Finito?
Gedaan met lopen. Als de woordspelingspolitie even niet oplet: afgelopen. Ik ben bij dokter Koen Peers geweest. Hij kent de oorzaak van de pijn die ik heb gevoeld tijdens de 20 km: het tractus iliotibialis frictiesyndroom.
Aan de buitenkant van je knie voel je een bobbel. Daar loopt een spierband over, de tractus iliotibalis. Als je je knie buigt ligt die band naast die bobbel. Buigen strekken buigen strekken, telkens wrijft die tractus over die bobbel. Als je fors gebobbeld door het leven stapt, irriteert dat op de duur. Pijn. Slechts bij één sport is dat problematisch. Toevallig mijn sport, lange afstandslopen.
Er schijnt weinig aan te doen te zijn. Stretchoefeningen, waardoor die spier wat langer wordt. Krachttraining van de bovenbeenspieren, waardoor die spierband een tikkeltje verder van je skelet komt te liggen. Het verschil tussen wrijving of geen wrijving, pijn of geen pijn, zit hem in tienden van milimetertjes.
Het verdict: op zijn minst drie weken niét lopen. Dan weer op controle. Er rekening mee houden dat de kans dat ik de marathon niet loop zeer reëel is. Ondertussen beraadt Paul zich over een alternatief trainingsschema.
Om te rotten. Om te huilen. Maar huilen is ongepast. Ik spaar mijn tranen op want terwijl ik in Pellenberg op consultatie was, ligt Bart 200 kilometer westelijker in een ander ziekenhuis dood te gaan. Longkanker.
Aan de buitenkant van je knie voel je een bobbel. Daar loopt een spierband over, de tractus iliotibalis. Als je je knie buigt ligt die band naast die bobbel. Buigen strekken buigen strekken, telkens wrijft die tractus over die bobbel. Als je fors gebobbeld door het leven stapt, irriteert dat op de duur. Pijn. Slechts bij één sport is dat problematisch. Toevallig mijn sport, lange afstandslopen.
Er schijnt weinig aan te doen te zijn. Stretchoefeningen, waardoor die spier wat langer wordt. Krachttraining van de bovenbeenspieren, waardoor die spierband een tikkeltje verder van je skelet komt te liggen. Het verschil tussen wrijving of geen wrijving, pijn of geen pijn, zit hem in tienden van milimetertjes.
Het verdict: op zijn minst drie weken niét lopen. Dan weer op controle. Er rekening mee houden dat de kans dat ik de marathon niet loop zeer reëel is. Ondertussen beraadt Paul zich over een alternatief trainingsschema.
Om te rotten. Om te huilen. Maar huilen is ongepast. Ik spaar mijn tranen op want terwijl ik in Pellenberg op consultatie was, ligt Bart 200 kilometer westelijker in een ander ziekenhuis dood te gaan. Longkanker.
posted by koen fillet at 16:27
19 Comments:
Jammer dit te moeten lezen, maar het komt niet geheel onverwacht. Gewrichten, ruggewervels en al wat daar aan meehelpt zijn "preciesiemechaniekjes" met appandages te over,een wonder van de natuur. Als ze niet 100% in orde zijn laten ze dat merken door pijn te doen en veelal is lang, heel lang rusten de enige goede remedie. Je pijn werd zo frekwent dat er wel iets mis moest zijn, en eergisteren dacht ik even dat dat door je 97,5kg kwam :-) Nogal een geluk dat ik langzamer reageer dan je mama.
Eigenlijk Kris, gaat deze post naar mijn gevoel vooral over Bart. Al krijgt hij maar vier regeltjes. Ik was in Pellenberg voor een frivoliteit, laat ons eerlijk zijn. Met alle respect voor de sportgeneeskunde, er zijn ziekenhuisafdelingen van hogere importantie.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
@Koen, met alle respect voor Bart, die zoals je zei 200km verder aan het uitdoven is... alleen weet ik absoluut niet over wie het gaat, ik heb misschien iets gemist? of bedoel je het gewoon algemeen, is bart een fictief persoon... een metafoor? "mijn knieprobleem is maar een stipje en het heelal van aardse miserie..." bedoel je het zo?
Je hebt niks gemist, ik heb nooit eerder over Bart gepost. Maar plots is die longkanker geweldig reëel. En inderdaad, die marathonknie geweldig futiel.
beste koen
tractus iliotibialis frictie syndroom heft niks te maken met je lopen
wel met je statiek en dit wil zeggen dat wanneer je veel zit en dan moet gaan lopen dan verandert je statiek en je bekken beweging
maar een gehel uitleg lijkt mij hier niet op zijn plaats
er zijn inderdaad vele ergere zaken
maar proficiat voor je inspanning
by the way welk nummer had je er zijn vrienden van mij die meegelopen hebben
luc
@Luc. 11588
Oei. Heb ik dokter Peers dan verkeerd begrepen? Hij heeft een paar latijnse toverspreuken wel uitgesproken, maar ik heb ze niet meteen genoteerd. Thuis gekomen ben ik beginnen googelen, en toen ik de iliotibialis tegenkwam dacht ik hebbes!. Mis?
Jammer Koen, zelfs als volstrekte onsportieveling had ik het graag anders gezien. Het lijkt wel of er een vloek heerst over het promoten van sport in Vlaanderen. Eerst Evy door haar knie, nu jij buiten strijd. Of mogen we eindelijk besluiten dat (te) intensief sporten toch niet zo goed is voor ons lichaam als iedereen beweert?
@Ewoud : Vergeet niet dat er naast de blessuregevallen ook nog steeds (en meer) succesverhalen zijn, hopelijk mogen we dit later op het jaar (of is het 2007) zelf ervaren bij het zien van de Canvas documentaire.
@Koen : De realiteit kan enorm hard en confronterend zijn. Veel sterkte.
Koen, je hebt dr. Peers wel goed begrepen. Wat jij hebt heet in mensentaal LOPERSKNIE. Komt door te snel te goed te willen zijn! Je conditie gaat met reuzesprongen vooruit, maar banden en pezen willen niet zo snel volgen. 't Is niet voor niets dat men 4 jaar loopervaring aanraadt voor je aan een marathontraining begint. Er zijn altijd lucky bastards die er blessurevrij doorrollen, maar jij hebt dus pech. Misschien wordt het voor jou NY 2007 ipv 2006...
Wat is pech? Jouw vriend Bart, dié heeft pas pech.
Er zijn inderdaad ergere dingen in hetleven dan een pijnlijke knie. Voor C maakt dit het alleen maar iteressanter. Het risico op dergelijke blessures voor iemand die geen sport meer heeft gedaan ,sinds er geen punten meer te verdienen waren op school, is natuurlijk erg reeël. Alvast veel sterkte en hopelijk vindt het superteam rond jullie een oplossing.
Bart zou mijn vader kunnen zijn... papa ligt inderdaad zo'n 200 km ten westen van pellenberg te sterven van longkanker, en dan nog een trombose erbovenop
PROFICIAT, MAARRE....?
Misschien dat je inderdaad je goede knie hebt opgeofferd voor je slechte.
Hopelijk geen onherstelbare schade. Invaliditeit slaat in ieder geval gelukkig niet spontaan over van de ene op de andere knie en niet van knieën op hersenen en stembanden. Dat doe je zelf en daar heb je alleen jezelf mee.
Wie weet heb je zelfs een beetje geleerd een beetje beter op jezelf te passen. Journalisten gaan snel onkorrigeerbaar de fout in als ze zichzelf actief gaan insceneren in docu-dramas. Je hebt de 'RAF' van Ulrike Meinhof en 'Irak' van Judith Miller en Christopher Hitchens; hoed u voor het Belgisch Frietkot Drama van Koen Fillet en de Marathon van New York.
Ze zijn in Pellenberg inderdaad zeer sterk in het ontnemen van mensen hun hoop! Been there,...
Beste Koen,
Het is nog lang niet "FINITO" het volstaat het evenwicht te vinden tussen wat jij wenst en wat je lichaam kan.Drie weken geleden heb ik een collega door de "Peace Marathon" te Kigali geholpen in 5H28' zonder een enkel probleem. Dokters hadden hem na een zware knieoperatie volledig afgeschreven (zou nooit meer kunnen lopen). Ik blijf echter bij mijn stelling dat voor een liefhebber alle lange duurlopen (langer dan 90')en de marathon dienen te worden gelopen in een run-walk modus. Gewone stervelingen (als wij)kunnen niet genoeg KM trainen om een marathon uit te lopen en hebben er alle baat bij om de lange trainingen op te splitsen.
Uw pezen en gewrichten zullen u dankbaar zijn.
Veel succes Peter Kigali
en plots wordt alles zo ontzettend relatief hé ... zelf probeer ik er vooral uit te leren dat je moét dromen nastreven en doelen uitkiezen en daarvoor gaan, maar vooral ook ten volle genieten van elke kleine stap op weg naar die droom. En blijven positief denken, wat er ook gebeurt ! Superjammer dat je een paar weken out bent, maar kijk eens waar je al staat op amper een paar maanden ? Misschien (! nog niet zeker !) zal je nooit een marathon lopen, maar kijk eens, de coachpotato van enkele maanden geleden loopt nu vlotjes 10-15-20 km ! Je niet enkel focussen op wat nu even niet lukt, hoe frustrerend dat nu ook voelt, maar vooral niet vergeten wat je allemaal wel kan en doet ... Hopelijk kan ook Bart nog genieten van een flink aantal waardevolle momenten. Wens jullie allebei veel positieve gedachten toe !
aan ellens woorden kan ik niets toevoegen...enkel herhalen: als je kan, geniet dan van elk klein ding, moment! Doe het met je vrouw, je kids, jezelf, Bart, vrienden, mensen om je heen die je lief hebt...en als het wat minder gaat denk je aan die momenten en speur verder naar nieuwe! Je loopprestatie...chapeau! Focus niet op NY, maar terug op jezelf, vrienden, kids, Bart, enz. Het gegeven dat je zo intens met je gezondheid bezig bent maakt dat er nog vele en lange mooie momenten aankomen. Intussen heb jij er een leuke "verslaving" aan overgehouden die maakt dat je vrouw, kids, Bart en de vele anderen nog lange tijd op je kunnen rekenen, op zoek naar hun momenten!
Run Koen, run...
Beste Koen,
Laat je niet kisten door deze tegenslag. Ikzelf ga ook naar New York 2006 en je moet er blijven in geloven. Laat het nu rustig over je heen gaan, je hebt nog enkele maanden tijd. Ik heb mij al veel laten documenteren en hieruit blijkt dat iedereen een marathon kan lopen, zelfs jij. Het zit alleen in je hoofd! Lees eens het boek "Hardlopen met bezieling" van Kevin Nelson. Inspiratieverhalen genoeg daarin. Els
Great site lots of usefull infomation here.
»
Een reactie posten
<< Home