365
Een boek dat 365 heet kan niets anders dan een dagboek zijn. Tussen 5 maart 2005 en 4 maart 2006 zitten driehonderdvijfenzestig dagen die samen het Annus Horribilis van Joris Gerits vormen. Eén zoon in de psychiatrie is erg. Gerits heeft er twee. Eén echtscheiding is erg. Gerits heeft er twee. Kanker is erg. Gerits leidt aan de pijnlijke slokdarmvariant, overlevingskans acht percent, en hij combineert dat met een hernia, longoedeem en naar ik vrees ook een depressie, maar daarvoor ben ik nog niet ver genoeg gevorderd in 365. Door te schrijven wil hij zichzelf staande houden. Geen pillen, geen therapeuten, wel een dagboek. Woensdag druk ik hem de hand.
Labels: boeken
posted by koen fillet at 19:16
11 Comments:
Ik heb ook les van hem gehad; dit nieuws over hem treft me nogal. Ik kijk uit naar de uitzending.
Jammer...ik had gehoopt dat jij zou meereizen naar Mexico en dat we in deze blog over je wedervaren daar hadden kunnen lezen.
ik heb ook les gehad van hem. Zou je dit gesprek in je podcast kunnen steken, Koen?
Ik kan op het werk geen radio luisteren en jouw podcast is dan een goed alternatief.
Nu pas ontdekt, naast de podcast kun je ook voorbije uitzendingen integraal beluisteren. Leuk.
En... jammer voor die man; hopelijk kun je hem wat opbeuren.
En... mijn moeder had dus toch gelijk Sven is germanist, maar Koen kon er ook een geweest zijn.
@Dagkaart. Sven is inderdaad germanist. Dat ene academische jaar van mij hebben we sàmen doorgebracht, onwetend over onze gezamelijke toekomst. Wim Helsen en Johan Terryn zaten toen ook in eerste kan.
Dat ene academische jaar rendeert nog steeds gezien je aangeef-prestaties in de tekstbaronnen van deze middag. Was een straffe reeks. Trouwens, hoe voelt om het beter te doen dan de koningin in het aangeven? :-) 't Gebeurt niet gauw dat iemand Bea VdM letterlijk en figuurlijk te snel af is ...
na al dat nogal niet zo positief nieuws vraag ik me af hoe of wat Gerits schrijft...
Beste Koen, Gerits lijdt (;-)) inderdaad aan een aantal pijnlijke varianten van serieuze kwalen waarvan mijns inziens het zichzelf toebedelen van de slachtofferrol nog het meeste leed berokkent. Als oud-student heb ik alle begrip voor de verwachtingsvolle nieuwsgierigheid die opduikt wanneer (ex-)proffen hun privé-leven en dat van anderen te grabbel gooien. Daarnaast hoop ik echter dat ook, of misschien vooral, germanisten trouw blijven aan hun kritische blik. Want de macht van het woord is groot, maar niet oneindig. Jarenlange beoordeling van andermans literaire kwaliteiten leidt niet automatisch tot de verzekering van eigen talent. Levenservaring en mensenkennis zijn minstens zo belangrijk als toetssteen voor de beoordeling van literaire schrijfsels. In de overtuiging dat je beide bezit wens ik je veel succes morgen. Van iemand die evenmin 'goed' is van dit boek...
Na alle positieve commentaren ook een ZEER kritische noot mbt. het dagboek 365.
Ik ben een van de "bevoorrechten" die ook in het dagboek van de oom van mijn echtgenote voorkomen. Met verontwaardiging en ook met ergernis lees ik er bepaalde zaken in mijn privé leven ernstig hebben overschaduwd nl. gezondheidsproblemen waardoor ik genoodzaakt was om professioneel een totaal andere wending te geven aan mijn leven.
Dat iemand aan de hand van pen en papier zijn diepste gevoelens, ervaringen op papier wil zetten is voor mij geen enkel probleem.
Waar ik zelf wel een probleem mee heb is dat men dan ook familiale vertrouwelijke informatie opneemt in deze publicatie. Uiteraard zonder naam en toenaam maar ex collega's en collega's kunnen, bij het lezen van de passages, duidelijk opmaken dat het hier mijn persoon betreft.
Was er voorafgaandelijk overleg? Neen.
Hoe is de informatie dan bij hem terechtgekomen?
In een vertrouwelijke, familiare sfeer worden er soms dingen verteld waarvan men ook denkt dat ze vertrouwelijk zullen blijven wat eens te meer niet zo is. Dit blijkt duidelijk uit de passages die mijn persoon betreffen.
Bij navraag in de familie blijken er nogal wat passages in voor te komen die personen gekwetst, geraakt hebben.
Zoals Anke zegt: "De macht van het woord is groot, maar niet oneindig".
Ik hoop niet dat ik bij het verder lezen van dit boek nog dergelijke passages zal tegenkomen want de gevolgen zullen en kunnen dan ook niet verder uitblijven voor de auteur van Dagboek 365.
In elk geval wil ik besluiten met te zeggen dat ik uiteraard in de toekomst zeer voorzichtig zal zijn met nog persoonlijke informatie te geven aan de auteur want wie weet wat er in zijn volgende "roman" dan geschreven zal worden.
Een ontgoocheld maar vooral zwaar gekwetst familielid.
Joris Gerits 365.
Over de literaire kwaliteiten van een bloemlezing van bekende dichters wil ik mij geen oordeel aanmeten.
Dat vele familieleden van joris gerits zich gekwetst voelen kan ik heel goed begrijpen. In het tijdschrift 'Boek' van maart/april 2007 schrijft Gijs Van Hartenveld:" Literatuur als laffe afrekening. Sleutelromans zijn omhangen met de stank van schandaal. Vanachter een flinterdunne schaamlap worden voor de goede verstaander steken onder water uitgedeeld.Maar hoe vermakelijk ook, het blijft een laf soort literatuur." Joris Gerits gaat met zijn dagboek nog een flinke stap verder. Mocht hij inderdaad voor een goede therapeut gekozen hebben, zoals hem vaker is aangeboden, in de plaats van zijn compensaties te zoeken in papieren liefde, zou hem en zijn omgeving veel onheil bespaard zijn gebleven. Hij had kunnen ontdekken dat gebrek aan liefde en respect voor jezelf de oorzaak kunnen zijn van 2 hernia's, slokdarmkanker, een leverkwaal. En wie door anderen over zijn 'bol geaaid' wil worden, zoals hij zelf zegt, loopt best niet met een doornenkroon rond want daar halen zelfs de liefste mensen hun handen aan open.
Zijn,volgens het dagboek,ex-Licht
Ik begrijp de nogal bittere reactie van familie en ex-partner. Ik kan me inbeelden dat het voor hen niet zo fijn is bepaalde gebeurtenissen en/of periodes opnieuw te beleven of deze te moeten toelichten aan derden. Als studente van Joris Gerits heb ik dit boek met hooggespannen verwachtingen gelezen. Ik was uitzonderlijk geraakt en getroffen door wat hij vertelt, maar vooral door de manier waarop hij dit doet. Voor mij zijn de gedachten, citaten, bedenkingen en dergelijke een onbetaalbaar cadeau. De levenswijsheid waarvan Joris Gerits uiting geeft in zijn boek heeft me diep ontroerd. Het gaat er mij dan niet om of alles waargebeurd is, en of hij nu degene is die dit alles heeft meegemaakt, het gaat om wat er staat, of dat nu van hem of van iemand anders komt. Ik meen te mogen geloven dat het voor 'insiders' altijd anders overkomt, maar ik kan u beiden verzekeren dat ik als lezer geen oordeel vel over wat er over u te lezen valt in het boek. Ik mag aannemen dat dat zo is voor menig lezer. Daar draagt de '80% waarheids'-indicatie veel toe bij. Een objectieve lezer zal heel voorzichtig zijn in het oordelen, en u beiden geniet altijd van het voordeel van de twijfel.
Een reactie posten
<< Home