21 juli
Vaderlandse trots is aandoenlijk. Zie ze een traan wegpinken als hun volkslied weerklinkt: de Fransen, de Duitsers, de Nederlanders, de Amerikanen. Het Franse chauvenisme, Deutschland über alles, God bless Amerika, de Oranjegekte. Tuttuttut, hoe is het mogelijk. Volwassen mensen. Dan ben ik blij dat ik in België woon, een land van een scheet groot, lelijk, dat in niks uitblinkt, waar je op zijn best om kan glimlachen, en dat precies daaruit zijn charme put. Waar op een enkele zonderling na niemand het in zijn hoofd haalt om met zwartgeelrode vlaggen te gaan zwaaien. O dierbaar België, ik hou van u. Excentriek in uw onbenulligheid, wij kunnen ons de poespas van het patriottisme besparen. Het is de moeite niet.
Maar sinds een tijd wordt er wél met Belgische vlaggen gezwaaid. En met overtuiging. Dat is nieuw. Daarmee is mijn dierbaar België/Belgique/Belgien op slag zijn charme kwijt. Niet eens zo lang geleden was België het enige land van de wereld waarvan de bewoners zich niet door nationale trots lieten verblinden. Wij Belgen, wij beseften dat ons land een fictie is en dat au fond élk land een fictie is, een constructie, een stukje van een landkaart waarrond iemand ooit een stippellijn heeft getrokken. Was de geschiedenis anders verlopen, dan had dat stippellijntje ergens anders gestaan. Zo'n toevalligheid met vlaggen lof en eer toezwaaien getuigt van weinig historisch inzicht. Wij Belgen, wij weten dat. Wisten dat, want het is voorbij, sinds pakweg een jaar doen we net zoals die aandoenlijke Fransen, Duitsers, Nederlanders en Amerikanen. Omdat ik van het onnozele België hou, doen de talloze Belgisch bevlagde balkons me pijn aan de ogen.
België met vlaggen en hymnen verliest zijn uniciteit. Als België trots en strijdbaar wordt, interesseert het me niet meer. Het alternatief heet Vlaanderen. Ook een verzinsel. Met grenzen die net zo fictioneel zijn als de Belgische. Dus ook niks om de vlag voor uit te steken. Maar hoe Vlaamser de Vlaming, hoe minder hij dat schijnt te beseffen.
Waarde landgenoten, laten we ophouden met de komedie. Weg met de vlaggen, weg met de leeuw, weg met de haan en weg met de driekleur.
Maar sinds een tijd wordt er wél met Belgische vlaggen gezwaaid. En met overtuiging. Dat is nieuw. Daarmee is mijn dierbaar België/Belgique/Belgien op slag zijn charme kwijt. Niet eens zo lang geleden was België het enige land van de wereld waarvan de bewoners zich niet door nationale trots lieten verblinden. Wij Belgen, wij beseften dat ons land een fictie is en dat au fond élk land een fictie is, een constructie, een stukje van een landkaart waarrond iemand ooit een stippellijn heeft getrokken. Was de geschiedenis anders verlopen, dan had dat stippellijntje ergens anders gestaan. Zo'n toevalligheid met vlaggen lof en eer toezwaaien getuigt van weinig historisch inzicht. Wij Belgen, wij weten dat. Wisten dat, want het is voorbij, sinds pakweg een jaar doen we net zoals die aandoenlijke Fransen, Duitsers, Nederlanders en Amerikanen. Omdat ik van het onnozele België hou, doen de talloze Belgisch bevlagde balkons me pijn aan de ogen.
België met vlaggen en hymnen verliest zijn uniciteit. Als België trots en strijdbaar wordt, interesseert het me niet meer. Het alternatief heet Vlaanderen. Ook een verzinsel. Met grenzen die net zo fictioneel zijn als de Belgische. Dus ook niks om de vlag voor uit te steken. Maar hoe Vlaamser de Vlaming, hoe minder hij dat schijnt te beseffen.
Waarde landgenoten, laten we ophouden met de komedie. Weg met de vlaggen, weg met de leeuw, weg met de haan en weg met de driekleur.
Labels: actualiteit
7 Comments:
Het verdwijnen van de driekleur levert mij en mijn gezin een bijkomende dertiende maand op.Wie kan daar op tegen zijn?
jean
koen heb je je pilletjes niet gepakt .
de radio s'morgens vroeg doet je geen goed
Mooie, mooie gevoelige column, Koen. Gevoelig mooi !
Ik ben het eens met dit artikel. Voeg er voor mijn part ook de Europese vlag aan toe, want er bestaat ook een vorm van Europees nationalisme... Ik heb geen van deze vlaggen in huis en zou me ook nooit achter een initiatief kunnen scharen dat ostentatief met één of meer van deze vlaggen zwaait.
Ik heb wel een Amerikaanse vlag in huis, moet ik bekennen. Gekocht na 11 september 2001, en vooral als reactie tegen het in deze regionen alomtegenwoordige anti-amerikanisme. Momenteel wordt die vlag gebruikt om wat boeken tegen het stof te beschermen.
Maar, dit gezegd zijnde, denk ik dat je Belg moet zijn om deze afkeer voor vlaggen te kunnen begrijpen. Omdat in België, hoe je het of draait of keert, met een (nationale of regionale) vlag zwaaien of niet met een vlag zwaaien hoe dan ook als een soort politiek statement kan geïnterpreteerd worden, wat in andere landen niet zo is.
Op google.be was gisteren een Belgische vlag te zien. Ik denk dat men elders in de wereld, en vooral bij multinationals, het gebruik van vlaggen zeer vooruitstrevend vindt, zo van: kijk, we zijn dan wel een multinational, maar we passen ons aan aan de lokale gebruiken, en we houden dus de nationale feestdagen in ere en zwaaien daar ook met een vlagje...
Ik heb dat gedoe met vlaggen ook nooit goed begrepen. Helemaal gek vind ik dat nu België zogezegd op splitsen staat er plots veel meer vlaggen opduiken.
moet ik hier ook uit afleiden dat Koen tegen vlaggen en nationale hymnen is op de komende olympische spelen?Vera
@ Vera. Vlaggen en sport, ja, dat wordt helemaal aandoenlijk. "Onze" medaillewinnaars, wat hebben "wij" het goed gedaan...
Een reactie posten
<< Home