Violet

Gaan zitten en tikken, dat is de truuk. Ook als je denkt dat er niks gaat komen. Er komt altijd wat. Het stukje van Linda waar dit een antwoord op is, leest u vandaag in Knack Weekend.

Al die reizen van jou, Linda. Nu Hong Kong weer. En soms zucht je en zeg je dat je liefst van alles thuis bent en dan vinden de mensen je verwaand.

Ik leef met je mee want ik heb ook net een reis gemaakt. Per schip. Ik ben naar Hemiksem gevaren, aan de overkant van de Schelde. En meteen weer terug, ik moest namelijk niet in Hemiksem zijn. Mijn dochter stond daar aan de overkant en op haar leeftijd lever ik haar niet zomaar uit aan de grijpgrage handen van een scheepsbemanning. Al betreft het in dit geval slechts de bemanning van een overzetboot, een vader kan niet voorzichtig genoeg zijn: ik ging haar dus halen.

Ik koos een plek bij de reling. Stuurboord, achtersteven. En waaran denkt een landrot als hij een scheepsdek betreedt? Inderdaad. Weet je Linda, dat die Titanic twee zusterschepen had en dat één daarvan, de Britannic, ook is vergaan? Tijdens de Eerste Wereldoorlog. Niet tegen een ijsberg aangevaren, maar tegen een Duitse torpedo.

Ik kijk naar de woeling in het water die de schroef veroorzaakt en heb medelijden met de vissen. De slachtoffers van de scheepsramp met de Britannic zijn niet verdronken, maar vermalen. Twee reddingssloepen kwamen in de draaiende schroef terecht toen ze naar beneden werden getakeld van het slagzij makende schip.

Daar moest ik aan denken terwijl ik naar mijn dochter wuifde: aan rondvliegende ledematen en de verkleuring van het water en aan die ene vrouw die nog net op tijd uit haar sloep kon duiken. Violet Jessop heette ze. Ze was stewardess. Eerst op de Olympic, het oudste van de drie zusterschepen. Ze was aan boord toen de Olympic in 1911 in aanvaring kwam met de HMS Hawke. Zware averij, maar ze waren vlakbij de Engelse kust en het schip bleef boven water. Violet Jessop werd overgeplaatst naar de Titanic. Ook die scheepsramp overleefde ze. En toen op 21 november 1916 zusterschip drie zonk, de Britannic, was ze er voor de derde keer bij. Ze hoorde de ontploffing, besefte dat ze zouden zinken en is nog snel haar tandenborstel gaan halen. Want dat had ze onthouden van de ramp met de Titanic: een tandenborstel had ze het ergst gemist nadat ze gered waren.

Verfilmen, dat leven. En je ogen toeknijpen als de reddingssloepen in de schroeven terecht komen, Linda.