Woe-hoe!

Even mezelf citeren: nummers waarin gewoewoewoed wordt zijn altijd ok. Een muxtape om dat te bewijzen.

1. Lyle Lovett - Give back my heart. Was in de vorige muxtape de aanleiding om die zogenaamde wet Fillet te bedenken. En is dus de aanleiding voor deze aflevering. Vandaar: nogmaals.

2. The Sensations - Let me in. Van alle woehoeliedjes vermoedelijk het vrolijkste. Zonniger dan dit gaat het hier vandaag niet meer worden. Tot mij gekomen via een coverversie van Bonnie Raitt op "Takin' my time".

3. World Party - Way down now. World Party is zwaar onderschat. Eigenlijk geen groepke, maar het eenmansproject van Karl Wallinger, die ooit nog bij The Waterboys zat. Voor de woehoe's moet je wachten tot 3'01", maar dan zijn ze er vollenbak. Een beetje popkenner roept meteen Sympathy for the devil! Inderdaad, Wallinger steelt wel vaker. Pardon. Citeert wel vaker.

4. The Rolling Stones - Sympathy for the devil. De Franse regisseur Jean-Luc Godard was erbij toen de Stones Sympathy for the devil aan het opnemen waren. De versie die u hoort komt uit de onverteerbare film die hij daarover heeft gemaakt. Marianne Faithfull en Anita Pallenberg zingen mee - ik denk dat ik ooit heb gelezen dat Pallenberg de woehoe's heeft bedacht - Keith is het meest enthousiaste koorlid, Brian Jones doet zijn best, Bill Wyman mompelt een beetje mee, en Charly Watts staat erbij voor piet snot. Hij houdt zijn mond.

5. The 5.6.7.8's - Woo-hoo. Japanse cover van een rockabillynummer uit de jaren vijftig. De originele uitvoering haalt het niet bij die typisch japanse euh japansigheid. Opgepikt door Quentin Tarantino in Kill Bill. Dit is de tekst: "Woehoe woehoehoe, Woehoe woehoehoe, Woehoe woehoehoe, Woehoe woehoehoe, Woehoe, Woehoe, Woehoe woehoehoe"

6. Blur - Song 2. Had net zo goed Woo-hoo kunnen heten.

7. Steve Miller - Take the money and run. Behalve een geweldige woehoe in de intro en in de refreinen worden wij hier ook geconfronteerd met het fenomeen handgeklap. Iets voor een volgende muxtape?

8. Electric Light Orchestra - Don't bring me down. En deze kan daar dan ook in. Handgeklap op 2'28. Tekst bevat in het refrein de kreet grrroews, haast door iedereen begrepen als Bruce! Volgens wikipedia is Jeff Lynne tijdens concerten op den duur dan ook maar Bruce gaan zingen.

9. Kool & The Gang - Celebration. Jeanettenmuziek. Dat vond ik ervan in de jaren stillekes, toen het leven nog eenvoudig was. Je had de snobs en je had de freaken. De snobs hielden van disco. De freaken hielden van al de rest. Ik was een freak. Maar de woehoe in Celebration deed me wankelen.



10. Lene Lovich - Lucky number. Strikt genomen betreft het hier niet woehoe maar oe-oe oe-oe. Maar we moeten daar soepel in zijn. Voor ze ging zingen verdiende Lene Lovich de kost met off-screengillen in griezelfilms.



11. KT Tunstall - Black horse & the cherry tree. Een collega vroeg zich een paar dagen geleden af wanneer in mijn muxtapes een nummer van na het jaar 2000 zou opduiken. Hierzie, Tom. 2005!

12. Betty Hutton - Who kicked the light plug. Bijnaam: The Blonde Bombshell. Dat moeten de jaren '40 zijn. Zij die denken dat It's oh so quiet van Bjork is, denken beter snel iets anders. Dat is origineel van Betty Hutton. Een stem als een misthoorn, al hoor je dat niet in Who kicked the light plug.