Testdag #2

Ik stond erbij en ik keek ernaar. Niet plezant. Vooral niet omdat de 20 km van Brussel griezelig nabij zijn. Dokter Peers gaat ervan uit dat ik die kan meelopen, maar hij wou er zijn wetenschappelijke hand niet voor in het wetenschappelijke vuur steken.

De Aanstaande Atleten zonder knieproblemen moesten drie keer 1600m lopen. Eerst op hun gemakske, dan op een gemiddeld tempo en tenslotte aan hoge snelheid. Ik had medelijden, het was bloedheet. Paul Van Den Bosch prikte ze in de vingers en heeft hun bloed mee naar huis genomen voor analyse. Op een of andere manier kan hij daaruit afleiden wat een realistische tijd moet zijn, later in New York.

Zo ziet dat atletenbloed er uit. Ieder zijn eigen kleurstickertje om verwarring te voorkomen. Ik heb de foto gemaakt toen Paul nog maar twee keer had geprikt. Opmerkzame lezertjes hebben allang gezien dat er maar vier setjes op de foto staan. Zou je daaruit kunnen afleiden dat ik niet de enige was die verstek moest laten gaan voor de melkzuurtest? Want waren er geen zes deelnemers aan het project? Wel, er zijn van die dingen waarover ik absoluut niks mag vertellen, want dan is de spanning er helemaal af, straks op televisie.