Tour.

Ik dacht dat ik mezelf kende: dat het me werkelijk geen reet kan schelen wie de Tour wint. Maar ik betrapte me op geklik richting sportbladzijden van De Morgen en De Standaard. Toch eens snel gaan kijken hoe de eerste rit is verlopen. Al zou ik niet weten of de meneer op de foto Casper is, de ritwinnaar, of Hincapie, de leider in het klassement. De renners vanwie ik het gezicht ken mogen niet meedoen.

Eigenlijk hadden ze in 1998, het Festinajaar, de wielerwinkel beter gesloten. Of misschien haalbaarder: dat ze het wielrennen organiseren zoals de Formule 1. Iedereen weet daar welke piloot met welke motor rijdt. Dat ze dat in het wielrennen ook maar doen: in grote letters bloeddoping, epo of groeihormoon op de shirtjes zetten. Met als afspraak: het mag als je er voor uitkomt. Dan weet de supporter of hij een atleet staat aan te moedigen of een zak scheikunde.