Zonde van de moeite
Mijn trainingsadministratie ligt me merkwaardig nauw aan het hart. Merkwaardig omdat ik voor de rest administratief gehandicapt ben: papierwerk in orde houden, dat kost mij oneindig veel moeite. Maar de hartslaggegevens, de afgelegde kilometers, de gemiddelde snelheden, dat zit allemaal proper en netjes in een bestandje.
Maar vandaag loopt het mis. Ik ben helemaal van Brussel naar huis gefietst zonder mijn Polar. Vanmorgen thuis laten liggen. Dat wil zeggen: geen registratie van mijn hartslag, afgelegde weg en tempo. Het gevolg is ondraaglijk: dinsdag 3 oktober zal in mijn schema een witte vlek blijven. Tot in de eeuwigheid zal het lijken alsof ik vandaag nulniks getraind heb. On-draag-lijk!
Maar vandaag loopt het mis. Ik ben helemaal van Brussel naar huis gefietst zonder mijn Polar. Vanmorgen thuis laten liggen. Dat wil zeggen: geen registratie van mijn hartslag, afgelegde weg en tempo. Het gevolg is ondraaglijk: dinsdag 3 oktober zal in mijn schema een witte vlek blijven. Tot in de eeuwigheid zal het lijken alsof ik vandaag nulniks getraind heb. On-draag-lijk!
posted by koen fillet at 18:28
15 Comments:
In gedachten misschien van september naar november overgeschakeld, maar 't is nog momenteel nog altijd oktober... ;-)
Aangepast. Dank, Karen.
:-) ik ken dat gevoel. het is vreselijk....
ik heb die polar altijd aan, maar soms vergeet ik op start te drukken
is dat onderdeel van de runnershigh? zei de ongetrainde kantoorjuf
wie zei alweer iets over de on-draag-lijke lichtheid van het bestaan:))
@bart milan kundera?
ik haat administratie... en administratienerds nog meer!
Dag Koen,
Afgelopen Zaterdag(30/09), De Panne... Het grote moment is aangebroken.
Ik sta aan de start van mijn eerste marathon. Na de eerste 15 min. stel ik vast dat mijn Polar nog steeds 132 aangeeft.
Super... dit moest wel het resultaat zijn van die laatste zware trainingen. Tot ik opmerkte dat mijn chrono stil stond op 00:05:23.
Dat ding was dus vast gelopen! En dan nog wel op D-Day.
De enige oplossing was dus resetten (de 5 knopjes gelijktijdig ingedrukt houden gedurende 6 sec.)
Amai, probeer dat maar eens tijdens het lopen...
Het is uiteindelijk gelukt maar dit hoogtepunt staat dus niet geregistreerd in mijn historiek.
Afin, de 42,195 voor de eerste keer toch kunnen uitlopen in 4h28. Het is dus te doen hoor.
Ik ben zelf beginnen lopen op 7/01/06.
Ik had de ambitie om tegen eind van de zomer 10 km. op een deftige mannier te kunnen uitlopen...
Toen ik enkele weken later op de radio van jou plannen had gehoord dacht ik 'die Koen Filet, daar scheelt iets aan...'
Maar ja... When you've got the virus...
In ieder geval veel succes in NY, en pas op voor het mannetje met de hamer, bij mij stond die op 35Km...
keep on running!
Werner
http://www.somero.be
Ik ken een twintigtal marathonlopers, allen 'liefhebbers' zoals wij (geen profs).
En ALLEMAAL, zonder uitzondering, hebben ze het over het getal 35. Niet 34, niet 36, niet 40, niet 28, .....
Wàt voel je dan precies, Werner ?????????
M'n hartslag gaat hier gelijk 35 tellen hoger...
brr...
Wat ik voelde op die 35...
De pijn, de confrontatie met de grenzen van m'n lichaam. Ondanks de strikte training, de 3 halve marathons en de 2 laatste duurlopen van 30 en 33 Km. die vrij vlot verliepen.
De frustratie, omdat ik het vooropgestelde tempo (om net onder de 4h aan te komen) niet kon aanhouden.
De woede, was ik misschien niet voldoende getraind of niet strikt genoeg geweest met m'n voedingspatroon. (nochtans het boekje gevolgd...)
De relativering, gezond verstand zegt beter vertragen en uitlopen dan verbranden...
De automatische piloot, het hoofd even leegmaken, blik op oneindig met nog maar één gedachte... de finish...
Moraal van het verhaal: denk niet op 21 Km, ik zit al in de helft...
De andere helft begint pas voorbij die 35...
Groetjes
Die 35 zou ik toch ook weer niet zo strikt nemen hoor. Ik heb in mn vorige marathons telkens op een ander moment een klop gekregen: 28km, 36km, 26km(ziek) en 26 km(veel te snel gestart tov schema). Telkens heel erg vroeg, maar na enkele km ben ik er dan ook weer vanaf en vanaf kilometer 32 a 35 begint het bij mij net weer goed te gaan.
Technisch gezien: je lichaam kan maximaal een 1800 kcal koolhydraten opslaan. Eens die op zijn, schakelt je lichaam over op vetverbranding. Vet geeft ook energie af, zij het in veel mindere mate als koolhydraten. Die overstap van koolhydratenverbranding naar vetverbranding duurt wel even en veroorzaakt dus die fameuze "klop".
Pijn voel je niet echt, je geraakt gewoon niet meer vooruit, je lichaam zegt gewoon "foert". Het lastigste is misschien wel de frustratie dat het allemaal plots veel trager gaat. De klop is vooral mentaal een moeilijk moment.
Oplossing: bestaat niet. iedereen krijgt de klop al kan je hem wel uitstellen of het effect milderen. Goed eten en vooral drinken onderweg bijvoorbeeld....of voor de marathon zeker 4 keer boven de 32 km trainen...
Dat eten en drinken onderweg is inderdaad zeer belangrijk, maar op een bepaald moment (30 à 32km) had ik het gevoel alsof mijn maag niet goed meer functioneerde. Drinken ging alleen nog maar met zeer kleine slokjes, en gelletjes durfde ik niet meer eten uit schrik ze niet binnen te kunnen houden.
Heeft er daar iemand ervaring mee of een goede raad?
Oppassen met eten voor en tijdens lange duurprestaties.
Veel mensen beginnen de dag al met veel te veel zoetigheden. Gesuikerde mueslirepen, boterham met bruine suiker en liters sportdrank voor de start...
Als je dan tijdens de wedstrijd ook nog eens gelletjes begint te eten slaan de meeste darmen helemaal tilt. Ik denk dat veel lopers last hebben van buikpijn en buikloop tijdens en na de marathon, gewoon omdat het lichaam een te grote hoeveelheid suikers heeft binnengekregen.
ik probeer mn eten niet te veel aan te passen de dagen vooraf. Gewoon genoeg pasta en heel veel water drinken, dan heb je bij de start genoeg koolhydraten.
De suikertoevoer houd ik voor de wedstrijd zelf via gels...ik drink nooit sportdrank tijdens of na de wedstrijd, alleen maar liters water...omdat mijn darmen die combinatie gel/sportdrank niet zo'n groot succes vinden.
Nog een tip voor de duurtrainingen: wegen vooraf en achteraf. Het aantal kilo dat je kwijt bent is het aantal liter water dat je eigenlijk te weinig hebt gedronken tijdens de wedstrijd. Niet dat je nu 5 liter water moet binnenspelen in 3 uur, maar alla, toch op letten. Dat water is echt wel heeeeel belangrijk
ai, na het zwarte gat nu ook het witte gat. Nog erger dan een blanco stem... Kan je daar niet in foefelen dat er toch wat(waarheidsgetrouwe) cijfers in raken.
Ik wil hier Rick de Leeuw nog eens aanhalen. Hij heeft vorig jaar Berlijn gelopen. Sex and drugs and rock and roll artiesten die tijdens hun pensioen marathons beginnen te lopen,een soort apart als je het mij vraagt,maar niettemin hij deed de volgende wijze quote in Studio 1 op zondagavond, 14 dagen na zijn marathon: de eerste 20 km draagt je lichaam je geest, en de volgende 20 km draagt je geest je lichaam.En ik voeg eraan toe: je kan deze grens door training verleggen naar 25 km of 30 km of zelfs 35 km, maar uiteindelijk komt het daarop neer. Niet soms?
Een reactie posten
<< Home