donderdag, februari 14, 2008

Leni


De biografie van Leni Riefenstahl is een aanrader. Ik heb er net uit vernomen dat de Brusselse premiere van Olympia in 1938 een society-evenement was, en dat de heer Leopold III die avond Leni in zijn koninklijk bed heeft proberen te praten.

Terwijl ik dat op de trein zat te lezen, stapte een klasje Joodse jongetjes op. Van die echte Antwerpse, op twee lange lokken naast hun oren na kaalgeknipt. Ze kwamen in mijn coupé terecht.

Op slag waren de jaren dertig heel dichtbij. En op slag zat ik mij af te vragen of ik met dat boek aanstoot gaf. Niet zozeer aan die jongetjes - ik veronderstel dat Leni Riefenstahl geen leerstof is in de Joodse lagere school - maar misschien wel bij de leraar, twee banken verder.

-update- Nog Leni en Leopold. Penthesilea moest Leni's filmisch meesterwerk worden, waarin ze zelf de hoofdrol zou spelen. Maar het is er niet van gekomen, de oorlog kwam er tussen. Ik citeer het boek: "Ze had zelfs prominente acteurs voor enkele rollen gevonden, zij het dat de aantrekkelijke koning Leopold III van België niet de rol van Achilles zou krijgen - iets waarover ze korte tijd had gefantaseerd."
Geen idee waarom het niet doorging. Had de koning inhoudelijke bezwaren? Achilles eet de bloedmooie Penthesilea op.

Labels:

9 Comments:

Blogger Skender said...

Ik begrijp die overgevoeligheid niet om toch maar geen aanstoot te geven. Ik ken het boek niet, maar ik neem aan dat het geen NAZI-propaganda boekje is. Dat mensen boeken blijven lezen over die duistere periode van onze geschiedenis moet een Joodse leerkracht toch een goede zaak vinden? Ook al zijn het dan geen zwart-wit karikaturen, maar boeken over echte mensen, met al hun goede en slechte eigenschappen. Bovendien, welk boek je in je handen hebt zegt misschien wel iets over welke onderwerpen jou interesseren, maar hoe je over die onderwerpen denkt, kun je daar toch niet uit afleiden?

15 februari, 2008 02:08  
Anonymous Anoniem said...

ewel ik heb dat ne keer gelezen van Leni.
Indien die jonge gasten dat vrouwmens hadden gekend of geweten had wat zij allemaal heeft geregiseerd of gespeeld dan zouden ze zeker niet content zijn geweest.
Soit dat heeft niks te maken met het feit dat je zo een boek leest of niet.
t'Was wel leerrijk wat je aanhaalde,ik had er nog nooit vn gehoord.
Geschiedenis dient gekend te zijn om toekomstige miskleunen te voorkomen ,maar dat is ook weer een understatement.
Ook leerrijk is het boek die het verhaal verteld van een geheim agente van Israel die infiltreerde in de palestijnse terroristische organisaties.
Dan pas leert men de ware zaken kennen waar het allemaal over gaat.
MACHT?GELD?MACHT?GELD
groeten
LV

15 februari, 2008 15:30  
Anonymous Anoniem said...

Mijn vader zat op vakantie aan het zwembad zo eens een dikke biografie te lezen over Hitler. In een hotel vol Duitsers, zo bleek achteraf. De volgende dagen heeft hij uit.. (ja.. uit wat eigenlijk?) enfin, in het kader van "Don't mention the war" het kaft in de kamer laten liggen... Het is ongeveer hetzelfde als De Duivelsverzen zitten lezen in Iran.

15 februari, 2008 18:27  
Blogger koen fillet said...

Ik heb vorige zomer in Italië de papieren omslagkaft van "De vrouwen van Mussolini" binnenstebuiten om het boek geslagen.

15 februari, 2008 18:30  
Anonymous Anoniem said...

Van dat soort hypercorrecte bochten en toeren krijg ik het op mijn darmen.

Je leest een boek omdat het je interesseert, klaar. En verder kan niemand je verbieden een boek te lezen.

Mocht de kerk een boek verbieden, dan schreeuwden we moord en brand. Maar als een onschuldig klasje de trein opstapt moffelen we nerveus van alles in onze vestzakken en hopen we dat dat de leraar niks gezien heeft (terwijl hij het misschien juist op prijs zou stellen).

Dat klópt toch niet?!

15 februari, 2008 21:34  
Anonymous Anoniem said...

Bedankt, Koen, dat je ons Mark Lefever terug hebt laten vinden. Ik lees je blog al vrij lang, maar ik heb nog nooit een reactie gepost. Ik volgde het graag zonder er zelf in tussen te komen. Maar dat ik nu naar Klara zit te luisteren, naar Friday on my mind, dat heb ik aan jou te danken. Het geeft me terug het gevoel van zo’n twintig jaar geleden, toen ik nog speciaal opbleef om Radio 1 tot op het einde te beluisteren, de avondprogramma’s waren de beste. Toen stopten ze nog om 23.40u, daarna nog een kort nieuwsbericht en dan bleef alles stil tot de volgende ochtend (wie weet dat nog?). Spijtig dat een programma als Friday niet meer op Radio 1 kan, ik ben een Klara-fan geworden.
(misschien is dit een te late reactie op je blog over Mark Lefever, maar ik wou het toch even laten weten)

15 februari, 2008 22:41  
Blogger koen fillet said...

@Skender, @Smeulders. Heren, ook een dag later lijken mijn bedenkingen op de trein me volkomen normaal: je leest een boek, er komen mensen naast je zitten die veel nabijer dan jezelf bij het onderwerp betrokken zijn, en je denkt: hé, kijk eens aan, zou het ze opvallen wat ik hier zit te lezen, en wat zouden ze daarvan vinden?
Jullie mogen dat overgevoeligheid noemen of hypercorrectie, ik noem dat empathie, betrokkenheid, inlevingsvermogen. Medemenselijkheid.

15 februari, 2008 23:39  
Anonymous Anoniem said...

Begrijp die bezorgdheid volkomen. Empahtie, inderdaad. Maar het mag een mens natuurlijk niet tegenhouden om zo'n boeken te lezen.
Intrigerende dame trouwens, Riefenstahl. Bloedmooi, getalenteerd, maar met een ongelooflijk ranzig bruin randje.

16 februari, 2008 11:21  
Anonymous Anoniem said...

het is gelijk voorrang van rechts. die moet ge niet altijd willen nemen.

17 februari, 2008 09:47  

Een reactie posten

<< Home