Blote Madam.

Het regende niet. En de verwarmingman had zijn werk gedaan, ik had dus geen enkel excuus om vandaag niet te lopen. Niet dat ik op zoek was naar zo'n excuus, want ik had er zin in en dertig minuten vind ik niet veel meer. Ik had bovendien een doel. Een bronzen doel. De schoonste madam van Rupelmonde. Op één na. Of twee.

In afstand komt dat half uur overeen met 4,7 kilometer, vertelt de firma Polar mij. Ik vind dat een tikkeltje te weinig. In New York zou ik toch wat sneller willen lopen anders duurt die marathon te lang. Hoe langer je loopt hoe zwaarder je gewrichten het te verduren krijgen.

Waarschijnlijk zullen we daar zondag over hebben, als we onder het oog van de Canvascamera en van Paul Van den Bosch een uur gaan vollopen. Tot op vandaag was snelheid geen onderwerp van gesprek, de marathon uitlopen is de enige ambitie. Maar ik weet niet... als ik een klein beetje sneller loop is de lijdensweg minder lang.