Frieda ook al.
Van Wijck dus. Ik ben haar tegengekomen op weg naar de koffiekamer. Ze loopt drie keer per week een uur, vertelde ze. Pfoew! Ik vond mezelf tot daarnet een hele vent met dat trainingsprogramma van mij, maar blijkbaar is een uur lopen niet zo bijzonder. En ik kom ook alsmaar meer mensen tegen die al een marathon gelopen hebben. Of twee of drie marathons. Allez vooruit. Zal ik voor de triatlon gaan?
posted by koen fillet at 18:39
11 Comments:
ik heb hetzelfde gevoel, Koen. In dat opzicht is het volgen van al die loop-blogs soms wat deprimerend. Ik vond mezelf ook nogal straf, maar ik kom intussen hoe langer hoe meer mensen tegen die eigenlijk nog veel straffer zijn.
gaat het er dan toch om ... "de strafste" te zijn ???
ik dacht dat het ging om het goede gevoel... en om eens iets anders te doen, maar om de strafste te zijn ???
er zijn nog andere dingen in 't leven hé jongens !!!
Ik denk niet dat het in eerste plaats gaat om de 'strafste' te zijn, eerder om je goed te voelen, gezonder te zijn en dergelijke meer. Ik kan echter niet ontkennen dat ik soms ook stiekem de 'strafste' wil zijn maar ik denk dat dat perfect normaal is (als je iets doet wil je het goed doen). Zaken zoals ego en prestatiedrang zullen daar uiteraard ook wel een rol in spelen.
@David:wat je (of je onderbewustzijn) volgens de evolutieleer echt bedoelt bezong Raymond vhgw in 'ik wil de grootste hebben'
@Kris: dat gaat niet alleen over mij denk ik ;-)
Zou dat nu typisch mannelijk zijn, dat "Verdorie-die-ander-is-beter-dan-ik"-gevoel? Ik heb er geen last van, ik vind het fijn als ik van anderen hoor dat ze ook lopen, hoe rap of hoe traag maakt niets uit! Het gaat idd om het goede gevoel dat lopen zo verslavend maakt en dat alleen lopers herkennen. Er zal altijd iemand beter zijn (in Rotterdam was ruim 4000 man beter dan ik, so what?)
Koen, Hans, dat jullie begonnen met lopen is al heel straf, toch?
Hoi Hilde, 't is niet zozeer 'verdorie', eerder 'dat wil eigenlijk ook wel kunnen' denk ik. Tijdens m'n duurlopen ben ik ook heel traag vind ik en tijdens wedstrijden is er inderdaad steeds iemand sneller - geen problemen mee! Het goede gevoel primeert zoals je zei.
Ik ben ook niet meteen met lopen gestart met de gedachte wereldkampioen te worden. Maar je wil natuurlijk wel steeds hoger, verder, sneller...da's menselijk denk ik. Kheb er wel geen probleem mee dat iemand sneller is dan ik...die zal dan wel meer talent hebben en/of harder getraind, niets dan respect dus.
En die triatlon Koen: begin met een kwarttriatlon...die is, eerlijk waar, minder zwaar dan een marathon. Bovendien ben je ook sneller thuis.
of begin met 1/8 traithlon, leuk is dat traithlon tegenwoordig minder elite aan het worden is, zodat het toegankelijker wordt voor de gewone vrijetijdssporter die eens wat anders wil, nu alleen die crawl nog onder de knie krijgen
en als je dan toch wil vergelijken moet je zien vanwaar je komt en wat je al hebt bereikt ... ben je iemand die vorig jaar rond dezelfde tijd amper 5 minuten aan een stuk je 95 kilo zware lichaam kon verplaatsen in een tempo van 5 km/uur en dan bijna het licht zag uitgaan en nu 20 km uitloopt om daarna met de glimlach nog een pint/Aquarius te pakken, dan ben je goed bezig en heb je al heel wat gepresteerd ;-)
@iedereen : natuurlijk gaat het er niet om de strafste te zijn, ik loop wel degelijk voor mijn plezier,anders zou ik het zeker niet volhouden. Maar je probeert wel altijd je grenzen wat te verleggen (sneller, langer) en als je ziet dat anderen verder staan dan jij (en die zijn er gelukkig/helaas altijd)dan daagt dat mij in ieder geval uit. Dat geldt in mijn geval trouwens voor veel dingen, zoals mijn werk bijvoorbeeld.
het klinkt misschien melig maar wat ik zo "straf" vind, is dat we in onze drukke agenda tijd vinden/maken om te sporten.
Een reactie posten
<< Home