dinsdag, februari 26, 2008

Ballen

Morgen zal ik in Weekend Knack onderstaande mededeling doen. Tussen het schrijven en het publiceren van dit stuk zitten twee weken. In die tijd heeft De Morgen zijdelings verwezen naar hetzelfde onderwerp. Wat mij even deed zuchten. Twee weken is lang. Te.


"Wat zien ballen er toch raar uit, gevangen in een onderbroek". Ik citeer een verslaggever van de Nederlandse Volkskrant. Daarin ging het vorige week over de beveiliging van Schiphol. Ze hebben daar vijftien machines staan waarmee ze passagiers uitkleden. Elektronisch en ongeweten. De verslaggever mocht even meekijken. Het effect schijnt nogal wonderlijk te zijn.

Ik herinner me prepuberale speelplaatsgesprekken waarin jongetjes hun verbeelding de vrije loop lieten over brillen waarmee je door kleren kon kijken. Onze stemmetjes klonken hoog en ongebroken. Een van ons vermoedde dat zoiets met ultraviolet licht mogelijk moest zijn. X-stralen, dacht een ander, zijn vader werkte in het stedelijk ziekenhuis. Vijfendertig jaar later is die jongensdroom uitgekomen. Het is een nachtmerrie.

Ik kom zelden mijn huis uit. Op Schiphol ben ik slechts één keer geweest. Dat was diep in de jaren tachtig, ik geloof niet dat de technologie toen al zover was dat reizigers virtueel in het kruis gekeken konden worden. De securitycheck was nog handwerk. Ik ben er gerust in, niemand weet hoe mijn ballen – ach laat maar.

Maar jij stapt op vliegtuigen met het gemak waarmee ik de tram neem, Linda. Ga je wel eens via Schiphol? Wellicht is je daar de vreemde glans in de ogen van de securitymensen opgevallen. Wat nu? En let op: binnenkort is ook Zaventem niet meer veilig, gans Europa volgt het Schipholse kijkexperiment met buitengewone interesse. Als het werkt en er is voldoende draagvlak, kan het Europabreed worden ingevoerd, zegt de Volkskrant. Enkel loden ondergoed kan je beschermen.

En passant probeert men ons gerust te stellen. De beelden zijn zwart-wit en negatief. Gezichten worden weggemozaiekt. De computers waarmee de passagiers worden bekeken hebben geen printeruitgang, geen save-functie en geen usb-aansluiting. De kans dat je na je vlucht bloot op het internet terecht komt is onbestaande.

Wellicht is het met kijken naar geknelde ballen in onderbroeken precies zoals met werken in een chocoladefabriek: op de duur kan je geen chocolade meer zien of ruiken. Nee, die agenten houden geen wedstrijdje dikste tetten of merkwaardigste penis. Die geeuwen en die kijken op de klok hoelang nog.

Labels:

maandag, februari 25, 2008

Lenin


Herman Balthazar had het over de vriendschap tussen Lenin en Camille Huysmans. Een paar jaar geleden werd de briefwisseling tussen die twee uitgegeven. Hà, Camille mocht Vladimir zeggen tegen Lenin, flapte ik eruit.

Onderweg naar huis begon ik te twijfelen. Heette Lenin Vladimir vanvoor? Was het niet Illich of een naam in die trant? En ik bezit dus geen blackberry waarmee ik meteen het internet op kan ter checking. Niet dat het wat zou uithalen, de uitzending was achter de rug, de kemel - eventuele kemel - was geschoten. Ik kon niet eens checken over er luisteraars aan het mailen waren of comments aan het posten op de FoF-webpagina. Koud zweet.

Thuisgekomen. Wikipedia. Vladimir Illyich. Lekker slapen.

Labels:

zaterdag, februari 23, 2008

Grote kuis

De iPod dreigt vol te lopen, er moet dus gewied worden. Alvast begonnen met alles terug te brengen tot 160kbps. Audioseksuelen zullen mij gek verklaren, maar ik mishoor daar niks aan. En de winst is aanzienlijk: bijna twee gigabite.

Al wiedend ben ik op een paar pareltjes gestoten die ik helemaal vergeten was. Eentje hier (login en paswoord 42km, doorkikken naar my music). Een vrolijk liedje over - we moeten het zeggen zoals het is - kak. Geen idee waar ik het vandaan heb.

Labels:

vrijdag, februari 22, 2008

Fax


Geachte heer Fillet, in het cultuurprogramma Mezzo van vorige dinsdag vertelde de geïnterviewde dame dat de Britse schilder Millais schilderde met een penseel nummer 1. In uw terugblik die avond maakte u daarvan een penseel met één haartje. Penseel nummer 1 is het fijnste penseel, maar bevat toch nog tientallen haartjes. Hoogachtend, Mxxx Vxxxx Vxxxxx

Meneer Vxxxx Vxxxxx voegt nog een postscriptum toe: Doorgaans zijn uw items wel het beluisteren waard maar soms stel ik mij de vraag of het echt nodig is om een hooggeleerde heer of dame op te bellen en of het antwoord niet in een encyclopedie of ander naslagwerk te vinden is.

Het grote voordeel van een professor op de Winkler Prins is dat de professor prààt als je hem een vraag stelt. De Winkler Prins lost geen woord. Dat is vervelend op de radio.

Al schiet me nu te binnen dat er in de jaren '70 of '80 encyclopedieën te koop waren waarbij een toestelletje werd geleverd dat je op een bladzijde moest drukken, en waar dan gesproken tekst uit kwam. Meneer Vxxxx Vxxxxx heeft dat toen waarschijnlijk gekocht.

Labels: ,

donderdag, februari 21, 2008

De Koning Lacht 8

Albert en Paola worden geschminkt. Paola vraagt aan de schminkster waarover ze tijdens het schminken zoal praat met de geschminkte. Waarop Albert haar liefdevol op de vingers tikt met de woorden: Dat behoort tot het colloque singulier, schat.

Labels: ,

Karin Spaink

De Nederlandse schrijfster Karin Spaink heeft 41 zelfmoordmethodes op haar website staan. Sinds jaar en dag overigens. Maar nu wordt ze in verband gebracht met de zelfmoordepidemie in Wales.

Gilles Decoster en Lisbeth Imbo hadden het erover, deze morgen in De Ochtend. We leggen een linkje op de Radio 1-website, beloofde Gilles, maar dat linkje is nergens te vinden. Zal ik die kleine vergetelheid hier rechtzetten? Graag gedaan, Gilles.


En lees ook dit, want de kwestigieuze zelfmoordmethodesopsomming is slechts een bijlage bij een artikel over haar eigen levensdrang.

En nu u toch aan het lezen bent: Spaink heeft borstkanker achter de rug en heeft ook daarover geblocht geblogd. Met grote openheid, ze weigerde haar kaalheid te verstoppen, ze liet zich fotograferen en ze beschreef hoe ze zelf een BH in elkaar knutselde voor haar gehavende lichaam. En voor de Grote Griezelige K toesloeg, had ze/heeft ze nog altijd MS. Ik wil maar zeggen: als het over het einde van het leven gaat heeft Karin Spaink recht van spreken. Wie haar herleidt tot een zelfmoordguru zevert.

Labels:

De Koning Was Er 7

Het is voorbij, ze zijn weg. Véronique Paulus de Châtelet, juist.

Labels: ,

De Koning Is Er 6

Onze Vorst keuvelt ondertussen met De Vijf. De Koningin is terug van haar sanitaire stop. Collega's wisselen veelbetekenende blikken. Jacques van Ypersele de Strihou is er ook bij. Dat vind ik een intrigerender figuur dan onze Souvereinen. Die mevrouw met haar tricolore sjerp moet de gouverneur zijn van Brussel Hoofdstad. Wie haar naam kent krijgt de Leopoldsorde.

Labels: ,

De Koning Komt 5

Hij is er! Hij is er! Eerst mannen bij wie er draadjes uit de oren groeien. Dan Dirk Wauters. Paola, Paola! Paola loopt langs me. Ze praat met Katelijne: Nieuws? Werkt u voor het nieuws? heeft de koningin gevraagd. En wat heb je geantwoord, Katelijne? Goh, wat heb ik geantwoord, ik weet het niet meer, ik was zo mijn kluts kwijt...

Ze ging naar de wc. Paola, niet Katelijne. Er ging een hofdame mee.

Labels: ,

Komt De Koning? 4

Ik durf niet te bedenken hoeveel manuren hier aan het verloren gaan zijn. Iedereen wacht. Ik ook. Op een gewone donderdag zou ik in de mess gaan eten, maar vandaag stel ik dat uit. Stel ik dat uit. Stel ik dat uit. 13u00.

Labels: ,

De Koning Komt 3

12u51. Het academisch kwartiertje is ruim voorbij. Siegfried heeft Hem al gesproken, daarnet in de Terzake-studio. Gij zijt een gevaarlijk man moet Hij gezegd hebben, verwijzend naar een opiniestuk in DM. Bracke had daarin geschreven dat een Belgische Republiek niet zo ondenkbaar is als altijd wordt beweerd. En van het colloque singulier trekt hij zich ook al niks aan, onze Sieg.

Labels: ,

De Koning Komt 2

Hij is laat. 12u20 was gezegd, het is 12u44. Uit hoeken en kanten verschijnt volk dat je hier nooit ziet. Maar van mij mag het. We zijn tenslotte Zijn Volk.

Ik denk dat Hij nadert, ik zie een veiligheidsachtige man ijsberen. Er worden in afwachting republikeinse moppen verteld. De veiligheidsachtige grijpt niet in.

Labels: ,

De Koning Komt

Shit, ik had mijn fototoestel moeten meebrengen. De hoofdredacteuren staan Hem op te wachten. Allevijf, vier dassen en een strikje. Ze hebben zich opgetalloord, ook de republikeinen onder hen. Martine T staat er ook bij en Jens F en een meneer van wie ik het gezicht ken, maar niet de naam. Vast belangrijk.

Ze staan bij de tafel waar we deze morgen nog taart zaten te eten. Sieg is jarig. 55. Bosvruchtentaart uit Mol. Alle sporen zijn uitgewist.

Labels: ,

dinsdag, februari 19, 2008

Willy in Brussel

Kijk M, dit hebben we dus gemist.

Labels:

Fidel

I had to say something to strike him very weird,
So I yelled out: "I like Fidel Castro and his beard."


uit Motorcycle Nightmare, Bob Dylan.

Labels:

maandag, februari 18, 2008

Leestafel


Verander je ouwe vertrouwde blog niet zomaar van naam en van adres. Denk twee keer na, want je lezers ben je kwijt. Jan Coucke is al bijna een jaar opnieuw bezig en dat is helemaal aan mij voorbij gegaan, sapristi.

Labels:

zondag, februari 17, 2008

Paul Cole is dood


U kent hem, het is die meneer in dat bruine kostuum in de schaduw, naast de zwarte politiewagen - waarvan ik altijd heb gedacht dat het een taxi was. Cole en zijn vrouw waren op vakantie in Londen die dag. Mevrouw wou naar het zoveelste museum, meneer was de museums beu en bleef buiten wachten. Een historische beslissing: hij werd een voetnoot in de popgeschiedenis.

Hij maakte een praatje met de agent in de politiewagen. "Ik keek op en zag vier bietekwieten de straat oversteken. Eentje had geen schoenen aan, iets wat je toen niet zo vaak zag in Londen."

Het duurde maanden voor Paul Cole zichzelf opmerkte op de hoes van Abbey Road, links naast het hoofd van John Lennon. John Lennon is die in zijn wit kostuum, mama.

Hij is woensdag gestorven in Pensacola, Florida, 96 jaar oud.

Labels:

donderdag, februari 14, 2008

Leni


De biografie van Leni Riefenstahl is een aanrader. Ik heb er net uit vernomen dat de Brusselse premiere van Olympia in 1938 een society-evenement was, en dat de heer Leopold III die avond Leni in zijn koninklijk bed heeft proberen te praten.

Terwijl ik dat op de trein zat te lezen, stapte een klasje Joodse jongetjes op. Van die echte Antwerpse, op twee lange lokken naast hun oren na kaalgeknipt. Ze kwamen in mijn coupé terecht.

Op slag waren de jaren dertig heel dichtbij. En op slag zat ik mij af te vragen of ik met dat boek aanstoot gaf. Niet zozeer aan die jongetjes - ik veronderstel dat Leni Riefenstahl geen leerstof is in de Joodse lagere school - maar misschien wel bij de leraar, twee banken verder.

-update- Nog Leni en Leopold. Penthesilea moest Leni's filmisch meesterwerk worden, waarin ze zelf de hoofdrol zou spelen. Maar het is er niet van gekomen, de oorlog kwam er tussen. Ik citeer het boek: "Ze had zelfs prominente acteurs voor enkele rollen gevonden, zij het dat de aantrekkelijke koning Leopold III van België niet de rol van Achilles zou krijgen - iets waarover ze korte tijd had gefantaseerd."
Geen idee waarom het niet doorging. Had de koning inhoudelijke bezwaren? Achilles eet de bloedmooie Penthesilea op.

Labels:

woensdag, februari 13, 2008

Amy bloot


Ik heb gisteren nogal wat tijd van mijn werkgever besteed aan het beantwoorden van mailtjes. Allemaal luisteraars die hopen dat ik die uitgeklede versie van "Rehab" nog eens ga laten horen. Dat denk ik niet, zulke afwijkende dingen zijn goed voor een keer.

Maar ik wil wel een linkje leggen (login en paswoord 42km, doorklikken naar my music). Zelfs zij die Amy Winehouse beu-beu-beu zijn, gaan dit mooi vinden. Of op zijn minst interessant.

O kijk, hier nog. Amy op de Grammys. Slechts 96kbps jammer genoeg.

Labels:

Technofobie

Linda heeft een stuk geschreven waarbij de titel Technofobie precies past. Over automaten die tegenwerken enzo. Een van die automaten staat in de Savaanstraat. Kijk maar eens in de Weekend Knack. Mijn antwoordcolumn heeft evenveel met technofobie te maken als de tang met het varken. Het zij zo. Op die manier had ik meteen mijn eerste zin.


Sta mij toe naast de kwestie te antwoorden, Linda. Ik spits me toe op die parkeergarage aan de Savaanstraat, donker en kil. Meerbepaald op de geur die je daar tegenwoei. Pis. Mannenpis durf ik te veronderstellen.

Ik beken. Tegen bomen en struiken, tegen blinde muren, tegen afrasteringen en paaltjes allerhande, of vanop de blauwe steen in de Schelde. Af en toe zetten mannen de sluizen open op plekken die daar niet voor zijn uitgerust. Elke man, ook ik. Maar er zijn grenzen: mij zal je niet betrappen in een parkeergarage. Wildplassen hoort in open lucht, waar wij kunnen hopen op een aanstondse regenbui die de boel weer schoon zal spoelen. Ik wil me bij de penisloze helft van de mensheid excuseren voor seksegenoten die zich niet aan deze regel houden.

Regel twee: enkel buiten de bebouwde kom. Maar daar zondig ik zelf ook wel eens tegen. Laatst nog in het Harmoniepark, vroeg in de ochtend. De tram die me thuis zou brengen - een plek voorzien van elk sanitair comfort - liet op zich wachten. De druk in mijn onderbuik nam toe, op den duur werd het pijnlijk. Zélfs als de tram onmiddellijk arriveert, rekende ik mezelf voor, zou ik in de problemen komen. Ik barstte haast. Slechts tien stappen tot aan de eerste haagbeuk, schatte ik. Strijd tussen nood en schaamte. Het park is bladloos en doorzichtig in dit seizoen, maar ach, het is nog vroeg en eenzaam in de stad. Een beetje nevelig bovendien.

Eens het besluit genomen, moet het vooruit gaan, Linda. Elke seconde telt, want sluitspieren hebben weinig geduld en weigeren rekening te houden met koppig tekstiel. Maar de rits deed niet lastig en ik draag handig ontworpen ondergoed. Klateren. Heerlijk woord, klateren. Leegloop. Verlossing. Een rilling langs de ruggengraat. Nirwana.

De tram! Net nu, shit. Geen idee hoe het met vrouwen zit, Linda, maar de plassende man is weerloos. Overgeleverd aan de gebeurtenissen, het is technisch onmogelijk om de sluis weer dicht te draaien. En zo’n tram wacht dus niet. Ik ben wat later thuisgekomen.

Labels:

dinsdag, februari 12, 2008

Fuck, fuck, fuckerdefuck

Zo. Dat lucht op. En nu ga ik Let There Be Rock opleggen.

Labels:

maandag, februari 11, 2008

Genesis

Mijn geloof in de dwingende kracht van de rede heeft een forse deuk gekregen.


Deze week gesproken met een arts die in zijn labo geregeld virussen resistent ziet worden tegen geneesmiddelen - een vorm van evolutie, zei hij zelf - maar die zich onmogelijk kan verzoenen met het idee dat de mens niet door God geschapen zou zijn. Arts! Gediplomeerd viroloog!

Luttele dagen later ontmoet ik een doctor in de biologie die me deelgenoot maakt van een gedachtenexperiment. Stel dat we ons in het Paradijs bevinden, een dag na de schepping van Adam en Eva. En stel dat we de Boom van Goed en Kwaad zouden omleggen. We vinden jaarringen. Een volwassen boom moét jaarringen hebben, zelfs als hij nog maar net werd geschapen. Een contradictie, maar niet voor onze doctor in de biologie: God heeft de Boom van Goed en Kwaad geschapen mét de jaarringen erbij.

Doctor! In de Biologie! Sprakeloos.

Labels:

zaterdag, februari 09, 2008

De buurman van de koning


Ik vreesde het ergste, ik dacht dat de boel meteen opgekuist zou worden. Hij stond in Het Laatste Nieuws en het televisiejournaal maakte er een nummer over: de Marokkaanse dakloze die een golfplaten huizekotje heeft gebouwd naast de muur van het paleis van Laken. Het zal niet blijven duren, maar daarnet reed ik er langs en zijn bouwsel stond er nog.

Hij heeft een douchecel, elektriciteit, een gebedsruimte en een keuken. Cucina cucina, zei hij tegen de reporter, en de ondertitelaar tikte volgzaam Cucina, cucina.

Labels:

donderdag, februari 07, 2008

Vacation in Heaven

Hé, het is iemand opgevallen en dat doet me plezier. Heimelijk schep ik er genoegen in platen mijn programma's binnen te smokkelen die de Radio 1-computer niet had voorzien. Die dat machien zelfs niet kent, hà. Dat wordt toegestaan als daar voldoende redactionele redenen voor zijn.


Het ging in Ongehoorde Meningen over creationisme, het leek me dus gepast christenmuziek te draaien. Dat is wat men noemt "voldoende redactionele reden" om het volstrekt obscure When I take my Vacation in Heaven te laten horen, van het al even obscure Mount Eagle Quartet. Voor zover ik kan nagaan hebben die een carrière gehad van twee liedjes: Vacation in Heaven en He's a friend to us all, beide te vinden op Gotham Gospel Volume Two.

Als de marketingtheorieën kloppen, hebben tientallen zoniet honderden luisteraars verstoord de knop uitgedraaid omdat ze niet wensen geconfronteerd te worden met liedjes die afwijkend klinken. Maar ik heb daar niks van gemerkt. In tegendeel, deze morgen trok iemand me elektronisch aan de mouw om te vragen hoe dat liedje heette. Vacation in Heaven dus, hier is het te horen (login en paswoord: 42km, klik op "my music").

Labels:

zaterdag, februari 02, 2008

Vogelteldag


Eén. Lijster. Moeilijk te verschalken, maar ik had ze.


-Update- Mensen die meer van ornithologie kennen dan ikzelf wijzen mij terecht. Hier is een merelwijfje overleden, geen lijster. Maar de allerslimste vogelkundige zegt me dat ik niet echt een fout heb gemaakt. Een merel is een lijsterachtige. Hier ligt dus inderdaad een lijster, meerbepaald een merel.

Labels:

vrijdag, februari 01, 2008

The Real Ray


Het is Coca Cola, vrienden! Proficiat Pieter.

Zometeen roept Feyten of Fillet het bedrijf ter verantwoording. Bij Peter zijn ze de stoep al gaan schoonvegen. Luisteren, Radio 1, 19u30 ongeveer.

-update- Wacht, wacht, wacht, Fillet. Dit is een typisch voorbeeld van een onbegrijpelijk blogpostje wegens teveel veronderstelde voorkennis.

Uitleg: de blogosfeer wordt geteisterd door een virale reclamecampagne. Een klein stukje van de blogosfeer althans: die vrienden! van hierboven, die overigens niet echt mijn vrienden zijn, ik ken ze nauwelijks. Dat is ook typisch blogosfeer.
En viraal wil zeggen: je lost iets geheimzinnigs op het internet en je hoopt dat iedereen erover begint te bloggen. Dat de ene blogger de andere besmet, als het ware. Dat lukt. Zie ons bezig. Nu zelfs de radio.
Een paar van mijn zogenaamde vrienden! heeft een paar dagen geleden graffiti op de stoep gevonden. En een brief in de bus. Met dezelfde tekening. En een gsmnummer en een internetadres. De vrienden! vragen zich af wie er achter zit.

En nu moet u opnieuw bovenaan beginnen lezen...

Labels: ,

Spatie


Vanmorgen heeft Annelies Beck in De Ochtend aangetoond dat ook in het mondelinge taalgebeuren de spatie voor betekenisverschillen kan zorgen. Ik hoorde ze spreken over een grijs harig dametje.

Voorbeelden op schrift kunnen gemeld worden bij Signalisatie Onjuist Spatiegebruik.

Labels: ,