Dreigend writersblock.
Looptrainingen leverden altijd stof voor deze weblog. Oog in oog met wilde dieren, madeliefjes op je weg, pijntje rechts, pijntje links, rare verkeersborden onderweg of vestimentaire moeilijkheden... Er gebeurt altijd wel iéts waarover je kan schrijven.
Binnenshuistrainingen zijn een stuk minder inspirerend. Gisteren heb ik naar The Third Man gekeken terwijl ik op mijn hometrainer zat. Het viel me op dat de jonge Orson Welles iets heeft van Adriaan Van den Hoof. Maar om daar nu over te gaan bloggen, ik weet het niet...
Vandaag was het weer in Pat's Activity Center te doen. Ook binnenshuis, ook weinig te melden. Wat ik zou kunnen vertellen zit in de afdeling bekentenissen. Overtredingen van de richtlijnen van de trainer. Ik moet van Paul beenspieroefeningen doen die mijn knieën niet belasten, dus niet teveel gewicht drukken. Maar die 50 kg van vrijdag was veel makkelijk naar mijn smaak. Ik ben vandaag wat verder gegaan. Na overleg met Paul. Ik heb hem gebeld dat ik harder wou trainen. Probeer eens 70, 80, misschien 100 kg, stond hij me toe. Ik ben tot 160 gegaan. Dat was flink drukken, maar het ging. 15 keer. En er deed niks pijn.
Binnenshuistrainingen zijn een stuk minder inspirerend. Gisteren heb ik naar The Third Man gekeken terwijl ik op mijn hometrainer zat. Het viel me op dat de jonge Orson Welles iets heeft van Adriaan Van den Hoof. Maar om daar nu over te gaan bloggen, ik weet het niet...
Vandaag was het weer in Pat's Activity Center te doen. Ook binnenshuis, ook weinig te melden. Wat ik zou kunnen vertellen zit in de afdeling bekentenissen. Overtredingen van de richtlijnen van de trainer. Ik moet van Paul beenspieroefeningen doen die mijn knieën niet belasten, dus niet teveel gewicht drukken. Maar die 50 kg van vrijdag was veel makkelijk naar mijn smaak. Ik ben vandaag wat verder gegaan. Na overleg met Paul. Ik heb hem gebeld dat ik harder wou trainen. Probeer eens 70, 80, misschien 100 kg, stond hij me toe. Ik ben tot 160 gegaan. Dat was flink drukken, maar het ging. 15 keer. En er deed niks pijn.
posted by koen fillet at 21:07
5 Comments:
Sjiek, Koen ! Het komt wel weer goed, schijnbaar. Nu je 160 kilo duwt met die zere knie van jou, heb ik een nieuwe naam voor dat centrum waar je gaat knieduwen: Patser's Activity Center.
Amaai, proficiat Koen...volhouden hé makker...New york is nog ver en we komen er met ons allen....ik voel het gewoon.
eerlijk, Anton Karas en zijn aparte muziek bleef me meer bij dan de film zelf... tim ti tim ti tim ti tiiim....
idd, ik heb het gisteren ook eens geprobeerd en het lukt me ook niet. vooral die eerste keer dat je vanaf complete geplooide knie-houding naar gestrekte been-houding probeert te gaan is verduiveld moeilijk..
@Wim en @Filou en @iamnohero: Wacht, wacht, voor ik hier de indruk wek een superman te zijn een paar bedenkingen:
1. Zijn alle leg-presses wel op dezelfde manier geijkt? Die 160 kg, is dat wel 160 kg? Ik heb foto's gezien van toestellen waarop je de plaat bijna recht omhoog moet duwen, maar bij Pat is het gewoon horizontaal te doen.
2. Om mijn knieën te sparen heeft Paul me gezegd dat ik moet beginnen met mijn benen in een hoek van 90°. Uit het comment van iamnohero begrijp ik dat het begin van de beweging het moeilijkst is, en die sla ik dus over.
Een reactie posten
<< Home