar een probleem: Bob Dylan presenteert dat, en wie het al ooit heeft gehoord weet dat hij de essentie is van het succes van TTRH. Wie gaat dat bij ons presenteren? Wie durft zich de Vlaamse Bob Dylan noemen?

In de rapte...

...want ik ben moe. Bij dokter Peers geweest. Alles OK. Meniscusprobleem is voorbij. Maar wel slaptitude in mijn linkerbovenbeen omdat ik dat zo lang gespaard heb. Als ik daar vollen bak mee ga lopen zal ik kraakbeenproblemen krijgen. Dus: krachttrainen ter linkerzijde. Dat wil zeggen: niet alleen lopen, ook geregeld fietsen. En liefst met een beetje een te groot verzet. Maar nu slapen.

Stok

Herinner u het stokje dat een tijd geleden in mijn richting geworpen werd. Ik gaf het een beetje overmoedig door aan Herman Van Rompuy. Die heeft me vandaag laten weten dat hij er niks mee gaat doen. In een email waarin twee anecdotes die ik volgaarne met u deel.

Beste,
Ik durf u niet aanspreken met 'Koen' zeker sinds ik Joël De Ceulaer hoorde op 'Wilde Geruchten' over de familiariteiten onder mensen die mekaar niet kennen. In dat verband heb ik een grappige ervaring. In 1975- ik was 27 jaar- werd ik attaché op het kabinet van premier Leo Tindemans. Hij zei tegen mij 'Herman' en ik 'Mijnheer de Eerste Minister'. Toen ik dertien jaar later nationaal CVP-voorzitter werd sprak hij me aan met 'Mijnheer de Voorzitter' en ik hem met 'Leo'. Nu noemen we mekaar bij de voornaam.

Mijn blog is feitelijk een soort doorlopende politieke commentaar. Het 'stokje' past daarin als een 'tang op een varken'. Het herinnert me aan een ander voorval. Elio Di Rupo die vijf jaar lang mijn buur was in de ministerraad zei me ooit dat ik het omgekeerde was van alles wat men over mij dacht. Ik antwoordde hem: 'Behalve op één punt..."
Vriendelijke groeten, Herman Van Rompuy

Ik heb hem geantwoord dat ik vermoed dat het fenomeen stokje is uitgevonden door een blogger met een writersblock. En dat hij, ook naar ik vermoed, niet in de categorie valt. Dat ik er dus alle begrip voor heb dat hij die tang niet op zijn varken wil zetten.

1 oidaR

Radio 1 is zichzelf aan het heruitvinden. Daar wordt door sommigen trillend van schrik naar uitgekeken. Een heleboel programmas zullen na 2 april niet meer bestaan, ook Wilde Geruchten niet. Wat dan wel? Dat is absoluut nog niet duidelijk, op dit moment worden de programmavoorstellen geformuleerd.

We werken op basis van bestelbonnen en ik stel bij mezelf vast dat de drie ideeën die ik heb ingediend van geen kanten voldoen aan de eisen van die bonnen. Dat hoeft niet erg te zijn, als een paar collega's er hun gedachten over laten gaan komt dat wel in orde.

Ik ga daar verder niet teveel over vertellen, ik wil geen bedrijfsgeheimen te grabbel gooien. Dus wàt er in die bestelbonnen staat, nee sorry. En wat mijn voorstellen zijn, nee ook niet. Maar als u met schitterende ideeën zit, en als u het niet erg vindt dat iemand anders met de pluimen gaat lopen: spui maar. Wie weet. In de comments is plaats genoeg.

Genezen?

De ambitie is om de andere dag te lopen, maar dat lukt niet. Het was van dinsdag geleden. Toen twintig minuten, vandaag ruim een half uur. Voor het eerst weer door de polder en langs de Scheldedijk, écht lopen dus. Met natte voeten en slijk aan de kuiten en al. En niks geen pijn, ook achteraf niet. Ik ben ondertussen een paar uur thuis en de knie laat niks van zich horen. Ik ben geneigd mezelf genezen te verklaren.

Morgen moet ik naar Leuven, naar de doktoren Peers en Bellemans, voor een laatste check van mijn linkerknie. Ik denk dat zij ook tevreden gaan knikken. En dat het dus inderdaad mijn laatste bezoek aan Pellenberg zal zijn. Het laatste, tot aan de volgende sportblessure.

't Is in de voormiddag. U/je zal mij dus niet horen in Wilde Geruchten.

De Wilde Week, aflevering An (bis)

Aflevering twee van de blooperpodcast. An Steegmans heeft een jaar lang alles verzameld wat misliep tijdens uitzendingen op Radio 1. Dat is nogal wat. Voor een presentator is het altijd een beetje sterven, maar dat is niet erg want de luisteraar spitst zijn oren. En amuseert zich geweldig. De leukste radio is klungelradio.

Dit is het kot waarin ik die podcast elke vrijdagmiddag in elkaar knutsel. Van links naar rechts een mengpaneeltje, de telefoon, Alpro Soja Vanille, een CD-speler, het toestenbord en mijn notities, een lege koffiebeker, het computerscherm waarop de geluidsfragmenten te zien zijn, een headset en mijn iPod.

Twee voorwerpen vergen enige uitleg: dat vanilledrankje en de iPod. Sinds Jan Demol mij er eens mee heeft uitgelachen drink ik Alpro Soja alleen nog in de beslotenheid van de montagecel. Slokje koude Alpro, slokje hete koffie, heerlijk. En die iPod gebruik ik om de tijd te doden terwijl de computer opstart. Vele, vele verloren minuten... ja meneer, met uw belastingsgeld.

U

De emoties laaiden hoog op, vanochtend in Wilde Geruchten. Radio 1 spreekt zijn luisteraars aan met je en jij. Joël De Ceulaer doet zijn beklag daarover in Knack. Hij vindt zichzelf een U.

Ik worstel daar zelf ook mee, Joël. Wie nauwkeurig luistert naar Wilde Geruchten zal merken dat ik schipper tussen je en u. Het Radio 1-stijlboek is nochtans duidelijk: ik moet zeggen "Je kan e-mailen naar wildegeruchten@radio1.be". Maar ik krijg dat niet over mijn lippen. "We hebben vrijkaarten voor jou", brrr. Ik zeg in zo'n gevallen u. En onder ons gezegd en gezwegen, ik ben daarover nog nooit op mijn vingers getikt. Maar dat is dus tegen de reglementen.

Hét argument pro je ligt in de aard van het medium radio. Radio is een one-to-one medium, mensen luisteren voor het good companionship en hebben een persoonlijke relatie met de presentator. U merkt dat ik veel Engels jargon gebruik, het zijn dan ook marketeers die ons dat allemaal hebben verteld. Een one-to-one medium moet het vertrouwelijke je gebruiken. Zelfs Klara.

Vervelend voor die marketeers is dat de luisteraars er zelf anders over lijken te denken. Dat leid ik af uit de mailtjes die we hebben gekregen. Veel steun voor u, slechts enkele aanhangers van je. En ik voorspel in de comments hieronder dezelfde tendens.

Hudo

Daarstraks in Wilde geruchten ontspon zich een discussietje over de etymologie van het woord HUDO. Scouts en oud-scouts weten wat dat is: de wc op kamp. Een put met een gesjorde zitconstructie voor het comfort en zeildoek voor de privacy. Diezelfde scouts en oud-scouts zullen u vertellen dat HUDO een letterwoord is en staat voor houd uw darmen open. Wel, dat blijkt niet te kloppen.

Iemand van wie de naam me nu even ontsnapt mailde dat HUDO een verbasterd woord is uit het Urdu, een Indiase taal. Indiërs noemen het houten zadel op de rug van een olifant of een kameel een hawda. Baden Powell zelf zou dat woord binnengesmokkeld hebben in het scoutsjargon.

Ik heb daarjuist wat rondgeklikt, en ik heb een toepasselijk artikeltje gevonden van woordencollectioneur Ewoud Sanders.

Uit/In

Ik sleur een kerst- en een nieuwjaarsfeest met me mee, daarnet bij het lopen speelden die extra kilo's me parten. Wat me bij het onvermijdelijke seizoensthema brengt: de goede voornemens.

Wie wijs is maakt geen goede voornemens. De halfwijze doet dat wel, maar houdt ze voor zichzelf. En de blogger deelt ze met de ganse wereldbevolking, voor zover aangesloten op het internet. De voorbije looploze maanden zijn rampzalig geweest voor mijn omvang. Dat gewicht moet weer naar beneden.

O ja: gelukkige patati en zalige patata enzo, dat spreekt vanzelf.