Paul over De Man Met De Hamer.

Potige Smurf.

Gisteren poste ik over De Man Met De Hamer en de zogenaamde vettraining. Paul Van den Bosch leest mijn blog ook. dit is wat hij me vanochtend heeft ge-emaild:

Beste Koen, De Man Met De Hamer slaat inderdaad toe na dertig km. Je hebt voor ongeveer negentig minuten energie in je lichaam op basis van verbranding van koolhydraten. Als je loopt aan hoog tempo, verbrand je deze suikers. Toplopers passeren de dertig km ongeveer na anderhalf uur. Als ze té snel hebben gelopen en dus al hun suikers opgesoupeerd hebben, vallen ze zonder koolhydratenbrandstof en moet hun lichaam overschakelen op vetverbranding. Omdat je met dezelfde zuurstofopname minder energie haalt uit vetverbranding krijg je plots, van het ene moment op het andere, minder energie aangevoerd. Dat is die slag van De Man Met De Hamer.
Voor jullie, Koen, speelt dat allemaal geen rol. Jullie lopen traag, aan een intensiteit waarmee je van het eerste moment vet verbrandt. Dat omslagpunt moeten jullie dus niet voorbij, je hoeft niet bang te zijn voor De Man Met De Hamer, die jaagt enkel op échte atleten.

Wat betreft het advies om een training te doen na je laatste maaltijd 's avonds, en dan 's ochtends opnieuw vooraleer je gegeten hebt: afvoeren die flauwe kul. Dit kan je wel eens doen als je absoluut op korte tijd wilt vermageren. Het is immers de bedoeling van dit systeem om zonder suikers in je lichaam te trainen en je lichaam te verplichten zuiver op vetten te werken.
Maar als voorbereiding op de marathon is zo'n vettraining niet zinvol: als je een atleet op korte tijd helemaal wilt afbreken: doen, die vettraining! Je voelt je na een tijdje compleet futloos, en je conditieval neemt dramatische proporties aan. Niet doen, Koen, niet doen.

We zien elkaar volgende zaterdag, voor de aquajog.

Paul.

Als ik Paul goed begrijp: vettraining is enkel een goed idee voor topatleten met overgewicht...