Cocorico
Mijn burgemeester heeft een spandoek aan zijn tuinhek gehangen. "Splits Kieskring". Dat mag, de gedachten zijn vrij. Hetzelfde spandoek heeft hij ook aan het hek rond de speelplaats van de gemeenteschool laten hangen. Dat mag niet, de gedachten zijn vrij.
En als het wel mag is het misplaatst.
Labels: politiek
posted by koen fillet at 18:54
11 Comments:
Ach, wat politieke opvoeding, je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen! Dat wisten ze in Voeren ook al - herinner je die Franstaligen die Vlaamse schoolkinderen uitkafferden tot die, panisch van angst, naar huis terug renden.
Bij de weg, namen van maanden schrijf je met kleine letters. Nee, ik weet het, dat hoor je niet als je 't uitspreekt! ;-p
@. Ook als het de eerste letter van een zin is? Ach ja, de laatste spellingshervorming heeft dat veranderd, herinner ik me nu. Als ze die een paar keer per mensenleven veranderen, doe ik maar half zijn gat mee met de spelling.
Het is niet de eerste letter van een zin, Koen! Er staat "11" voor, en die regel is al lang zo (ik heb het nooit anders geweten). In 't Engels doen ze 't in dat geval met een hoofdletter (cijfers tellen daar niet als letters), maar in 't Nederlands niet, hoor!
't Is wel lachen met de uitdrukking "half zijn gat", nog nooit geschreven gezien, moet ik zeggen! :-)))
("Halve gat" zeggen ze bij ons!)
Omtrent de aangehaalde slogan zijn er wel meer burgemeesters die misplaatste acties ondernemen.Instroom organiseren en dan de plak willen zwaaien is ongeveer te vergelijken met hetgeen China in Tibet voor elkaar heeft gebracht.
Inderdaad,de gedachten zijn vrij.
Jean
Is die burgemeester nog die man met zijn ellenlange baard? Van de vroegere volksunie?
Misschien was die haan op zoek om ergens een taaltest Nederlands af te leggen; maar aangezien op 11 juli de Vlaamse administratie niet werkt, liep hij doelloos rond?
Of je nu voor of tegen bent, hoe dan ook, goed getimed van die haan
Iets wat ik de laatste tijd regelmatig hoor, zijn opmerkingen van "Mensenlief, wat een gezever, ze zitten altijd over het communautaire bezig. REGEREN, dàt moet er gebeuren!"
Vandaag denk ik echter ook terug aan die tv-beelden uit Voeren, een poos geleden, waaruit bleek hoe fascistisch veel Walen zijn - ze konden het potverdorie niet eens hebben dat Vlaamse kinderen naar een Vlaamse school gingen! Om die reden was het ginder OORLOG! Franstaligen gingen daarvoor op de vuist!!!
Hoe lang moeten we dat nog verdragen, eigenlijk, dat onze taal als een taal van untermenschen bekeken wordt? Brel noemde onze taal zelfs hondengeblaf!!!
Dat ze die taalkwestie eerst maar eens oplossen. Zodat we daarna met een propere lei kunnen beginnen. Als België daarbij implodeert, tja, dan zij het zo maar. En als Vlamingen Walen niet meer begrijpen, en omgekeerd ook niet, dan kunnen veel artiesten op hun kop gaan staan, uiteindelijk gaan we toch uiteen, hoe pijnlijk dat ook is.
Een goeie raad, beste ., van iemand die het goed met u meent: in een discussie nooit roepen dat uw tegenstander een fascist is. Zelden is het waar.
Lang geleden, "goeie raad van iemand die het goed met mij meent". Ik moet mij daarover eens bezinnen.
Ik heb er intussen Van Dale nog eens bijgenomen. "Politiek systeem berustend op ultranationalistische, corporatistische, autoritaire en onverdraagzame (m.n. anticommunistische) beginselen". Da's een hele mond vol. Ik voel me een beetje als die dag toen ik mijn mama vroeg: "Spastisch boerke, wat betekent dat?" Waarop zij antwoordde: "Zij die dat roepen, weten dat zelf niet, trek het u niet aan!"
Ach, ik roep uiteraard niet meer dan "Al wat ge zegt, zijt ge zelf." Een pak van 't zelfde laken. Omdat ik het al te veel meegemaakt heb, dat ik voor fascist versleten werd door lieden die mij Vlaams hoorden spreken...
Maar nogmaals, en oprecht: ik zit mij hier te bezinnen over "iemand die 't goed met u meent." Ik voel me daar wreed ongemakkelijk bij.
Er nog steeds niet uit, en ik zit intussen ook te tobben over het volgende: als je op 21 juli in Brussel voor België gaat supporteren, dan roep je daar (àls je iets roept) "vive la Belgique!", niet "leve België". Dat laatste is nooit in zwang geweest.
Stel, ik ga naar Brussel en de goesting bekruipt me om dat tòch te roepen. Ik zou 't niet durven, denk ik. In 't hol van de leeuw uitkomen voor mijn Vlaamse identiteit, daarmee ben ik al een paar keer in affronten gevallen!
Een reactie posten
<< Home