Stok

Herinner u het stokje dat een tijd geleden in mijn richting geworpen werd. Ik gaf het een beetje overmoedig door aan Herman Van Rompuy. Die heeft me vandaag laten weten dat hij er niks mee gaat doen. In een email waarin twee anecdotes die ik volgaarne met u deel.

Beste,
Ik durf u niet aanspreken met 'Koen' zeker sinds ik Joël De Ceulaer hoorde op 'Wilde Geruchten' over de familiariteiten onder mensen die mekaar niet kennen. In dat verband heb ik een grappige ervaring. In 1975- ik was 27 jaar- werd ik attaché op het kabinet van premier Leo Tindemans. Hij zei tegen mij 'Herman' en ik 'Mijnheer de Eerste Minister'. Toen ik dertien jaar later nationaal CVP-voorzitter werd sprak hij me aan met 'Mijnheer de Voorzitter' en ik hem met 'Leo'. Nu noemen we mekaar bij de voornaam.

Mijn blog is feitelijk een soort doorlopende politieke commentaar. Het 'stokje' past daarin als een 'tang op een varken'. Het herinnert me aan een ander voorval. Elio Di Rupo die vijf jaar lang mijn buur was in de ministerraad zei me ooit dat ik het omgekeerde was van alles wat men over mij dacht. Ik antwoordde hem: 'Behalve op één punt..."
Vriendelijke groeten, Herman Van Rompuy

Ik heb hem geantwoord dat ik vermoed dat het fenomeen stokje is uitgevonden door een blogger met een writersblock. En dat hij, ook naar ik vermoed, niet in de categorie valt. Dat ik er dus alle begrip voor heb dat hij die tang niet op zijn varken wil zetten.