Koen Fillet gaat ondertussen door met leven en werk
zaterdag, februari 28, 2009
Shake
We waren in Parijs. Ze beweerden dat het mercredi was. Maar het was gewoon woensdag. We gingen naar Shakespeare & Co. Toe. Zoals alleen Shakespeare & Co toe kan zijn.
Ooit meegemaakt dat ik 2 minuten te laat was voor een theaterstuk van Josse De Pauw en ik mocht de zaal niet meer in. Waar elk ander theaterstuk (tot mijn irritatie) een half uur te laat begint, had ik het op 2 minuten al vlaggen.
'k Heb toen nog een kwartier staan discussiƫren met de suppoost, tot ik tot het besef kwam dat we dan al 17 minuten te laat waren...
Afgedropen. Een stuk trager gereden dan in het oprijden...
Oh Koen, De Shakespeare & co. Ik keer nooit terug uit Parijs zonder daar over de vloer te zijn geweest. Dat stempeltje, die oude man, die jonge snotaapjes die denken dat ze Hemingway zelf zijn. De piano, hoe ze daar pas beginnen feesten als de deuren dicht zijn... (Ik zou het met andere woorden heel erg sneu gevonden hebben)
Deze winkel is ooit begonnen als loopblog. De 42km waarvan sprake heb ik niet gehaald, maar de droom is niet opgeborgen. -- Ik maak deze weblog in mijn vrije tijd, de VRT en Radio 1 hebben er niks mee te maken. -- Leest u vrolijk verder. Er is meer dat ik u niet vertel dan wel.
6 Comments:
Da's rot.
Ooit meegemaakt dat ik 2 minuten te laat was voor een theaterstuk van Josse De Pauw en ik mocht de zaal niet meer in. Waar elk ander theaterstuk (tot mijn irritatie) een half uur te laat begint, had ik het op 2 minuten al vlaggen.
'k Heb toen nog een kwartier staan discussiƫren met de suppoost, tot ik tot het besef kwam dat we dan al 17 minuten te laat waren...
Afgedropen. Een stuk trager gereden dan in het oprijden...
Nee, dat is niet rot. Het bevestigde alle verhalen die ik mijn nakomelingen heb verteld over Shakespeare & Co.
Due to organized chaos .. that's always the place to be. Allez, almost always.
Je bent daar overigens in a brace of shakes.
Oh Koen,
De Shakespeare & co. Ik keer nooit terug uit Parijs zonder daar over de vloer te zijn geweest. Dat stempeltje, die oude man, die jonge snotaapjes die denken dat ze Hemingway zelf zijn. De piano, hoe ze daar pas beginnen feesten als de deuren dicht zijn... (Ik zou het met andere woorden heel erg sneu gevonden hebben)
aan de laatste hetero van de VRT
je heb gelijk!
Jesse was toevallig zijn laatste boek niet aan het signeren ? En Celine wandelde er ook niet rond ?
Shakespeare & co : Mice & men...
Ed
Een reactie posten
<< Home