Pompoensoep

Ik ga met een kwetsuur naar New York, zoveel is zeker. Het plan was pompoensoep maken. Het mes was scherp en de pompoen weerbarstig. Stuk van mijn vinger. Te klein om er weer aan te naaien, zeiden ze op spoedgevallen. En dat het lang zou duren.

Het deed geen pijn, al zag de plas bloed en de homp vlees er indrukwekkend uit. Pas na een uurtje begon ik iets te merken. We hebben ons in Jongens en Wetenschap ooit afgevraagd of onthoofden pijn doet. We zijn daar toen niet uitgeraakt. Hadden Sven en ik toen dit pompoenexperiment uitgevoerd, dan hadden we het geweten: nee, onthoofden zal ook wel geen pijn doen. Of pas na een uurtje.

De dokter wou nog weten of ik mijn gewone werkzaamheden kon verderzetten. Ik dacht van wel. Ik heb hem niet verteld dat bij mijn werkzaamheden volgende week in NY elk gewichtsverlies pure winst is.