Ah, Bert en Nick hebben dat dus ook

Bert Bultinck schrijft in de boekenkatern van De Morgen over The Complete Polysyllabic Spree van Nick Hornby. Een verzameling maandelijkse columns over de boeken die Hornby koopt en leest en hoe dat lezen hem bevalt. Of niet bevalt.

Bert stelt opgelucht vast dat Hornby véél meer boeken koopt dan hij gelezen krijgt. En ik stel opgelucht vast dat Bert opgelucht vaststelt dat Hornby véél meer boeken koopt dan hij gelezen krijgt. Ik dacht namelijk dat ik alleen daar last van heb. Koopziek. Correctie: boekenkoopziek, want met kleren of schoenen of auto's of zelfs CD's heb ik dat niet. Ik zou me zelfs enigszins onthecht durven noemen. Maar dus niet als het over bedrukt papier gaat.

Vorig week had ik een gat in mijn schoenen. Ik moést dus wel nieuwe gaan kopen - ah ja, ik heb zo'n hekel aan schoenenkopen dat ik maar één paar bezit - en dat gaat dan zo: zoeken naar een winkel waar ze schoenen verkopen die er min of meer uitzien als mijn vorige paar, snel passen zonder dat er een winkeljuffrouw aan te pas komt, betalen en winkel uit. Spoorslags naar de boekenwinkel. Ik vind namelijk dat ik recht heb op een boek als ik mij flink heb gedragen in niet-boekenwinkels.

Ik kocht The Annotated Alice, dat is Alice in Wonderland voorzien van allerlei relevante en minder relevante commentaren in de marge. De annotations zijn eigenlijk boeiender dan de story zelf. Lees bijvoorbeeld noot 4 in hoofdstuk 1 over de zwaartekrachttrein.

Ondertussen liggen hier ongelezen Reizen met Herodotos van Ryszard Kapuscinski, De Zwarte Livingstone van Pagan Kennedy, Deskundologie van Matthijs van Boxsel, Van de Vijand en de Muzikant van Ramsey Nasr en De Omwenteling van Parijs van Ross King. Allemaal gekocht in de overtuiging dat ik ze meteen zou verslinden. Terwijl het ene boek nog niet uit is, loop ik al te watertanden over het volgende. En die nieuwe Hornby wil ik ook lezen, hoewel dat een boek is dat verwijst naar andere boeken die ik dan ook weer wil hebben. Aaargh! Ik moet in therapie!