Op de grond
De winter moest maar eens voorbij zijn, had ik die ochtend gedacht. Het is niet echt koud, ik neem mijn fiets mee op de trein en ik rij straks 50km naar huis. Zoals vroeger.
's Avonds regende het. Lichtjes, maar regen. Het asfalt van de VRT-parking wordt daar glad van en de witte strepen op het asfalt nog gladder. Maar dat besef je pas als je op de grond ligt. Gelukkig gebeurde het toen ik de bocht om was, net uit het zicht van Jos Bouveroux. De hoofdredacteur hield rookpauze en sprak bewonderende woorden toen hij me zag vertrekken. Van mijn confrontatie met de zwaartekracht weet hij niks, anders was ik niet alleen op de grond, maar ook nog in affronten gevallen.
Een kwartiertje verder werd er aan de weg gewerkt. Fietsers moesten even over de stoep. De puttengravers waren zo vriendelijk geweest om een balkje in de goot te leggen, dat maakt het hoogteverschil tussen fietspad en stoep wat makkelijker overbrugbaar, zullen ze gedacht hebben. Maar het regende dus en het balkje was nat. Ik had er loodrecht moeten oprijden, maar ik probeerde het schuinsweg. Jos Bouveroux was niet in de buurt. Ik werd geconfronteerd met mijn ijdelheid want ik dacht niet is mijn fiets kapot of heb ik schaafwonden maar wel hoe geraak ik elegant en onopvallend weer overeind.
Gebroken zal mijn rib niet zijn, maar gekneusd misschien? De pijn neemt met de dag toe. Op de plek waar de Romeinse soldaat zijn speer in Christus' lichaam heeft geduwd. Het is bijna Pasen, de winter is voorbij.
's Avonds regende het. Lichtjes, maar regen. Het asfalt van de VRT-parking wordt daar glad van en de witte strepen op het asfalt nog gladder. Maar dat besef je pas als je op de grond ligt. Gelukkig gebeurde het toen ik de bocht om was, net uit het zicht van Jos Bouveroux. De hoofdredacteur hield rookpauze en sprak bewonderende woorden toen hij me zag vertrekken. Van mijn confrontatie met de zwaartekracht weet hij niks, anders was ik niet alleen op de grond, maar ook nog in affronten gevallen.
Een kwartiertje verder werd er aan de weg gewerkt. Fietsers moesten even over de stoep. De puttengravers waren zo vriendelijk geweest om een balkje in de goot te leggen, dat maakt het hoogteverschil tussen fietspad en stoep wat makkelijker overbrugbaar, zullen ze gedacht hebben. Maar het regende dus en het balkje was nat. Ik had er loodrecht moeten oprijden, maar ik probeerde het schuinsweg. Jos Bouveroux was niet in de buurt. Ik werd geconfronteerd met mijn ijdelheid want ik dacht niet is mijn fiets kapot of heb ik schaafwonden maar wel hoe geraak ik elegant en onopvallend weer overeind.
Gebroken zal mijn rib niet zijn, maar gekneusd misschien? De pijn neemt met de dag toe. Op de plek waar de Romeinse soldaat zijn speer in Christus' lichaam heeft geduwd. Het is bijna Pasen, de winter is voorbij.
Labels: fietsen
posted by koen fillet at 08:11
10 Comments:
Misschien toch even langs dat machientje in Schiphol passeren Koen....kwestie van die ribben eens te laten checken. Maar vergeet je loden onderbroek niet aan te trekken want voor je het weet 'vallen' er nog méér kneuzingen op!?
maar allez,koen,al die moeite,je zit de ganse dag op je .... en dan iets proberen .
zo en dingen doe je al het weer onderander het toelaat of als je fysieke conditie het toelaat,maar niet om er eens uit te springen.
Zoals laatst weekend in de voerstreek.
De ganse familie samen,en dan na het vreselijke onweer een tochtje doen.
3 UUR
de ene kwam in steendood,de ander pijnin de knie ,de ander in de stront gevallen.
Ik heb daar naar de koers gekeken in de zetel bij het haardvuur.
ZALIG
is het waard om je te bewijzen en dan te vallen en ribben te breken.
Fietsen en andere fysieke bezigheden doen mensen best in goede omstandigheden.
grtn
LV
Ouch, twee keer op een avond...
Over roken gesproken, ik ben vorige week eens bij jullie langsgeweest.. Het viel me op dat er wel érg veel rookplekken zijn ingericht in allerlei binnen- en buitentuintjes ... Zó rookvrij is de VRT nog niet blijkbaar ...
volgens mij zit er iets in de lucht. Ik ben zaterdag met mijn fiets tegen de grond gesmakt. Als ik dat aan anderen vertel zegt iedereen steevast: "zie je wel dat sporten niet gezond is". En dat terwijl ik eigenlijk gewoon een brood gaan kopen was.
@hans. Een gesneden? Al die bokes over de kasseien?
Wel Koen, nu je ernaar vraagt. Het was een gesneden brood, in een papieren zak, en die zak is onder een geparkeerde wagen geschoven. Ik ben plat op mijn buik moeten gaan liggen om het brood te recupereren (eerst even rondgekeken). De zak was gelukkig nog intact. Daarna bokes met confituur gegeten.
@Hans : Aha,dus die pot met confituur die gisteren uit mijn fietstas was gevallen lag dus wel degelijk onder die auto....teruggeven die handel!
Prijs je gelukkig dat je niet met een motor rijdt, Koen.
Ik ben gelukkig nog nooit uitgegleden, maar sinds ik eens (lichtjes) slipte op een zebrapad durf ik niet meer buiten te komen als het regent.
't Was overigens niet eens in een bocht, gewoon rechtdoor. Lichtjes accelereren was genoeg om mijn kont te laten wiebelen. Zeer beangstigend.
Wel ooit stomweg 45° in zijstand gestaan met mijn vrouw achterop. Dat was blijkbaar een zeer koddig (voor mij dus genant) zicht want niemand kwam me helpen om het gewicht weer recht te krijgen (motor 260 kg + 3 koffers van zeker 10 kg + mijn vrouw, hou maar recht die handel!).
Stoer blijven, geen krimp geven. Maar het toerental van mijn motor verraadde me: mijn rechterhad had het gas helemaal open gedraaid en dat had ik pas 10 ellenlange seconden later door...
@. Zoals het oud Chinees spreekwoord zegt: er zijn twee soorten motorrijders. Zij die gaan vallen, en zij die gevallen zijn.
@Koen..." een oud Chinees spreekwoord dat spreekt over motorrijders "...??? De Chinezen waren inderdaad hun tijd ver vooruit. Maar zoooo-ver ?!
Een reactie posten
<< Home