Paddentrek.
Ook de padden zijn aan hun marathon begonnen. Hun beloning aan de meet: sex. Om te vermijden dat ze onderweg naar hun paarpoel platgereden worden, helpen Kruibeekse paddenliefhebbers ze de straat over. Ik ben eens in de emmertjes gaan kijken, er was nog geen pad te zien.
Terzake. Volgens mijn trainingsschema had ik gisteren moeten lopen en is het vandaag rustdag. Maar het draaide anders uit: ik heb mijn zaterdag in de tuin doorgebracht, kasseitjes gelegd. Neem het van mij aan: daarna heb je echt geen goesting meer om te lopen. Moe, maar ook pijnlijke knieën en een stijve rug. Dus gisterenavond in de zetel geploft en niks meer gedaan. Behalve een spelletje Arne met de kinderen. Arne is nieuw in huis, we moesten het dringend eens uitproberen. Besluit: Machiavelli is leuker.
Ook vanochtend zag ik het nog niet echt zitten. Die kasseiknie speelt nog altijd op, ze knakt elke keer als ik ze buig. Met een klein hartje aan mijn dertigminutenloop begonnen, maar het viel mee. Na vijf minuten opwarmen voelde ik er al niks meer van. Fijn gelopen. Door de sneeuw. Ook dat kan me allang niet meer tegenhouden.
Professionele kasseileggers joggen vermoedelijk niet. Kasseileggers zijn moe als ze van hun werk thuiskomen. Zo'n marathon, dat is echt iets voor mietjes uit de tertiaire sector, zoals ik. Over mijn vijf collega-marathonlopers mag ik van Canvas niets zeggen, ook niet dat het stuk voor stuk bureaumensen zijn. Maar ze zijn het wél, en dat kan geen toeval zijn. Een landbouwer, een metser, een postbode die een halve dag tegen de wind in moet fietsen, die lopen geen marathon. Denk ik.
Terzake. Volgens mijn trainingsschema had ik gisteren moeten lopen en is het vandaag rustdag. Maar het draaide anders uit: ik heb mijn zaterdag in de tuin doorgebracht, kasseitjes gelegd. Neem het van mij aan: daarna heb je echt geen goesting meer om te lopen. Moe, maar ook pijnlijke knieën en een stijve rug. Dus gisterenavond in de zetel geploft en niks meer gedaan. Behalve een spelletje Arne met de kinderen. Arne is nieuw in huis, we moesten het dringend eens uitproberen. Besluit: Machiavelli is leuker.
Ook vanochtend zag ik het nog niet echt zitten. Die kasseiknie speelt nog altijd op, ze knakt elke keer als ik ze buig. Met een klein hartje aan mijn dertigminutenloop begonnen, maar het viel mee. Na vijf minuten opwarmen voelde ik er al niks meer van. Fijn gelopen. Door de sneeuw. Ook dat kan me allang niet meer tegenhouden.
Professionele kasseileggers joggen vermoedelijk niet. Kasseileggers zijn moe als ze van hun werk thuiskomen. Zo'n marathon, dat is echt iets voor mietjes uit de tertiaire sector, zoals ik. Over mijn vijf collega-marathonlopers mag ik van Canvas niets zeggen, ook niet dat het stuk voor stuk bureaumensen zijn. Maar ze zijn het wél, en dat kan geen toeval zijn. Een landbouwer, een metser, een postbode die een halve dag tegen de wind in moet fietsen, die lopen geen marathon. Denk ik.
posted by koen fillet at 14:19
3 Comments:
Haha, de kikkers hebben dus al langer vast dan wij dat enkel sexercisen goed is voor je conditie - koen nog relevant om je schema en de te volgen oefeningen aan te passen ;-)?
Nu al padden en kikkers..? toch wat vroeg hé, zeker gezien de weersomstandigheden. Maar ja, enkele goede dagen en ze zijn niet te houden.. Zal het weten te zeggen als ze in mijn tuin "actief" worden.
En proficiat om te gaan lopen in de sneeuw, zeker na al die kasseikes.. Ik ben vanmiddag in de sneeuw gaan wandelen langs de Schelde, en vond het er vrij frisjes. Wandelen is natuurlijk niet zo hartverwarmend als joggen ;-)
Carla
Als *bureaumens* begon ik 4 weken geleden aan een inspanning om te lopen. Dit terwijl ik nooit aan sport heb gedaan.
Het plan was simpel en zeer gericht: men stapt op een loopband en begint te lopen aan een snelheid van 10km/uur. Gezien ik ongeveer hetzelfde gewicht en leeftijd heb als Koen begon ik met 6 dagen per week 1 km te lopen. Daarna 2 kilometer rustig fietsen om mijn hartslag tot beneden de 130 te kregen
Dag 1 & 2: na 500 meter lopen moest ik 15 minuten bekomen in de zetel. Daarna ging het iets beter.
Elke week deed ik er 500m/3 minuten bij. Na 4 weken liep ik 3 km oftewel 18 min. Mooi zo.
Ik droomde al van 30 minuten tegen eind deze maand (ha ha dat kon die Koen pas na 3 maanden) en van 60 minuten continue lopen tegen de zomer. Dat was mijn doel, een marathon hoorde er niet bij.
Er zaten 2 fouten in mijn aanpak:
1. Technische expertise: Een loopband is heus niet zachter om op te lopen dan de straat
2. Etnische arrogantie: Het is niet omdat ik Marokkaanse roots heb dat ik automatisch het gestel heb meegekregen van een toploper in spe
Afloop: 4 dagen geleden pijn in het onderbeen (of hoe noem je dat: het been dat de knie verbindt met de voet). Diagnose: een barst en het opbergen van mijn plannen voor de komende maanden.
Het gaat je goed Koen en luister vooral naar je trainer als hij je wil temperen en het rustiger aan moet doen. Zelfs als het aquajoggen moet worden.
Ben ik effe blij dat ik geen blog ben begonnen, het zou van zeer korte duur zijn geweest.
Een reactie posten
<< Home