Marktonderzoek.

Ik denk niet dat ik ooit een Trek koop of een Eddy Merckx. Bijvoorbeeld omdat ik geen kot heb om zo'n juweeltje in op te bergen. Maar ook omdat ik fiets om mijn uithoudingsvermogen te verbeteren. Dat gaat beter op een minder goede fiets, waarop je hard moet trappen om vooruit te komen. Op mijn ouwe Koga-Miyata gaat het al hard als ik aan hartslag 140 fiets. En hard fietsen is lastig als er tegenliggers zijn, of mensen die rustig naast elkaar rijden en die je voorbij moet. Of als er een onverwachte kuil of een bocht in het fietspad ligt. Nee, zo'n racemachien, ik denk daar niet over.

Maar ik ben vandaag wel een speed sensor gaan kopen. Want ik wil natuurlijk wel weten hoé snel ik ga, en hoeveel kilometers ik verzamel. En een drinkbus. En een drinkbushouder. En een spuitbusje waarmee je lekke banden kan herstellen zonder plakkertjes.

Ik begon mijn zoektocht bij Decathlon. Een eindeloos parkeerterrein voor wie met de auto komt, maar ik was met de fiets. Daar is de grootste sportsupermarkt van Europa niet op voorzien. Je kan je fiets er nergens kwijt. En de speed sensor was uitverkocht.

Volgende adres: fietshandel De Geus. Zeerrrr sympathieke mensen, maar Polar verkopen ze niet. De Geus is een echte fietsenwinkel, mensen van het spaken- en tandwielentype. Ze verkopen geen hightechtoestanden. Toen ik met meer dan gewone belangstelling naar de plooifietsen lonkte, kreeg ik meteen een zeer begeesterde uitleg. Als ik ooit nog eens een nieuwe fiets koop, ga ik naar De Geus.

Mijn speed sensor heb ik uiteindelijk gevonden bij Rijwielen L'Express, tegenover het Hessenhuis. De fietsenliefde spatte er nét iets minder af, maar ze hadden wel Polar in huis.