Heden Soup! Bij Mij Zijt Ge Veilig

Ik heb Wim Helsen gekocht. En nog een paar andere dingen, het was Het Andere Boek en dat is een ramp: weer meer boeken gekocht dan ik gelezen kan krijgen maar dit terzijde, ik ging het over Wim hebben.

Hij heeft voorgelezen en ik ben gaan kijken. Vader en moeder Helsen zaten in de zaal, de rij voor mij. Lieve, bejaarde mensen, type hemdje met lichtblauwe karookes. Ik ben de papa van Wim, zei de papa van Wim, want ik had hem niet meteen herkend. Jaren geleden heeft de papa van Wim op de tram tegen mijn broer eens gezegd ik ben de papa van Wim. De papa van Wim dacht dat mijn broer ik was, wegens twee druppels water. Enfin, het heeft een paar tramhaltes geduurd voor mijn broer besefte wie de papa van Wim was, en voor de papa van Wim wist wie mijn broer was.

Toen Wim op het podium over zijn moeder begon die hem toespreekt vanuit hemelse dreven: kom maar hier kleine jongen, leg je hoofd maar in mijn schoot, had ik zin om tegen de mevrouw naast mij te zeggen: Wim zijn moeder zit voor u. Maar ik kende die mevrouw niet, dus ik zweeg.

Ik dacht, moet ik dat nu kopen, een boek met woorden die ik Wim al zo vaak heb horen uitspreken? Komaan, uit sympathie. Ondertussen ben ik er écht blij mee. De woorden ken ik uit mijn hoofd, maar de regieaanwijzingen staan erbij.

Bijvoorbeeld: (Deksel op een pot vol kokend water: ge probeert telkens opnieuw rustig, beheerst en redelijk over te komen maar het lukt niet, het deksel vliegt van de pot, ge staat te kijk.) Dat is nogal wat anders dan het klassieke (Windt zich op)

Of: (Geïnspireerd door het moment met de mevrouw op de eerste rij danst ge een dans als waart ge een mooie albatros die al lang zeer goed kan dansen niemand die snapt hoe een levend wezen zo kan bewegen niemand die weet wat het betekent maar niemand ook die zijn blik kan afwenden want het is een schouwspel waarvan men beseft: dit zal ik niet vaak meer zien in mijn leven.) (Eerst dans ge voor de mevrouw op de eerste rij, daarna verliest ge u al dansend in een extatisch visioen van allesomvatttende liefde.) Dat is nogal wat anders dan het klassieke (Danst)

Of: (Als een strenge dictatoriale uit zijn ego barstende leraar.) (Wiskunde.)

Of: (Als een steenlawine - eerst valt er één steen, dan nog één, en nog één, stenen botsen tegen over elkaar heen, rollen onhoudbaar naar beneden, altijd sneller en woester, zonder pauze.) Dat is nogal wat anders dan het klassieke (Crescendo)

Ik zag Wim voorlezen en ik moest aan Jimi Hendrix denken. Chaos. En toch op uw pootjes vallen. Lelijkheid. Maar schoon, schoon, schoon.