dinsdag, april 21, 2009

Hond


Eerst in de Weekend Knack lezen wat Linda schrijft over dat verlorengelopen hondje in het Antwerpse stadspark. En daarna dit stukje dat ik erop laat volgen.

Ik zoude door mijn knieën moeten zinken en bittere tranen plengen van ellende. Ik zoude mezelve moeten geselen met neteltakken, of beter nog met bramen, die rode strepen trekken over mijn ontblote rug. Met luide stem zou ik de mensheid moeten toeroepen: ik ben slecht en ik ben zondig. Ik, hondenhater, beschimpt mij en verban mij uit uw midden.

Of wacht, ik zal het zelve doen. Ik zal mezelf in de ban slaan, want ik ben niet waardig in uw midden te verkeren: ik schenk mijne bezittingen weg en vertrek naar het noorden, alwaar ik me terug zal trekken in een schimmelige grot op een verlaten strook strand van de Atlantische oceaan. Waar het geruis der branding mijn gejammer zal overstemmen, zodat gij niet hoeft te horen, Linda, dat ik u om vergeving smeek. U, en allen die den hond beminnen.

De Hond, sommigen zouden Hem met een hoofdletter eren. Ik niet. Ik haat Hem, al ken ik Zijn vele verdiensten. Trouwste Vriend van de mens, hoor ik beweren. Redder der verdwaalde reizigers, Kompas der blinden en Helper der jagers, Betrouwbare Bewaker van have en goed, Speurder naar smokkelaars en gespuis, Onvermoeibare Trekker der sleden en bakkerskarren, Speelkameraad, Aanbrenger van kranten en pantoffels, Trooster der eenzamen, en - ten oosten van Omsk - Gewaardeerde Bron van eiwitten en koolhydraten.

Het zal wel zijn. Maar wat misprijs ik Hem, die Jankende Viervoeter. Hoelang moet ik die hoofdletter hier aanhouden? Schurftig, vuil en onrein beest. Verwaterde wolf, lafhartige slaaf der mensheid. Slappe opportunist, gatlikker, enige vriend van Hitler. Bijt vanvoren, schijt vanachteren. Drollenmachien. Bespringer van mijn scheenbeen. Mislukte kosmonaut. En stom bovendien: ziet hem kwijlen als het belletje klinkt, in de overtuiging dat er voedsel komt.

Ken je Diamond, Linda? Diamond, de hond van Isaac Newton? Op een dag in een vroeg achtiende-eeuwse winter liet Newton Diamond een ogenblik alleen in zijn werkkamer. Het beest stootte een kaars om en de notities van twintig jaar studeren en experimenteren gingen in vlammen op. “Oh, Diamond, Diamond, thou little knowest the mischief thou hast done!”, zei Newton terwijl hij de ravage overzag. En vervolgens sloeg hij het beest dood, mag ik hopen.

Na dertig jaar zijn de sporen nog zichtbaar, Linda. Hij was zwart en groot en van een onbestemd ras. Een litteken op mijn kuit en een litteken op mijn ziel. Ik haat hem.

Vergeef me.

Labels:

12 Comments:

Anonymous luc said...

100.000 frank taks voor de bezitters van honden,ieder jaar en dit in algemeen belang van de belastingbetalers.
no more shit en dergelijke,geen vuile banden,ooh let's do it
een hulpje voor de pensioenkassen en de algemene crisis

21 april, 2009 16:29  
Anonymous Steven Konings said...

En dat lawaai, mijnheer! Urenlang gaat het door. Woef woef - korte pauze volgt om vervolgens in versneld tempo te eindigen met woe woe woef. Gek wordt een mens hiervan.

"Neen hoor, onze hond doet dat niet en is altijd stil. Dat zal toch eerder toevallig zijn, want wij horen het toch niet, dat kan niet!".

Ik heb het al vaak mogen ondervinden dat eigenaars van viervoeters liever blind (of doof) zijn voor de decibels die hun exemplaar produceren.

Dat deze honden dikwijls in de tuin achtergelaten worden terwijl baasjes weg zijn, verklaart natuurlijk waarom zij uit de lucht vallen als er melding gemaakt wordt over lawaai overlast.

Belgen en honden: ik word er moedeloos van hoe deze dieren blijvend op een voetstuk geplaatst worden en dikwijls deel uitmaken van een gezin alsof het een kind is.

Allemaal Sam, doe er wat aan!

22 april, 2009 11:20  
Blogger karen said...

ik sluit me aan bij de antihondenmensen...

22 april, 2009 13:24  
Blogger d.s. said...

Zou dat alsnog een dekherinnering kunnen zijn ?

22 april, 2009 15:18  
Anonymous katrien said...

oef...ik ben niet de enige....
Wat een hekel heb ik aan mensen die voorstellen om mijn kinderen aan de leiband te leggen zodat hun beest tenminste zonder kan lopen....

22 april, 2009 15:45  
Anonymous Wim T said...

" 't is nen braven hoor, hij doet niks..." zeggen ze, terwijl het beest schuimbekkend grommend en blaffend aan zijn lijn rukt en ik me uit vaderliefde tussen het monster en m'n zoon van anderhalf werp...

22 april, 2009 19:34  
Anonymous . said...

Ik meen te weten dat de budgetten die gespendeerd worden aan hondenvoer een gigantisch veelvoud zijn van wat wij spenderen aan liefdadigheid voor onzen medemensch.

Ik ken mensen die 2.000 euro gespendeerd hebben aan veeartskosten om het uitzichtloze leven van hun hond nog een paar maand te rekken, maar als ze asielzoekers op tv zien beginnen schuimbekken van "ze moesten die profiteurs allemaal in een C130 stoppen en dumpen boven het Kanaal!"

Dan heb je ook nog kwieten die stellen dat "mensen die niet van honden houden niet van mensen kunnen houden". In Borgerhout (of is het Merksem?) heb je zo'n gezin met een levensgevaarlijke hond, ze krijgen het niet over hun beestig hart om hun moordmachine een spuitje te geven en lopen liever het risico dat dat gevaarlijke beest uiteindelijk iemand afmaakt - er zijn nù reeds mensen voor het leven verminkt.

Straks is het weer barbecueperiode en dan kom ik mensen tegen die hun mond laten aflikken door een hond en daarna met de groenten telkens weer opnieuw in de dipsausjes gaan. Dat dat beest zijn gat en zijn piemel aflikt, dat willen ze niet gezien hebben.

Wat zeg ik? Ik ben er zelfs ooit tegengekomen die een hond op schoot nemen, hem bij zijn piemel nemen met de woorden "aaaah, maar gij hebt nu ne keer ne grote piemel, zie, gij zijt ne groten hond!"

22 april, 2009 21:38  
Anonymous . said...

Vergeten te vermelden dat die kerel, die met die hondenpiemel speelt, achteraf ook met zijn fikken in de dipsausjes zat!

22 april, 2009 22:02  
Anonymous Rupelmondenaar said...

Bestaat er ook zoiets als een hondenBAASJEShater?

Vorige week heb ik dit nog meegemaakt in Antwerpen : Hondje maakt drol op het voetpad. De trotse hondenbezitter stond erbij en keek ernaar. En na het gevoeg wandelde hij plechtig van het plaats delict weg, zonder de rommel op te ruimen. Na een (nog vriendelijke) opmerking van mij kreeg ik in het onvervalst Antwerps te horen dat ik naar de maan mocht lopen.

23 april, 2009 15:52  
Blogger Geert Simonis said...

Van je hondenhaat viel toch in Het Laatste Uur weinig te merken, Koen. Nu ja, business en personal zeker?

23 april, 2009 17:34  
Blogger Unknown said...

Mislukte kosmonaut! LOL

24 april, 2009 09:49  
Anonymous Anoniem said...

we zijn hondenliefhebbers
onze hond krijgt iedere dag een portie (kal)Koen fillet bij zijn eten!!!!
Heerlijk vindt hij het
afzender
Pater van Damme

09 augustus, 2009 18:49  

Een reactie posten

<< Home