Rommel

Beste vrienden, laat het een geruststelling zijn, slechts driekwart benzinebak van hier ben je onder het wolkendek uit. Ik ben het gaan checken. We hadden geen internet op onze berg, vandaar de langdurige stilte alhieder. Maar we maken dat vandaag goed met een stuk dat eerder deze week in Knack Weekend stond.

Vandaag is het De Laatste Dag, Linda. Morgen heb ik vakantie. Er moet dus worden opgeruimd. Ik doe dat niet graag. 's Morgens je bed opmaken, dat is toch een beetje zoals de veters van je schoenen
strikken nadat je die hebt uitgedaan. Maar goed, ik durf mijn collega's niet achterlaten met uitzicht op een papieren berglandschap. Het is al erg genoeg dat zij moeten verderwerken terwijl ik in een hangmat lig.

Sommigen deinzen terug als ze mijn stapels zien. Ze waarschuwen mij dat ik een veiligheidshelm moet dragen. Ze noemen het wanorde, maar ze vergissen zich. In mijn zootje verbergt zich een logica die de toevallige passant volledig ontgaat. Niet de logica van de archiefkast, dat geef ik toe. Voor mij geen alfabetische rangschikking en geen labeltjes met kleurencodes. In mijn rommel verschuilt zich de orde van het leven. De paperassen die ik vaak nodig heb, liggen het dichtstbij. Het lijkt me tijdverlies om die telkens weer in een mapje op te bergen. Onbelangrijke formulieren komen onderaan de stapels terecht, het dringende werk bovenaan. Ik moet daar geen moeite voor doen, dat gebeurt vanzelf. Alsof een natuurwet ervoor zorgt. En ja, soms loopt het mis, soms moet ik zoeken. Maar dat is niet erg, ik stuit dan op onverwachte, uiterst interessante dingen die me op ideeën brengen. Aan een clean desk zou ik er nooit zijn opgekomen.

Ooit heb ik een science-fictionfilm gezien waarin een nogal atypisch ruimtetuig voorkwam. Doorgaans verplaatsen marsmannen zich in asceptische hightechtoestellen, maar in dit geval hadden de scenaristen er een onoverzichtelijke varkensstal van gemaakt. Daar hadden ze een dwingende reden voor: buitenaardsen hebben geen nood aan orde, Linda. Ze zijn zo superintelligent dat ze zich precies herinneren waar alles ligt. Sinds die film weet ik: orde is voor de dommen. Albert Einstein vond dat ook. Notoir sloddervos. "Als een rommelig bureau wijst op rommelig denken," heeft hij zich ooit luidop afgevraagd, "waarop wijst dan een leeg bureau?" Wanorde is onze natuurlijke staat, Linda. Wie opruimt, wordt minder mens.

Alexander Fleming ging op vakantie en had op zijn Laatste Dag het laboratorium niet opgeruimd. Toen hij terugkwam vond hij in een la een paar beschimmelde boterhammetjes. Die schimmel bleek peniciline te produceren. Rommel kan een nobelprijs opleveren.