Het kopke.
Het zit bij atleten vaak in het kopke. De benen zijn goed, maar er scheelt iets met de moral. Bij Aanstaande Atleten is dat niet anders, aandachtige lezers van deze blog kunnen dat vaststellen. Er scheelt niet alleen iets met mijn benen, stilaan begint ook mijn motivatie te slabakken.
Paul Van Den Bosch, de trainer, heeft dat ook gemerkt. Gisteren belde hij mij op. Wat is't Koen, gaat het niet goed? Ik vertelde hem dat ik nog nauwelijks de fut kan opbrengen om de alternatieve trainingen vol te houden. Waarop Paul zei: Dan gaan we morgen weer lopen, een kwartiertje of zo. Vandaag dat is.
Mijn hart sprong op van vreugde. Paul maakte één voorbehoud, hij wou vooraf nog even overleggen met Koen Peers, de sportarts die mijn knieën behandelt. Dat overleg is ondertussen gebeurd, en dokter Peers is onverbidderlijk: Er! Wordt! Nog! Niet! Gelopen! Uitroepteken! Lopen kort na zo'n frictiesyndroom is vragen om moeilijkheden. Eerst wil hij me opnieuw zien. Afspraak 22 juni.
Gn!
Paul zit tussen twee vuren. De arts aan de ene kant. Dat is de ratio. Eén plus één is daar twee. Meestal toch. Aan de andere kant de Aanstaande Atleet. Dat is emotie. Goesting is daar het toverwoord. Een trainer moet daar constant tussen schipperen.
Dokter Peers heeft mij zeer streng toegesproken en gezegd dat het frictiesyndroom mijn kansen op New York ernstig hypothekeren. Paul is daar veel genuanceerder in. Want hij moet ervoor zorgen dat de sfeer in mijn kopke positief blijft. Vandaar dat hij er blijft op hameren dat alles nog mogelijk is. Hij meent dat, hij heeft - Marc Herremans nog aan toe - ervaring met mirakels.
Lastig werk, trainen.
Paul Van Den Bosch, de trainer, heeft dat ook gemerkt. Gisteren belde hij mij op. Wat is't Koen, gaat het niet goed? Ik vertelde hem dat ik nog nauwelijks de fut kan opbrengen om de alternatieve trainingen vol te houden. Waarop Paul zei: Dan gaan we morgen weer lopen, een kwartiertje of zo. Vandaag dat is.
Mijn hart sprong op van vreugde. Paul maakte één voorbehoud, hij wou vooraf nog even overleggen met Koen Peers, de sportarts die mijn knieën behandelt. Dat overleg is ondertussen gebeurd, en dokter Peers is onverbidderlijk: Er! Wordt! Nog! Niet! Gelopen! Uitroepteken! Lopen kort na zo'n frictiesyndroom is vragen om moeilijkheden. Eerst wil hij me opnieuw zien. Afspraak 22 juni.
Gn!
Paul zit tussen twee vuren. De arts aan de ene kant. Dat is de ratio. Eén plus één is daar twee. Meestal toch. Aan de andere kant de Aanstaande Atleet. Dat is emotie. Goesting is daar het toverwoord. Een trainer moet daar constant tussen schipperen.
Dokter Peers heeft mij zeer streng toegesproken en gezegd dat het frictiesyndroom mijn kansen op New York ernstig hypothekeren. Paul is daar veel genuanceerder in. Want hij moet ervoor zorgen dat de sfeer in mijn kopke positief blijft. Vandaar dat hij er blijft op hameren dat alles nog mogelijk is. Hij meent dat, hij heeft - Marc Herremans nog aan toe - ervaring met mirakels.
Lastig werk, trainen.
posted by koen fillet at 20:44
11 Comments:
De hamvraag blijft: heb je nu gelopen of niet?
Hallo Koen,
Ik schreef je een tijdje geleden al eens een berichtje over accupunctuur en mijn goede ervaring ermee toen ik in jouw situatie zat (+stretchen natuurlijk). Toch maar eens polsen bij Lieven Maesschalk. Mij lijkt krachttraining (leg pres???) een ..."vreemde" keuze. Groetjes,
Peter
Koen,
blijf je je eventuele vooruitgang op de fiets monitoren? Hartslag/vermogen/trapsnelheid/recuperatievermogen... Ik heb noodgedwongen hetzelfde moeten doen (wat mij minder roerde dan jou, aangezien ik geen fervent loper ben), en dat zijn de dingen die mijn bezig hielden (en nog!).
Remember: lies, damn lies and then you have statistics ;-)
@Joke. Nee Joke, niet gelopen. Als je moet kiezen tussen de emo en de ratio, dan toch maar ratio.
Maar ook niet op de hometrainer gezeten. Wel naar het voetbal gekeken. Telt dat ook als training? Ik had de Ghanezen een doelpunt gegund.
@peter
Heb hier net met een acupuncturist / kinesist gesproken, en de krachttraining (indien correct uitgevoerd, 90 graden Koen!) lijken voor hem een oplossing te kunnen bieden.
Met acupunctuur ga je alleszins de oorzaak (fricties) niet aanpakken! Het zal hoogstens de pijn verlichten, en die gaat met opnieuw te trainen terug toenemen indien je niet de ganse dag met naalden rondloopt...
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Eerlijk gezegd, accupunctuur, homeopathie, astrologie, handoplegging, tibetaanse klankschalen, graancirkels, bachbloesems, aardstralen, duiveluitdrijvingen... ik doe niet mee. Geef mij maar een dokter met een diploma.
Heb je al eens over aqua-jogging nagedacht. Qua beweging komt het in de buurt van lopen. Het is naar het schijnt enorm vermoeiend. Het gaat heel traag, maar dat heeft het voordeel dat je van het eerste het beste tuinzwembad met een diep stuk gebruik kan maken (wat met dit weer wel een aangename oplossing lijkt). Nodig jezelf uit bij iemand met zo'n zwembad of trek 's avonds eens naar een zwemplas.
Koennnnn.... !!! luister nu voor één keer naar je dokter. Rust en berust. Anders krijg je gegarandeerd vodden, er zijn al genoeg ongelovige thomassen aan het revalideren van gelijkaardige avonturen aan knieën en ruggewervels.
@Anonymous: bedankt voor de aquajogtip. Ik heb dat idee al eens uitgeprobeerd. Klik maar eens naar http://koenfillet.blogspot.com/2006/02/aquajog-twee.html
beste koen, Gehoord van Christophe Delecluse (mijn buur)dat je last hebt van frictiesyndroom. Ik ben gisteren geopereerd aan de ITB, en dat na 1 jaar sukkelen met mijn knie. Ik ben ook bij Peers behandeld geweest, en ik raad u aan het rustig aan te doen. Ik ben vrees ik ook telkens te snel herbegonnen, zo van, een kwartiertje zal wel geen kwaad kunnen. Niet doen, luister naar Peers, dat is de beste manier om nog een kans op NY te maken !
Heel veel succes en rust toegewenst !
Een reactie posten
<< Home