Mars

Mijn laatste column voor Weekend Knack voor de zomervakantie. Bijna alles wat hieronder staat is waar.

"De Schotten zijn gek", zei ik terwijl ik een wolkje in de koffie maakte. Het ochtendlijke gekibbel hield meteen op. Wat mijn bedoeling was. Afleiding is een efficiëntere opvoedingstechniek dan stemverheffing of karwats.
"Omdat Schotten een rokje dragen?", vroeg kind één.
"Omwille van die doedelzakken?", vroeg kind twee die de volgende dag jarig zou zijn.
"Boomslingeren? Loch Ness?", vroeg kind drie.
Drie paar ogen keken me aan. Plus de ogen van hun moeder, mijn vrouw, waarin ik kon lezen dat het niet in ons opvoedingsproject past om een volledig volk zonder reden gek te verklaren. Er werd van mij een verklaring verwacht.

"Gefrituurde Mars", zei ik.
Dat volstond niet.
"Eén van de lievelingsgerechten van de Schotten is gefrituurde Mars." Als je bij de radio werkt, worden je de gekste dingen medegedeeld, Linda. Je mag die vervolgens op kosten van de samenleving checken en dubbelchecken. Het bleek waar te zijn. Gefrituurde Mars is te koop in de betere fish and chipszaak in Glasgow en Edinburgh. Maar thuis kan het ook: koel een Mars een halve dag in de ijskast. Haal hem door een dun beslag en laat hem in een paar minuten goudbruin bakken in hete frituurolie. Opdienen met tomatenketchup en een bolletje vanille-ijs. Gefrituurde Mars wordt ook als hoofdschotel geserveerd. Met frietjes. De Schotten zijn gek.
"Morgen ben ik jarig, en dan mag ik kiezen wat we eten", zei mijn dochter. De ogen van haar moeder, mijn vrouw, schoten vuur.

De volgende dag stond ik dus Mars te frituren.

Ook de moeder van de jarige, mijn vrouw, bestelde er eentje. Met ketchup. Haar nieuwsgierigheid won het van haar afkeer. Ze vond het niet onlekker. Niemand vond het onlekker, ook ik niet. De eerste hap is zelfs verrukkelijk. Eerst bijt je door het zoute, gloeiendhete korstje dat licht krokant weerstand biedt. En daarna vult je mond zich met de machtig volle smaak van gesmolten chocolade en lauwe karamel. Smeuiig is het woord, je tong plakt aan je verhemelte. De ketchup zorgt voor een lichtzure toets. En voor de vitamientjes, zei de jarige. Maar vanaf hap twee wordt het zwoegen.

Niemand bestelde een tweede bordje. En daarna waren we allemaal samen een beetje mottig. Zonde van de mars, zonde van het beslag, zonde van het frietvet, zonde van de tijd, zonde van de chaos in de keuken. En zonde van de vierhonderdtwintig kilocalorieën. De Schotten zijn gek.