Winterse afwijking
Of zijn er nog die daar last van hebben? Bij hevige kou is mijn kin het eerste lichaamsdeel dat bevriest. Daarnet tijdens de sneeuwwandeling weer. Mijn madam Zij haar handen en haar voeten en haar neus, meneer zijn kin. Door die vreemde particulariteit weet ik dat je je kin nodig hebt om te articuleren. 's Wintews buiten wowdt het wij wij aw gauw wraten inwlaats van wraten. Amwetant: ewwen, wee's en wee's kan ik dan niet goed meer uitswreken.
-update- Mevrouw Puntkomma wijst ons op een te betreuren tendens. Ik voel me betrapt en heb in het bovenstaande blogpostje mijn madam vervangen door een zeer liefdevol bedoelde Zij. Als A niet zo op haar Anonimiteit zou staan zou ik ze gewoon A noemen. Maar het zal dus Zij zijn. Met een hoofdletter, ook midden in de zin. Uit respect. En cursief. Van liefde.
-update- Mevrouw Puntkomma wijst ons op een te betreuren tendens. Ik voel me betrapt en heb in het bovenstaande blogpostje mijn madam vervangen door een zeer liefdevol bedoelde Zij. Als A niet zo op haar Anonimiteit zou staan zou ik ze gewoon A noemen. Maar het zal dus Zij zijn. Met een hoofdletter, ook midden in de zin. Uit respect. En cursief. Van liefde.
Labels: persoonlijk
4 Comments:
koop u een bivakmuts!
Ze wewstaan wij niet in de winkew aws ik een wiwakwuts wraag!
En ik herhaal het hier ook nog even: respect.
Mijn winterse afwijking: Als ik buiten ben met koud weer heb ik last van mijn tanden. Die moet ik dan altijd dan een beetje warm houden door mijn tong er omheen te krullen als een soort van boksbeugel...
Een reactie posten
<< Home