Modder.

Als ik de grafiek van mijn training van daarnet bekijk, vrees ik dat ik mezelf streng moet toespreken: mijn snelheid zakt de hele tijd. Niet veel, maar als ik op deze manier aan de marathon begin sta ik op de duur stil. Dan gaat het lang duren voor ik aan de finish ben.

Er is dus nog werk aan de winkel. Drie kwartier lopen is lang. Ik heb meer dan eens naar mijn polar gekeken hoelang ik nog moest. Ik zou verzachtende omstandigheden kunnen pleiten: ik ben bij licht begonnen maar in het halfduister geëindigd. Op een piste zou dat geen probleem zijn, maar in de polder is het lastig lopen als je niet meer ziet waar je je voeten zet. Modder. Putten. Molshopen. En als je moe begint te worden verzwik je je voet terwijl je er zelf bij bent.

Dinsdag moet ik naar Leuven voor krachttests. Ik ben benieuwd of de meettoestellen bevestigen wat ik voel: dat ik in een ander lijf woon dan drie maanden geleden. Zaterdag weer tests en volgende zondag breekt dan het uur van de waarheid aan: voor het eerst een uur aan een stuk lopen. Zoals het vandaag voelde, denk ik dat het lukt maar vanzelfsprekend is het niet. En ik hou mijn hart vast voor de afgelegde kilometers. Ook benieuwd om mijn vijf collegalopers terug te zien. Er zijn er een paar gaan skieën, als die gebroken benen hebben zitten ze met een serieus probleem. En er zijn er die last hebben van pijnlijke ditjes en datjes.

Paul Van den Bosch heeft net mijn weekschema doorgestuurd: maandag 35 minuten lopen, dinsdag aquajoggen, woensdag 30 minuten, zaterdag op de loopband en zondag dus dat uur.