De Wilde Week, aflevering Pascallas

De Wilde Week, dat is de podcast van Wilde Geruchten, gaat deze keer over generaals en oefenmunitie, in de weg lopende koningen, blinde stokken en blinde honden, Maria Callas, krengen, corsetten, sterrenkunde, kaas met gaatjes en nog een paar andere dingen.

Abonneren u! En rap.

Tegenop

Het trainingsschema - noodplan, weet u nog? - schrijft me deze week 60' ononderbroken lopen voor. Ik zie daar tegenop. Niet omdat ik bang ben om mij moe te maken, niet omdat ik adem tekort zal komen, wel omdat ik wéét dat mijn knie pijn zal doen. Eventueel mag ik van Paul drie blokjes van 20' doen, met 5' recuperatie tussendoor. Dat maakt voor die knie een wezenlijk verschil. Mijn collega's die wel voluit trainen zullen over dik een week een duurloop van 150' verbijten. Hoed!

Wel een bron van vreugde: fietsen. Gisteren nog eens van Brussel naar R'monde gereden. Een kleine 50 km in twee uur. Ik vind dat niet kwaad. Maar marathontraining kunnen we dat niet noemen, vrienden... Ik ken de route ondertussen door en door. Ik overweeg maandag of dinsdag eens via de pitoreske knooppunten te rijden. Da's langer. (Da's langst.)

Kwakkel

Gisterenavond hebben verschillende redacteurs van Wilde Geruchten telefoon gekregen van De Morgen. Ze hadden het wilde gerucht opgevangen dat Annemie stopt als presentatrice. Ze gingen daar een groot artikel over plaatsen.

Of het waar is dat Annemie het oneens is met de redactionele lijn en dat ze ruzie met ons heeft, vroeg de journaliste. Of wij konden bevestigen dat ze niet meer terug zal komen. Wij vielen collectief uit de lucht.

Nee, dat is niet waar, we vielen niet helemaal uit de lucht want onze spion bij DM had ons gewaarschuwd. Maar de hardnekkigheid van de journaliste deed ons toch schrikken. We waren er niet helemaal gerust in of we ze hadden kunnen overtuigen dat het hier een kwakkel betreft.

Dat was dus spannend deze morgen, wat zou er in de krant staan? Want we kennen dat: de krant moet vol. Geen nieuws bestaat niet. Maar niks geen woord over Wilde Geruchten of Annemie. Jammer eigenlijk. Any publicity is good publicity.

De feiten? Annemie is ziek geweest en toevallig sloot dat ziekteverlof aan bij vakantie die ze al lang gepland had. Maandag is ze terug.

VRT-bloggers

Voor de vuist weg schieten mij te binnen: Jean Philip De Tender, die is content & creative coordinator bij Eén; Bart Stouten, presentator van de wonderlijke Tuin van Eeden op Klara; en Lode Roels, de stem van Voor De Dag. Er moeten er meer zijn.

-Update- En Pietel natuurlijk. Maar die gaat binnenkort weg bij de omroep.

Is dat omdat de eerste uitzending nadert?

Vandaag was interviewkesdag. Met mijzelve niet in de rol van interviewer, maar van geïnterviewde. Ik vind vragen stellen veel simpeler dan antwoorden bedenken. Wilfried Eetezonne van De Morgen kwam langs - de dienst bewaking meldde dat meneer Hetezone was gearriveerd - en Bart Goossens van Netwerk maakte een telefonisch interviewtje.

Wilfried is zich ook aan het voorbereiden op een marathon. De echte: van Athene naar Marathon, ook op 5 november. Hij is pas in maart met zijn training begonnen. Het werd een gesprek tussen twee klagende middelbare mannen, want ook met hem gaat het niet goed: hij heeft last van een ontstoken slijmbeurs. Hij ligt al een week stil en het is nog niet genezen. Ik zit met die zere knie die het onmogelijk maakt intensief te trainen. We hadden veel begrip voor elkaars ellende.

Bart was vooral geïnteresseerd in mijn marathonweblog. Die van langsom minder een marathonweblog is. Valt het u ook op dat het hier vooral over koeten en kalfen gaat de laatste dagen? Ik neem me voor om daar deze week verandering in te brengen. Morgen is het rustdag, maar woensdag post ik nog eens een hartslaggraffiekje.

Peepee (vert: pee)

Help! Ik ben een oud kinderboek kwijt. Ik zoek titel en auteur. Het betreft het boek waarin de p-taal wordt uitgelegd.

Kepent upu depe peepee tapaal? Eepeen gepeheipeimtapaal waapaar toepoehoopoordepers diepie zepe niepiet kepennepen hoporependupul vapan wopordepen. Ropobepert Lopong kepent zepe oopook, ipik hebeb ooipooit mepet hepem ipin depe peepeetapaal gepecopommupunipicipipepeerd.

(vert: Kent u de peetaal? Een geheimtaal waar toehoorders die ze niet kennen horendul van worden. Robert Long kent ze ook, ik heb ooit met hem in de peetaal gecommuniceerd.)

Het boek moet van voor de oorlog zijn. Het zat bij mijn grootouders in de speelgoedkast. Mijn herinneringen zijn vaag: een jongetje komt bij kabouters terecht die een onbegrijpelijke taal spreken. Het jongetje snapt niks van dat koeterwaals, maar den schijver is zo vriendelijk de grammatica uit te leggen aan zijn lezertjes. Eerst was dat aan mijn vader. Een generatie later was ik het en mijn broers. En toen gingen die grootouders dood, het boek is verdwenen.

Zepegt hepet upu iepiets?

De Wilde Week, aflevering Condoleeza

De Wilde Week, dat is de podcast van Wilde Geruchten, gaat over de charmes van Condoleeza Rice, de gevoeligheid van Karel De Gucht daarvoor, Dylan als plagiant, of is het plagiator, vallen met vliegtuigen en hoe dat te overleven, Jay Leno, incivieke schrijvers, rode kool en nog een paar andere dingen.

Het is makkelijker om u te abonneren.

Boerenbond

De redacteuren van Wilde Geruchten beoefenen een gemeenschappelijke hobby: we verzamelen merkwaardige uitspraken van elkaar. Die worden niet als postzegels ingeplakt in een album, maar gepubliceerd op een Wilde Geruchten internetpagina, genaamd "citaat van de dag".

Ik moet glimlachen als ik ze lees: 'Shit, ik was al vergeten dat ik naar die cursus time-management moest'/'Kandinsky heeft ook non-fictie schilderijen gemaakt'/'Ik gebruik wel eens inlegkruisjes op plaatsen waarvoor die eigenlijk niet bedoeld zijn'/'Bij Annemie heb ik toch meer het gevoel dat die borsten naar mij kijken dan ik naar hen'/'Het valt me tegen van de Grieken dat zij niet op de boekdrukkunst zijn gekomen. Zo moeilijk is dat toch niet.'/'Dat is logica, daar vang je mij niet mee.'/'Mensen die een O schrijven in plaats van een 0, daar word ik zenuwachtig van.' enzovoort enzoverder. Het geeft een mooi beeld van de chaos waaruit radio wordt geboren. De deur van het redactielokaal op een kier.

Eén van die citaten is woensdag in het Belang van Limburg gesukkeld. En dan is het plots niet meer om te lachen.

Ik heb me ooit iets lelijks laten ontvallen over de Boerenbond. Een uitspraak die zodanig over the top is, dat het wel duidelijk moét zijn dat het ironie betreft, zeker als je ze ziet staan tussen al die andere onnozele citaten van de dag. Maar als een krant ze maanden later uit zijn verband rukt, lijkt het alsof ik een geweldig schot voor de Boerenbondboeg geef.

Ik heb daarstraks met Noël Devisch gebeld, de voorzitter. Met een klein hartje, ik dacht dat hij me door de telefoon zou trekken. Maar dat deed hij niet, hij was de beminelijkheid zelve. Hij kent het soort radio dat ik maak, hij kan zich de sfeer op de WG-redactie wel voorstellen, kortom, een en al begrip. Maar zoals het in het Belang stond was de ironie zoek. Hij heeft een lezersbrief geschreven, want het had hem gekwetst.

Lastig. Mijn excuus. Wat niet wil zeggen dat ik vanaf nu een vriend van de landbouwlobby ben.

Halfzacht

Uiteindelijk werd het een zéér interessante vergadering, maar ze begon verschrikkelijk. "Kies uit deze stapel een foto die iets zegt over jezelf." Aarghl! Methodiekjes, ik kan er niet tegen, ik blokkeer daarvan, bezinningsweekend-nog-aan-toe. Ik wérk op de VRT, ik ben er niet op retraite verdorie. Ik heb de maagdelijk witte achterkant van een van de foto's gekozen en gesmeekt om zo snel mogelijk ter zake te komen.

Waarover het ging? Interne radiokeuken, u hoeft niet aan te dringen, ik ga het echt niet aan uw neus hangen. En we mochten onze schoenen aanhouden.

Google awoe

Pieter Baert, van Pietel, en van Monumentenstrijd, is in Wilde Geruchten komen uitleggen waarom hij bang is van Google. Ik vond dat hij dat uitstekend deed. Meteen gevraagd of hij geen rubriekje wil doen.

Eigenlijk is dat geen goed moment, zo tijdens de uitzending terwijl er een plaat loopt. Dan is er geen tijd om uitgebreid plannen te smeden. We gaan het er nog eens over hebben bij een koffie in de plantentuin. Ja, we hebben een plantentuin bij de VRT.

Ondertussen blijkt dat niet iedereen even enthousiast was over wat Pietel vertelde. Google is niet slechter dan zijn concurrenten, beweert ene Pascal Beyens. Dat blijkt niet de Pascal Beyens te zijn die mij in de lagere school het bloed van onder de nagels heeft gepest.

Pat

Pat laat weten dat zijn dichtbundel waarvan sprake in Foeter foeter 3 niet voor eerstdaags is, maar pas voor september 2007. En dat het een dubbeldebuut betreft: de Arbeiderspers gaat ook een Donnez-roman uitgeven.

46

Ik heb de dagen nog eens geteld: nog 46 keer slapen en het is 5 november. De Feestelijke Fijftig hebben we dus ongemerkt laten passeren.

Het is nog wat vroeg om terug te blikken, maar toch: dé les die ik trek uit het marathonproject is dat je onwaarschijnlijke doelen kan bereiken als je je er een jaar lang op toelegd egt. Na die 42 kilometer zal er een zee van tijd vrijkomen, ik ben op zoek naar een nieuw projectje. Zal ik doedelzak leren spelen? Schrijf ik een roman? Herpak ik me gitaristiek? Bouw ik de zendmast van de VRT in lucifertjes? Of bedwing ik gewoon de Mont Ventoux in 2007, zoals iedereen?

Water en vuur

Dat Kamiel de schilder een affiche van het VB in zijn etalage heeft hangen, ligt in de lijn van de verwachtingen. Hij is nu eenmaal lijstduwer in Kruibeke. Maar hij is vermoedelijk de enige Blokker die ook reclame maakt voor Groen. Ik stond voor het rood licht voor zijn etalage en ik zag die twee affiches naast elkaar hangen. Zo'n rariteit zou wel eens een toeristische trekker kunnen worden voor de gemeente. 't Is in de Bazelstraat.

Foeter foeter 1

Maandag interview ik Jan Van Hemelrijck over het gevangenisdagboek van Ernest Claes. De drukproef ligt nog op de Reyerslaan, vrijdag vergeten. Ik moet dus over en weer op zondag. Ofwel dat interview doen zonder voorkennis, misschien dat niemand het merkt... Nee, laat ik toch maar even rijden.

Foeter foeter 2

Brussel is autovrij, de afritten van de ring richting stad zijn afgesloten. Ik beland in Kraainem en moet met metro, tram en voeten op de VRT zien te geraken. Uren tijd verloren. In principe ben ik nogal pro dit soort initiatieven. Maar mijn gescheurde meniscus is contra, en laat dat merken.

Had ik het geweten, ik had Annemie haar plooifietsje meegenomen. Als ik Pietel was, ik zou voor Brompton gaan.

Foeter foeter 3

Veel te laat weer thuis, het plan om naar Zuiderzinnen te trekken valt in het water. Ik hoopte Pat Donnez te horen voorlezen uit zijn dichtbundel die eerstdaags verschijnt. Pat heeft me lang geleden toevertrouwd dat hij niet wil dat zijn literair werk naar buiten komt voor zijn dood. Ik heb hem vrijdag nog zien lopen, hij zag er gezond uit voor iemand die postuum publiceert.

Heil!

Al jàààren wacht ik op het moment dat Hail, Hail Rock'n'Roll op DVD uit zou komen. Het Is Zover!

In 1987 werd Chuck Berry 60, en Keith Richards organiseerde een concert om dat te vieren. Ik heb de documentaire daarover één keer op tv gezien, en in mijn herinnering was dat geweldig.

Mooiste moment: Keith speelt de intro van Johnny B Goode, perfect volgens mij. Maar Chuck vind het maar niks. Ik zal nog één keer voordoen hoe het echt moet, Keithje, zegt hij, en hij speelt die intro op precies dezelfde manier. Je ziet stoom uit Keith z'n oren komen, maar hij verbijt de vernedering.

Ook schoon: alles is gerepeteerd, alle nummers zijn gekend, het concert begint. En dan zegt Chuck, weet je wat jongens, we hebben Roll Over Beethoven in C gerepeteerd, maar nu spelen we het in Bb. Het onwaarschijnlijke gebeurt: Keith zegt nee tegen zijn God.

En toch durf ik de DVD niet bestellen. Omdat de herinnering aan die film wel eens mooier zou kunnen zijn dan de realiteit. En omdat ik op het internet alleen maar de "region 1" versie vind. Is er iemand die weet of er truken bestaan om zo'n Amerikaanse DVD toch op een Europese machine af te spelen? En trekt een computer zich iets aan van die regions?

Kernspintomografie

Ik durf er niet over na te denken hoeveel dit onderzoekje aan de gemeenschap heeft gekost. Maar het moest, dokter Koen Peers wou de binnenkant van mijn knie bekijken. Zijn oordeel: sleet op de meniskus. Vandaar die pijn tijdens het lopen.

Het gaat moeizaam vrienden, het gaat moeizaam. Het wordt steeds moeilijker om eerlijk te antwoorden als mensen mij vragen hoe het zit met mijn marathonvoorbereiding. Prima, lieg ik dan. Om er vanaf te zijn. Of ik begin over mijn fietstrainingen. Want dat gaat wél lekker. Hoe zou dat evolutionair te verklaren zijn, dat een mens geschikter is om te fietsen dan om te lopen?

(De knie op de foto is niet de mijne.)

De Wilde Week, aflevering Nathalie en Jorunn

De podcast van Wilde Geruchten van 11 tot 15 september gaat over storende geluiden tijdens het nieuws, Tom Boonen, Tom Boonen en Tom Boonen, Man Bijt Hond, de lichte schaamte van Lais, de zangkwaliteiten van CD&V Laarne en de VLD Aalst, het oog van de tijger en het staartje van de zaak. En over nog een paar dingen.

(De vorige Wilde Week had ik verkeerd gelinkt. Het foutje is hersteld.)

Kussende mannen

Kussen wij eigenlijk? Willem Wallyn twijfelde even. Hij was deze morgen te gast in Wilde Geruchten en wist niet goed of hij mij een hand zou geven dan wel een flinke knuffel.

Jongetjes kussen zolang ze kind zijn. Daarna kwam een tijd dat ik alleen mijn vader nog kuste. Qua mannen bedoel ik. Maar tegenwoordig is het ingewikkelder. Kussen of niet kussen, in een fractie van seconden moet je beslissen en vaak is het een probleem.

Er zijn een paar mannen die ik kus. Maar als ik overloop wie, zie ik geen logica. Het heeft zeker met genegenheid te maken. Ik kus alleen mannen die me dierbaar zijn. Maar mijn allerbeste vriend Jan kus ik dan weer niet. Er moeten nog parameters zijn.

Het heeft ook met beroepsgroepen te maken. Patrick Riguelle, Pieter-Jan Desmet, Bert Embrechts, allemaal kusser én muzikant. Die zijn daar makkelijk in. Maar Jan Hautekiet kussen? Never. Uiteraard niet op het werk, maar ook niet als ik hem in zijn pianistieke hoedanigheid tegenkom.

Collega's kus ik niet. Ook de vrouwen niet. We geven elkaar zelfs geen hand als we 's ochtends de redactie binnenlopen, wel een oprechte goeiemorgen. Bij de RTBF is dat heel anders.

Sven Speybrouck krijgt wél een kus, maar dat is tamelijk recent. Zolang we samenwerkten hielden we wat meer afstand. Misschien zit Wim Helsen daar voor iets tussen, ook een kusser. Wim, Sven en ik komen elkaar geregeld tegen en Wim kust. Tja, dan konden Sven en ik niet achterblijven. Sindsdien dus.

Wat betreft Willem Wallyn: het werd een kus. Jan stond erbij en vertoonde geen tekenen van jaloezie.

Blaffen maar niet bijten

Drie Belgische toprenners hebben een dopingkuur ondergaan. Iedereen kent de namen, maar niemand spreekt, zegt Jean-Marie Dedecker. Het wielermilieu loopt vol hypocrieten, vindt hij.

Dat hij dan zelf maar eens namen noemt, dachten wij bij Wilde Geruchten. Maar toen we hem belden, hield hij de lippen stijf op elkaar. Blaffen zonder bijten. Ik deed nog één poging: Komaan, Jean Marie, ik ken maar drie Belgische toprenners: Tom Boonen, Tom Boonen en Tom Boonen. Het pakte geen verf.

Tom Boonen zat toevallig te luisteren en verslikte zich in zijn koffie. Dedecker heeft een proces aan zijn been. Niet wegens hypocrisie, maar wegens laster.

Twee dingen: een senator voor de rechter slepen is niet simpel. En eigenlijk heeft JMD niks over Tom Boonen gezegd. Ik heb die naam genoemd, niet hij. Hij heeft alleen maar gelachen. Niets bevestigd, niets ontkend. Ik denk dat dit een typisch voorbeeld is van scheet in fles.

De foto heb ik bij het Nieuwsblad gepikt. Ik hoop dat ze het me niet kwalijk nemen, in ruil voor een linkje?

De Zes

Canvas heeft de namen bekend gemaakt van de zes deelnemers aan het Marathonproject. Tot nu toe mocht ik in mijn weblog enkel over J, F, S, G, K en mijzelf praten. Vanaf nu heten we (klok mee, linksbovenaan beginnen) Joke, Frank, Sylvie, Geert en Kristien. En Koen.

En vanaf nu staat ook de deur van de Marathon-website open.

Historisch feestje

Gisteren de reünie mogen meemaken van Steven De Bruyn en Filip Casteels. Die twee waren lang geleden het hart van El Fish, tot Filip in 2000 wegging. Roland heeft hem nog even vervangen, maar dat heeft niet lang geduurd. Zonder Filip was de meest fantastische bluesgroep die we ooit hebben gehad, dood.

Gisteren was mijn broer jarig. Steven De Bruyn zou spelen op het feest. Op het allerlaatste nippertje heeft hij het lumineuze idee gehad om Filip te bellen. Hij is gekomen. Voor het eerst in zes jaar hebben ze weer samen muziek gemaakt.

Laat me het zo samenvatten: schoon. Heel schoon. Niet alleen muzikaal, ook die twee mannen die elkaar terugvinden.

Dat merkwaardige instrument dat Steven op zijn schoot heeft, is een Omnichord. En die stofzuiger achteraan is ook een muziekinstrument. Dat bleek toen Jos Steen het podiummetje betrad. Jos Steen, de Vlaamse Captain Beefheart. Ge moet niet vragen hoe ik mij geamuzeerd heb.

De Wilde Week, aflevering Fabiola

De podcast van Wilde Geruchten (nu met correcte link) gaat over de Beegees versus Led Zeppelin, het wereldkampioenschap luchtbeiaard, de minst populaire kandidaten in de Monumentenstrijd van Canvas, koningin Fabiola, levende lammetjes, hoorbare schilderijen, blauwe donderdagen, zingende nationaal-socialisten en ander raar volk.

U zal mij horen beweren dat op het internet luchtgitaren te koop zijn. Dat is zo. Hier bijvoorbeeld.

MacBook

Blij met het nieuwe speelgoed. Maar u weet hoe het gaat: je bent uren zoet met configureren en naar je hand zetten. Een kleinigheidje krijg ik niet opgelost: mijn nieuwe MacBook blijft hardnekkig QWERTY'en. Zijn er macgebruikers die weten hoe je naar AZERTY kan overschakelen? Systeemvoorkeuren/toetsenbord levert niks op.

Lijden

Een hele nacht gezocht naar een houding waarin mijn knie geen pijn deed. Niet gevonden. Dus niet geslapen. Of nauwelijks. En vanochtend nog altijd pijn. Ik heb tijdens trainingen vaker last van mijn meniscus, maar de pijn trok altijd weg. Nu dus niet, ik trekkebeen door de VRT-gangen. Ik zit met een probleem. Over naar de deskundigen van het Leuvense Sportkot.

Pretcelle!

Ik ben teveel een burgertrut om vlakaf Klote! boven dit stuk te zetten. Vandaar: Pretcelle!

Ik liep niet lekker. Moeizaam en traagzaam, aanvankelijk zonder pijn maar toen ik opzij moest voor een auto draaide ik te enthousiast op mijn linkerbeen, en kwam er nog eens scherpe meniscuspijn bovenop...

Fietsend op de terugweg was ik aan het zoeken naar oorzaken van mijn miserie. En net toen ik dacht Nee, de rosse maan kan het niet zijn voelde ik de lucht wegvloeien uit mijn achterband.

Klotemaan. Ik ben op slag bijgelovig geworden: morgen naar de homeopaat voor meniscusdruppeltjes.

Hoe zou het komen dat je de ene dag probleemloos loopt, en dat de andere dag je zolen aan de grond lijken te plakken? Mogelijk ben ik te snel na het avondeten gaan lopen. Maar het zou ook met gisterenavond te maken kunnen hebben. Er werd een trailertje opgenomen voor een van de verkiezingsprogramma's op Eén. Ik schat dat het zo'n 30 seconden zal duren, als u het straks ziet voorbijflitsen op uw scherm, weet dan dat we daar een volledige avond aan hebben gewerkt. Gevolg: de Aanstaande Atleet veel te laat in zijn bedje.

Of had ik niet echt goesting? Of kon ik niet uit mijn hoofd zetten dat Wilde Geruchten vormelijk rammelde vandaag? Of was het gewoon te warm?

Vragen van Ilse

Mail van Ilse Vaes, de marathon-dietiste. Ze krijgt onze schema's doorgestuurd en ze ziet het trainingsvolume toenemen. Om het herstel na de trainingen optimaal te laten verlopen moeten we koolhydraten inslaan, zegt ze. Vier dingen wil ze weten.

1. Hoeveel ik weeg en hoe dat gewicht is geëvolueerd sinds de 20km van Brussel.
Ik weeg 87,5kg, dat is een kilo meer dan toen. Ik heb zes weken geblesseerd stilgelegen en toen zijn de kilo's er weer aangevlogen. Sinds ik opnieuw fiets en loop, vermager ik weer. Maar traag.

2. Of ik erop let voldoende koolhydraten op te nemen.
Ik let vooral op de vetten en ik koop niks meer zonder na te trekken hoeveel kcal er in zitten. Want ik moet absoluut nog wat kilo's kwijtgeraken tegen de start van de marathon.

3. Hoe verloopt het drinken tijdens de training?
Goed, dank u. Ilse wil ook graag weten welke sportdrank mijn voorkeur geniet. De zelfgemaakte. Maar dat is tijdrovend gedoe dus neem ik ook wel eens iets mee uit de Colruyt. Ik heb poeder van Isostar in huis en flesjes Aquarius.

4. Of ik nog voedingsvragen heb.
Ja: Sinds mijn knieproblemen ligt mijn trainingsvolume lager dan dat van de andere kandidaten. Gelden de koolhydraatregels dan ook?
En wat denk je van frietjes in de oven gebakken, Ilse?

Los Lobos

Feest in de oren van de Aanstaande Atleet. Op de Los Lobos site kan je hun nieuwe CD streamen. The Town and The City komt uit op 12 september. Je kan je abonneren op de video podcast waarin de Lobossen vertellen hoe die CD tot stand is gekomen. Ik heb er net naar gekeken. Eerlijk gezegd: alleen geschikt voor Los Lobos affictionados. Ikke dus.

- update - Roen schrijft in de comments dat The Town and the City al uit is. Hij heeft hem gekocht, gewoon in de platenwinkel. Ik laat de post toch staan, voor de videolink.

- update 2 - Ondertussen, via de Lobossite, terecht gekomen bij een interview waarin David Hidalgo zegt dat Captain Beefheart een van zijn muzikale helden is. Veel muzikanten roemen Beefheart. Trout Mask Replica staat in vrijwel alle lijstjes met platen die in geen enkele verzameling mogen ontbreken. Ik heb ze een tijd geleden eindelijk gekocht.

Tja. Vermoedelijk is Trout Mask Replica kunst. Stel u een muziekwinkel voor na een windhoos. Chaos, hoewel Beefheart naar het schijnt precies wist wat hij wou en zijn muzikanten verplichtte om minutieus zijn partituren te volgen.

Als ik me van mijn meest meegaande kant toon zou ik de plaat interessant noemen. Maar ik kan me moeilijk voorstellen dat Mauro Pawlowski, Jean-Marie Aerts, Tom Barman, Kamagurka, Anton Corbijn en al die anderen die TMR roemen 's avonds voor hun platenkast staan en zeggen: "Wat zullen we eens opzetten? Hm. Trout Mask Replica past wel bij de sfeer vanavond."

Lezenswaardig stuk daarover in The Guardian van een tijd geleden. En misschien een idee dat ik ooit uitwerk in een radiodocumentaire: met TMR onder de arm op bezoek bij Pawlowski, Aerts, Barman enzovoort, en me laten overtuigen dat dit een meesterwerk is.

Het avondmaal

Frietjes die je in de oven bakt, is dat een goed idee? De vraag is niet gastronomisch, maar dieettechnisch bedoeld. 165 Kcal. Dat is niet veel, maar er lagen meer vetdruppeltjes op de bakplaat dan ik verwachtte. Of ze lekker waren? Bwa, 't is dat ik me de smaak van frituurfrieten niet echt meer herinner.