Fan

Er belde Een Fan. Henk, onze producer, had hem aan de lijn. Annemie en ik hoorden niet wat De Fan vroeg aan de telefoon, maar wel wat Henk antwoordde. Dat wat hij vroeg toch wel moeilijk was. Dat hij het vriendelijk vond van Onze Fan, maar dat hij toch even met ons moest overleggen. Enzoverder.

Bleek dat De Fan, een politie-inspecteur op rust, doodgraag een dagje op de redactie wil komen zitten. Gewoon kijken en luisteren, we zullen van hem geen last hebben. Hij is nieuwsgierig hoe zo'n radioprogramma gemaakt wordt.

We zijn daar niet happig op. Niet omdat we bedrijfsgeheimen hebben, maar wel omdat de aanwezigheid van zo'n meneer, zelfs stilzwijgend in een hoekje, een raar vooruitzicht is. Maar hoe zeg je vriendelijk nee op zo'n vraag.

We overwegen om Meneer Onze Fan te laten komen tussen 10 en 12, de uren van de uitzending. Maar dan weer naar huis.

Als hij wil weten hoe het er de rest van de dag aan toe gaat ter redactie Wilde Geruchten, verwijzen we hem naar onze pagina "citaat van de dag". Dat geeft een beeld.