De Wilde Week, aflevering baviaan

De Wilde Week, de podcast van Wilde Geruchten, gaat deze keer over bange bavianen, de wielertoeristengroet, amateuristisch gesukkel ten huize Wilde Geruchten, de optimistenbond en of Guy Verhofstadt daar lid van mag worden, koffie en wat daar wordt bijgeserveerd, Koning van Katoren deel twee, het hoge aantal Hollanders in Wilde Geruchten en nog een paar andere dingen.

Abonneremans.

De droevige mevrouw

Ze schrijft elke keer als ik op de radio iets over homo's zeg. Vanochtend lag er weer zo'n brief op mijn bureau, ik herken ze van ver. Enveloppe van het formaat groot visitekaartje, het adres in een klein, verzorgd handschrift. De inhoud is altijd min of meer dezelfde.

Mijnheer,
Ik hoor u daar weer promotie maken voor de homo's. Homo of lesbienne is geen geaardheid, maar een ziekelijke neiging om in de belangstelling te staan, en zeker tegennatuurlijk. (...) Als het zo doorgaat is de totale zedenverwildering niet ver meer af. Ik hoorde nog Cas Goossens zeggen: alle gemeenheid moet gebannen worden.
Beleefde groeten,
M. J.DB, uit W.

Coach Paul

Paul heeft op zijn blog een postje aan mij gewijd waar een kleine kanttekening bij past. Ja, het is waar dat ik de 20km van Brussel wil lopen. En ja het is waar dat ik me daar ijverig op aan het voorbereiden ben. En ja, het is ook waar dat New York me af en toe door het hoofd schiet. Maar Paul, ik zie daar geen jaartal bij. Eerst Brussel maar even afwachten.

Nog een kanttekening: uitgerekend deze week gaat het lopen me niet goed af. Ik worstel met een forse verkoudheid. Geen koorts, maar wel ijl in het hoofd en elastieken benen. Dat maakt het lastig om het trainingsschema te volgen. Ik heb nog niet gefietst deze week en die veertig minuten van dinsdag zijn er niet van gekomen. Gisteren een half uurtje gelopen en heel blij toen het afgelopen was. Vandaag weer niks. Ik hoop dat ik morgen gezond genoeg ben om die veertig minuten te lopen waar Paul het over heeft.

Wilde Geruchten presenteren met snottebellen is ook lastig.

Tekstbaronnen

De kwaliteit van het fotootje is abominabel. Dat komt omdat de fotograaf, Chris, een filmke heeft opgenomen, inplaats van simpelweg een foto te trekken. Dit is dus een zogenaamde "still" in het jargon van Jan Verheyen.

(vlnr Ruud Hendrickx, Jan Verheyen, ik en Vanessa Vanhove)

Ik had twee flessen champagne mee. Ik moest, want bij de vorige opname ging mijn GSM af en dat wordt bestraft met een tournee generale. Twee flessen is niet genoeg voor een vol zaaltje, maar dat heb ik handig opgelost: iedereen kreeg een rietje, en mocht uit de fles slurpen die werd doorgegeven.

Hillariteit, de sfeer werd dolletjes, het publieksenthousiasme groot, enfin, u zal zondag op de radio niet horen dat er door de examens en het terrasjesweer weinig volk was. En misschien moet u ook eens live komen kijken.

Blogkoekoek

Vrijdag tijdens de uitreiking van de Bwards een nieuw begrip leren kennen. Een blogkoekoek is een blogger die zijn leukste posts in de comments van andermans weblog legt. Inplaats van in zijn eigen webnest.

Appelogen heeft in die categorie de Bward gewonnen, maar ik zou Tante Annie een bijzondere vermelding willen geven.

Bwards

Ik ben nog minder aanspreekbaar dan Michel (welgefeliciteerd met uw prijs, Michel). Enkel met Maarten en Clo gepraat, maar dat was om praktische afspraken te maken dus dat telt niet.

En met Lilith. Ze wou dat ik naar haar kuiten keek, want sinds ze loopt is ze trots op de vormgeving daarvan. Ik heb ook naar haar borsten gekeken, want daarop plakte het vignet waar haar naam op stond.

Voor de rest nog een paar woorden gewisseld met iemand die zich voorstelde met: Ik ben uw luisteraar, maar ik ben vergeten naar zijn url te kijken. En met de barman. Een sapje en een cola alstublieft.

En met Thomas, maar dat telt ook niet want die had ik zelf meegebracht. Hij wou weten hoe bloggers er in het echt uitzien. Het moet meegevallen zijn want hij is de volgende ochtend zelf met een blog begonnen. Hij zou beter blokken dan bloggen.

De Wilde Week, aflevering Wang Snee Wang

De Wilde Week, de podcast van Wilde Geruchten, gaat over de blanco papieren die wij het Verdrag van Rome noemen, de foutieve benaming "Straat van Magelaan", de lelijkste mens ter wereld, de juiste ligging van de nulmeridiaan, de roze krulspelden van James Brown, de mooiste openingszin uit de wereldliteratuur en flauwe Chinezenmoppen. En nog een paar andere dingen.

En als we ons nu eens zouden abonneren op de Wilde Week-podcast?

Stokje

Stok van Michael. Hoe ik mijn toekomst zag/zie. Welaan dan.

Als kind wou ik clown worden.
Als tiener legde ik me erbij neer dat het postbode zou worden. Of wattman.
Op dit moment hangt mijn professionele toekomst samen met de toekomst van Radio 1.
En later hoop ik eendjes te voederen in het park. Arm in arm met mijn madam.

Ik ga dit stokje niet doorgeven want ik doe een ander niet aan wat ikzelf niet wil aangedaan worden. Al heb ik even aan Lux Janssens gedacht.

365 bis

Hoogleraren in de theoretische fysica hebben wel eens last van ongewenste post. Amateurgeleerden die hen een theorie van het Al toesturen of een bouwplan voor een zwaartekrachtneutralisator. Of van mannen – altijd mannen – die met hen fouten willen bespreken die ze hebben ontdekt in het werk van Albert Einstein of Niels Bohr.

Hoogleraren Nederlands worden benaderd door amateur-auteurs die zich miskend voelen. In 365, het debuut van Joris Gerits, docent literatuur aan de Universiteit Antwerpen, staat een voorbeeld: een experimentele novelle, een bewerking van de Eneïde van Hendrik van Veldeke. Ik kan niet ontkennen dat deze tekst iets markants heeft, is het oordeel van professor Gerits.

Zo staat het op pagina 141:

Ondertussen rees Aurora op uit de golven van de zee. De zon stond reeds aan de hemel en een keur van jeugdige jagers trok de poorten uit: wijdmazige netten en strikken en breedpuntige speren, Massilische ruiters, een troep speurende honden. De koningin toefde in haar vertrek: haar vochtige betonvloer was geïsoleerd door het bestrijken ervan met bitumenlak. Als men op die vloer tegels met bitumenkit plakt, vormt de kit een goede afsluiting. Voor losliggende vloerbedekking van die kamer kan men in plaats van viltpapier uit Tyrus de vochtige vloer beleggen met bitumenvilt, rubberoid of asfaltpapier, en vrijdragende betonvloeren die in het begin vochtig zijn worden vanzelf droog. Aan de drempel van deze kamer wachtten de edelsten van de Carthagers; daar stond haar paard met goud en purper getooid en kauwde onstuimig het schuimende bit zodat de houten vloer er vochtig van werd. Eindelijk kwam zij te voorschijn omstuwd door een groot gevolg. Ook de Trojanen sloten zich aan en schoon boven allen voegde zich bij het gezelschap de grote Aeneas. Hij legde een handvol zout op het beton om te kijken of de vloer werkelijk droog was. Dat dekte hij af met een stuk plastic of viltzeil, en de volgende dag stelde hij vast dat het zout nog droog was en de vloer geschikt voor elke vloerbedekking. Op dezelfde wijze kan men een tegelvloer van triplex maken, zoals Apollo, wanneer hij het winters Lycië en Xanthus’ stromen verlaat en het moederlijke Delos bezoekt.

Een subsidie van het Vlaams Fonds voor de Letteren is er niet van gekomen.

Pop Poll 2

Als we maar gezond zijn.

Pop Poll

Hedenavond is Pop Pollavond. Een jaar of vier geleden, ten tijde van Jongens & Wetenschap, figureerde ik in het lijstje Beste Radiofiguur. Dat was genieten.

Vorig jaar vond ik mezelf in twee lijstjes terug: ook in de lijst Ergerlijkse Radiofiguur. Je troost je dan met de gedachte "Ach, zolang ik hoger sta bij Beste, is er niks aan de hand".

Als straks blijkt dat dat niet meer zo is, als ik beter scoor bij Ergerlijkste dan bij Beste, zal ik mezelf vermannen met "Gelukkig sta ik ook nog bij Beste". En als ik mijn naam enkel nog lees bij Ergerlijkste wordt het "Als ze maar over me praten".

Maar wat doe ik als ik uit beide erelijsten ben verdwenen? Als we maar gezond zijn.

Vent!

Zestig minuten gelopen en niet nat geworden. Toch niet van regen of sneeuw, wel van het zweet. Voor alle veiligheid iPod in een diepvrieszakske gestoken. Wil u weten wat er langs mijn oren is geshuffeld tijdens het lopen?

-Time to kill, The Band
-Roots of dub, King Tubby
-Civilization, The Andrews Sisters
-Obvious five believers, Bob Dylan
-The same thing could happen to you, Lazy Lester
-Waltz of the angels, Peter Case
-Big Chief Blues, Furry Lewis
-Fall on me, REM
-The barring of the door, The Silly Sisters
-Whistle for the choir, The Fratellis
-Wooden nickles, Eels
-Got to let you know, INXS
-Scrub me mama, with a boogie beat, Will Bradley
-If I needed someone, The Beatles
-Leave my girl alone, Stevie Ray Vaughan
-I heard it through the grapevine, Gladys Knight
-Coconut, Harry Nilsson
-Crosstown traffic, Jimi Hendrix
-Down to the valley, Little Axe

Gewoon mijn iPod op shuffle, zou dat geen schoon Radio 1 programma opleveren?

Vent of vijg?

Shit, het sneeuwt in Rupelmonde. Een klein beetje slechts, maar overduidelijk sneeuw. En ik wou net een uur gaan lopen. Zal ik?

365

Joris Gerits, een mijner proffen in dat enige jaar universitair onderwijs dat ik heb genoten, "Inleiding tot de studie van de moderne Nederlandse letterkunde" was het vak, hij leerde me Achterberg kennen en Pernath en Lucebert - Eenvoud verlichte waters! En buiten zullen staan de honden! Hier ben ik, want ik blijf! - die Joris Gerits heeft een boek geschreven waar ik niet goed van ben en waarover ik hem woensdag in Wilde Geruchten ga interviewen. Het is raar, een oud-prof ontvangen in een omgekeerde verhouding: ik de vragen, hij de antwoorden.

Een boek dat 365 heet kan niets anders dan een dagboek zijn. Tussen 5 maart 2005 en 4 maart 2006 zitten driehonderdvijfenzestig dagen die samen het Annus Horribilis van Joris Gerits vormen. Eén zoon in de psychiatrie is erg. Gerits heeft er twee. Eén echtscheiding is erg. Gerits heeft er twee. Kanker is erg. Gerits leidt aan de pijnlijke slokdarmvariant, overlevingskans acht percent, en hij combineert dat met een hernia, longoedeem en naar ik vrees ook een depressie, maar daarvoor ben ik nog niet ver genoeg gevorderd in 365. Door te schrijven wil hij zichzelf staande houden. Geen pillen, geen therapeuten, wel een dagboek. Woensdag druk ik hem de hand.

Tellertje

D'er zou een belletje moeten tingelen als de teller onderaan een honderdduizendtal passeert.

De Wilde Week, aflevering Jan en Tom

De Wilde Week, de podcast van Wilde Geruchten, gaat over het onbestaande redactieabonnement op The Lancet, de zoektocht naar Leon Smet, de krappe behuizing van Silvio Berlusconi, het zangtalent van Jan Demol, het bokkige van de zebra, de handen van Tom Hermans, Marcel Van Wijck en Oostende anno 1932.

U zou me een geweldig groot plezier doen met uzelf te abonneren op de Wilde Week-podcast. Dan stijgt Radio 1 in de statistieken. Jeuh!

Ik heb ja gezegd

Hey Koen, mijn naam is Jeroen De Cock en ik ben een 24-jarige informaticus. Ik ben ook de organisator van een uit de hand gelopen zondagnamiddag-initiatiefje: de Bwards. Ondertussen groeien de B(loga)wards uit tot een avondvullend evenement in HETPALEIS.

Momenteel zijn we nog op zoek naar een bekende blogger die de hoofd-award wil en kan uitreiken. Heb jij op vrijdag 23 maart 2007 rond 21.30u tijd en zin om de beste blog (volgens het vlaamse bloglezerspubliek) uit te reiken? Het zou erg fijn zijn, moest één van de actiefste en bekendste Vlaamse bloggers dit doen... Jeroen.

90

Laat ik eerlijk zijn: aan net geen honderd kilometer per uur naar huis daarnet. (Ik neem aan dat er een kleine marge zit op die smogsnelheidsbeperking van negentig per uur.) Maar zelfs aan honderd werd ik voorbij gereden door tientallen auto's. Ik snap dat niet. Wat die chauffeurs doen is hun middelvinger opsteken naar de samenleving, inclusief naar hun eigen kinderen en eigenlijk ook naar zichzelf. Het kan hen blijkbaar geen kloten schelen dat er iets ernstigs aan de hand is. Dat wordt aanschuiven bij de politierechter.

Rhythm Junks

Heel lang geleden was ik kind in Turnhout. Daar stond toen een Cultureel Centrum dat nog niet af was, geen theaterzaal. Concerten werden gegeven in de grote inkomhal, achter zwarte gordijnen. Op een woensdagnamiddag ging ik naar de bibliotheek en zat de BRT-bigband te repeteren in die hal. Ik heb toen met open mond naar de drummer staan kijken. Dat was Tony Gyselinck.

Vanavond heb ik in de Handelsbeurs in Gent die Tony Gyselinck weergezien. Dertig jaar ouder, het lange blonde haar kortgeknipt, maar het drummen nog altijd even daar-valt-mijn-mond-van-open. Hij speelt bij de Rhythm Junks tegenwoordig, de groep van Steven De Bruyn. De drummer centraal op het podium, een uitzonderlijke opstelling maar in dit geval zeer terecht. (De bassist, rechts op het podium, herkende ik pas toen Steven zijn naam noemde. Jasper Hautekiet. Hij wist een paar keer de aandacht naar zich toe te zuigen en dat is voor een bassist niet vanzelfsprekend.)

Steven De Bruyn is al lang geen mondharmonicaspeler meer. Hij gebruikt zijn instrument als - ik heb er geen ander woord voor - een geluidsmachine. De muziek is bij momenten weird, maar nooit vergeten de Junks dat er publiek in de zaal zit dat geamuseerd wil worden. En dat ze zonder gitarist spelen, ach, dat blijkt minder onoverkomelijk dan ik vroeger placht te denken.

Er was nog Wilde Geruchtenvolk: An Steegmans en onze filmkenner, Bernard Van De Populiere. Die vond het geluid in het begin ondermaats. Maar ja, hij is een filmkenner. Bernard beweerde ook nog dat hij de vloer van de Handelsbeurs had voelen bewegen... Beste Bernard, de Junks waren stérk, van het eerste tot het laatste moment.

Het was jàren geleden dat ik nog eens een concert zonder stoeljes meemaakte. Dat is me niet goed bevallen, mijn knie deed vervelend. Mijn meniscusknie. Het is lang geleden dat ik er nog eens iets over geblogd heb, maar vandaag doet ze haar herintrede: na een avond rechtopstaan voel ik pijn en een lichte zwelling.

Te ver en te lang

Het lastigste is het vertrekken. Jezelf overtuigen, je in je sportkleren heisen, je loopschoenen aantrekken. Eens je aan het lopen bent is het plezant en is de verleiding groot om er een schepke bovenop te doen.

Het is me gisteren overkomen: volgens schema moest er 45' gelopen worden. Het werd een vol uur. Ik was trots, al besef ik dat Paul de trainingsbelasting bewust zeer geleidelijk opdrijft en dat meer doen dan hij oplegt niet verstandig is. Overbelasting dreigt.

Om het weekschema vol te maken moest ik vandaag eigenlijk 20' lopen, maar dat is er niet van gekomen. En dan begint het zoeken naar gewetensrust: ach, ik heb gisteren een kwartier extra gelopen, dan hoef ik vandaag niet zonodig... En weet je wat? Ik zal morgen van Brussel naar huis fietsen. Op den duur zwijgt dat kijvende stemmetje in mijn hoofd.

De Wilde Week, aflevering Gert

De Wilde Week, de podcast van Wilde Geruchten, gaat over de boterhammetjes van Gert Van Boxel, slechte boeken, sprekende bewakingscamera's, mieren, pieren en gieren, belspeldellen, ijsberen op de zuidpool, ministeriële urine en nog een paar andere dingen.

De flandriens

Ontvangen op de redactie van Wilde Geruchten: een boek met een fout in de allereerste alinea. Ik citeer: Flandrien! Een woord, niet eens vermeld in het woordenboek. Niet bij Van Dale, niet in het Woordenboek der Nederlandse Taal.

En nu citeer ik Van Dale, Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal, de veertiende herziene uitgave uit 2005, pagina 1021: flandrien (de(m.); -s) wielrenner die behalve door een grote fysieke kracht, gekenmerkt wordt door het vermogen om in ongunstige (weers)omstandigheden zijn strijdlust te behouden, en daardoor uitermate geschikt is voor het rijden van de Vlaamse voorjaarsklassiekers. Belg. -Fr. (lett. Vlaams)

Zuchtend legde redacteur Eric Van Grieken De Flandriens van Herman Chevrolet terzijde.

Oeps

De VRT-gang, vanochtend. Ik zag in de verte een schone madam aankomen, vaag bekend. Er werken hier 2500 collega's, dus een naam ontglipt me wel vaker. In het passeren zei ik zeer informeel "jow!" Een halve pas verder besefte ik dat het Kathleen Van Brempt was. Op mijn stappen terugkeren om "Goeie morgen mevrouw de minister" te zeggen leek me wat onnozel.

Contente mens

Zeer tevreden over mijn fietske. Maar vandaag toch twee bedenkingen gemaakt.

(1) De aanschaf eener bel is misschien geen slecht gedacht. Nu moet ik roepen als er minder snelle fietsers voor me opduiken, en mijn opvoeding weerhoudt me daarvan, of fluiten. Dat gaat niet goed met koude gezichtsspieren heb ik daarstraks gemerkt. Toen ik mijn lippen eindelijk getuit kreeg ondervond ik dat fluiten tegen de wind in niet vanzelfsprekend is.

En (2) een spatbordje achteraan zou ook een verbetering zijn. Nu heb ik zo'n typische rennersmodderstreep op mijn broek. En het regende niet eens. Maar het hàd wel, de grond was nat.

Word verification on

Het is niet elegant, maar het is de enige manier om van die vervelende comment spam af te geraken. Vanaf heden zal je een code moeten intikken als je comments wil leveren.

Comment spam zijn* van die rare boodschappen die volautomatisch verschijnen in oude berichten. Dan staat er bijvoorbeeld plots "This is very interesting site... car nav systems gps navigation at busty huge tits Great windsor chairs gps car navigation system renault scenic exhaust systems Le domaine ste agathe Nasa test aircraft invertory navigation travel by car perfume lolita lempicka colognes colognes aftershaves 5c 27dice coach craps 5c 27".

Ik wil dat niet, vooral omdat die boodschap ook nog eens in mijn postvak terecht komt. Spamsoftware kan die "uvama" niet lezen, en geraakt dus niet door de filter. Hoop ik.

*Hier kwam ik grammaticaal in moeilijkheden. Comment spam is van die rare boodschappen...?

Wilco

15 mei wordt een heerlijke dag: dan verschijnt Sky Blue Sky, de nieuwe Wilco. Op hun website streamen ze alvast één nummer, What Light. Tamelijk gewone popmuziek voor hun doen, en toch kijk ik er naar uit.

(Ah, er kan ook gedownload worden zie ik. En hier, nog iemand die een nummer heeft weten te bemachtigen.)

Lou Reed: het verjaardagsfeest

Wie er niet bij kon zijn, of wie van niks wist kan hier de schade inhalen. Raymond Van Het Groenewoud, Steven Vanherreweghe, Frank Vander Linden (fans) en ikzelf (geen fan, gewoon een liefhebber) trekken een fles open op Lou's verjaardag.

Met extra's. Stukken muziek waar we tijdens de reguliere uitzending overheen hebben gepraat worden hier een tikkeltje respectvoller behandeld. Al bij al een half uur meer Lou Reed dan vrijdag op Radio 1. 't Is graag gedaan.

Wat ik vergat te vertellen in de uitzending: Lou Reed komt naar Vorst op 18 en 19 juni en zal daar de volledige Berlin uitvoeren. (Ik heb dat ergens gelezen, maar ik weet niet meer waar. En na uitgebreid zoeken op het web vind ik nergens een bevestiging. Dus schrap schrap en blij dat ik er niks van op de radio heb gezegd.) En nog iets: als u net als Frank vriendjes wil worden met Lou Reed moet u naar zijn MySpace klikken.

De Wilde Week, aflevering aardbei

De Wilde Week, de podcast van Wilde Geruchten, gaat over de Tenhemelopneming van Jezus, de groepsharmonica, gratis hapjes in de supermarkt, Boy George aan zijn schandpaal, een groen zalfje, een geel drankje en twee bananen, aardbeien met Kerstmis en nog een paar dingen.