Poezie
Tom vroeg me twee dingen. Of ik de tekst die hieronder bij "Dood vogeltje" staat als poëzie heb bedoeld. Hij zegt daar typografische aanwijzingen voor te hebben. Waar ziet hij mij voor aan? Voor een dichter of zo? Poëzie! Jakkes.
En of de lezers van mijn blog al geïnformeerd hebben of ik nog leef. Daar raakte hij me op een zere plek. Het is hier inderdaad een dooie boel. Maar ik leef nog, Tom. Ik leef al te zeer om veel te bloggen. Leven eist alle tijd op.
(Morgen bijvoorbeeld: twee kwissen te verhapstukken. Eén op de radio omdat Jan Hautekiet een dag vrij neemt, en één in de Concert Noble. Op de radio is de dresscode: ongeschoren en in jeans. Maar de Concert Noble is poepchique, veel chiquer dan het chicste kostuum dat ik in de kast heb hangen. Er stelt zich dus een probleem.)
Dankje Tom, dat je me weer aan het bloggen bracht.
En of de lezers van mijn blog al geïnformeerd hebben of ik nog leef. Daar raakte hij me op een zere plek. Het is hier inderdaad een dooie boel. Maar ik leef nog, Tom. Ik leef al te zeer om veel te bloggen. Leven eist alle tijd op.
Dankje Tom, dat je me weer aan het bloggen bracht.
Labels: bloggen
posted by koen fillet at 22:03
6 Comments:
Oh, die kwis in de Concert Noble. Vorig jaar wonnen wij onze voorronde en mochten wij met ons ploegske deelnemen aan de finale in de Concert Noble. Inderdaad een poepsjieke zaal. Een heel plezante avond was het, alhoewel we helemaal in de onderste regionen geëindigd zijn. Ga jij presenteren? Dubbel jammer dat wij er dit jaar niet bij zijn, dan.
En, over die blog-stilte die mij ook al opgevallen was :
ik zag je enkele weken geleden op de boekenbeurs in Antwerpen rondlopen met een hele stapel boeken. Als je die allemaal op korte termijn wil uitlezen, begrijp ik wel dat het bloggen achterwege blijft. Alhoewel, je mag ons op deze blog ook altijd laten weten wat je leest, hoor.
Ann
Poëzie, jakkes.
Wat een vreemde uitspraak voor een taalgevoelig man als jij.
Problemen met dichters, makker? De pen is machtiger dan het zwaard maar voor de zekerheid heb ik ook een zwaard. Plus twee vuisten met doorslaggevende argumenten.
Pfoe, Simonis, uw commentaren rijmen niet eens.
Laat ons dan eens Lucebert (van de afgrond en de luchtmens, 1953) proberen ..
.. Alleen die in zijn engte de elementen telde, buigend bevend als geselslagen, geeft het laatste geluid : het lied heeft het eeuwige leven ...
Ik heb pertang meer rijmen dan de Kerk geheimen.
Een reactie posten
<< Home