Jahjah

Wilde Geruchten had Dyab Abou Jahjah te gast naar aanleiding van zijn Dagboek Beiroet–Brussel. Hij is in Libanon “een rol gaan spelen” in de oorlog met Israel, die uitbarstte toen de Hezbollah twee Israelische militairen krijgsgevangen nam.

(De foto hierboven is berucht: de fotograaf heeft de rookpluimen boven het gebombardeerde Beiroet elektronisch aangedikt. Reuters schaamt er zich nog altijd voor.)

Het was te voorspellen: druk mailverkeer naar wildegeruchten@radio1.be. Leest u even mee:

Heeft deze meneer ook mensen gedood? Hoe kunnen jullie een forum geven aan een persoon die openlijk en aktief een terroristische organisatie steunt. Jullie hebben de geloofwaardigheid van jullie programma opgeblazen.

Verdorie, nu maak ik me echt kwaad (ondanks het feit dat ik een fervent luisteraar ben van jullie toffe programma.) Hoe is het mogelijk dat een verwerpelijk individu als Jahjah, die deze week in Humo verkondigt dat “als er geen andere mogelijkheden zijn, zelfmoordterrorisme ethisch aanvaardbaar is”, een forum krijgt in jullie programma.

(…) tenslotte is Israel een drieste agressor geweest, met de collaboratie van Bush. Zijn eigen volk verdedigen is een daad van eer (…)

U interviewt deze moslimextremist als zijnde een held (…)

(…) Deze meneer is een moordenaar en een terrorist. Jullie hebben de taak om kritisch en correct te interviewen en niet zomaar propaganda te maken voor extreme idealen (…)

(…) Jammer dat hij niet is gedood. Dat meen ik echt (…)

Proficiat voor het niveau van dit gesprek. Het overstijgt het infotainement (…)

(…) de reactie van Israel is af te keuren en buiten proportie. Maar de inval werd voorafgegaan door maandenlange beschietingen door de Hezbollah op Israelische burgerdoelwitten. De ontvoering van de twee soldaten was slechts de druppel die de emmer bij de Israeli’s deed overlopen (…)

Dank voor het gesprek met Abou. Hij werd door de politieke wereld gediaboliseerd. Maar het is een verademing om naar die man te kunnen luisteren en hem zonder veralgemeningen te horen spreken.

(…) Zeer moedig om Jahjah een spreekbuis te geven op Radio 1. Je zult je nu waarschijnlijk wel op de lijst van personae non grata gekatapulteerd hebben in de USA. Maar dat is bijkomstig.

(…) Ik kan alleen maar vaststellen dat ondanks alle journalisten die over Israel berichten, er nog steeds mythes en leugens verspreid worden. Zeker als u zo’n controversiële persoon naar de studio uitnodigt, kunt u zich niet veroorloven een verkeerd woord te zeggen.

Een paar bedenkingen. Eerst over dat forum dat we hebben gegeven aan een terrorist. Ik heb jaren geleden een van de Molukkers geïnterviewd die in 1975 een trein kaapten in het Nederlandse Wijster. Daarbij werd een passagier geëxecuteerd. Overduidelijk een terrorist in de studio dus. Zo’n man uitnodigen betekent niet dat je zijn overtuigingen deelt. Maar terroristen zijn nu eenmaal interessante mensen: je wil weten waarom en hoe en zijn nachtmerries en berouw en de ene vraag roept de andere op. Met je eigen moraal heeft dat weinig te maken. Voor Jahjah geldt hetzelfde: hij is interessant en hij wekt mijn nieuwsgierigheid. Daarom nodig je iemand uit.

Vervolgens een bedenking over wie in deze oorlog de agressor is en wie het slachtoffer: dat is een discussie waar ik niet aan begin. En het is bovendien een discussie die ik niet met Jahjah wil voeren. Wat ik wel boeiend vind is de psychologie van iemand die in een oorlogssituatie belandt. In het interview vertelt Jahjah interessante dingen over hoe je je vijand moet abstraheren om er op te kunnen schieten. De mailers mogen duizend keer beweren dat zoiets verwerpelijk is, het blijft interessant.

Het interview bevatte bovendien journalistiek relevante informatie. Er zijn mensen die Jahjah de Belgische nationaliteit willen ontnemen omdat hij zich heeft aangesloten bij een buitenlandse strijdmacht. In het boek dekt hij zich daartegen in door te beweren dat alles fictie is. In kranteninterviews fietst hij om de vragen daaromtrent heen, hij wil bevestigen noch ontkennen of hij werkelijk heeft gevochten. Maar in Wilde Geruchten wou een mailer weten of hij iemand heeft gedood. Abou Jahjah vertelde dat hij dat niet weet. Je ziet niet wat het effect is van je kogel is als je op iemand schiet. Maar hij heeft geschoten met de intentie te doden. Waaruit ik begrijp dat hij heeft deelgenomen aan gevechten.

Voor u commentjes begint te schrijven is het misschien een goed idee om het interview te beluisteren.