70.

Héhé. 70 minuten tussen de madeliefjes gelopen. Mijn elektronische loopmaatjes vonden dat te lang: het geheugen van mijn hartslagmeter was vol na veertig minuten en de batterij van mijn iPod was leeg na een dik uur. Maar de aanstaande atleet hield het wel vol. Tijdens het laatste kwartier werd het wat lastig om de graspollen te ontwijken. Onbewust hef je je voeten niet hoog genoeg meer op en dreig je te struikelen. Maar al bij al was het heerlijk en in New York zijn naar verluidt geen graspollen.

Ik heb nog maar net ontdekt dat je in flickr kan zien hoe vaak foto's worden aangeklikt. Wat blijkt: mijn hartslaggrafieken zijn populair. Blijkbaar bestuderen jullie die. Is een halve grafiek ook interessant? Want na 40 minuten hield mijn Polar het dus voor bekeken. Ik ga dat bestandje nu naar Paul Van Den Bosch doormailen, hij zal me op mijn woord moeten geloven dat ik de training netjes heb afgewerkt.

(De allerpopulairste foto op gans deze blog is dat vaderschema van Wannes, 421 keer aangeklikt. Dat is bijna twee keer zo vaak als de foto van Wannes zijn vader, 264 kliks.)