Pole pole.

Kalmpjes aan, dat was Pauls wijze raad toen ik na de vorige training met een pijnlijke knie thuis kwam. Ik hoef deze week niet te fitnessen zodat mijn benen kunnen recupereren en de training van vandaag mag wat korter. Een half uur inplaats van drie kwartier. Als de pijn terugkeert: onmiddellijk stoppen.

De pijn bleef weg, ik liep dat half uur dus uit. Gelukkig, want het is nog maar 23 keer slapen tot aan de 20km van Brussel. Als ik nu een overbelaste knie krijg kan ik het wel vergeten.

Die knie deed netjes wat ze moest doen, maar dat wil nog niet zeggen dat ik comfortabel heb gelopen. Ik denk dat een ervaren hartslagcurvelezer het aan de rode lijn kan zien: mijn hart ging alsmaar sneller kloppen. Als je makkelijk loopt moet ze netjes tussen de 130 en de 150 blijven.

Het zal de warmte wel zijn. Die ligt me niet, ik ben een slechtweerloper. Een wintermens. Tegen de kou kan je je beschermen, tegen de warmte niet. Ik kies altijd de schaduwkant van de straat, zuidelijker dan Bordeaux ga ik niet op vakantie. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat 28 mei een grijze, sombere dag wordt.