zondag, mei 21, 2006

Pad dichtgegroeid.


Ik heb zestig minuten gelopen, stelde de aanstaande atleet tevreden vast. En ik heb applaus gekregen. Dat komt omdat er tegenliggers waren en omdat het fluitekruid het pad waar ik loop vrijwel heeft overwoekerd. Die tegenliggers - twintig wandelaars van middelbare leeftijd - moesten halt houden en tussen de struiken gaan staan om de aanstormende atleet doorgang te verlenen. Iemand herkende me en fluisterde mijn naam. Eerst ongeloof, daarna applaus. Snel, een foto. Maar ik was al voorbij, ze hebben alleen mijn rug mee naar huis, denk ik.

Ik was met een klein hartje aan het lopen begonnen, want gisteren heb ik heel de dag lichte pijn gevoeld. Hoe zou ik het omschrijven. Iets blauwe plekachtigs? Niet echt lastig, maar wel duidelijk. Mogelijk een signaal. Een signaal dat ik vandaag dus heb genegeerd, ik heb gelopen. De eerste vijf minuten met duidelijke pijn, daarna ging het goed. Ik hoop dat ik hier niet wordt voor afgestraft morgen.

Mijn knieproblemen inspireren sommige lezers van deze blog tot merkwaardige tips. Peter uit Kigali mailt: Loop alle lange duurlopen in een systeem van 9' lopen en 1' stevig wandelen. Je zal merken dat je zeer snel recupereert. Ikzelf loop in Two Oceans Marathon (56Km) van Cape Town 20' sneller met dit systeem. Een vriend loopt een Marathon PB 10' sneller met deze methode. Interessant. Maar wat is een marthon PB?


5 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Persoonlijke Besttijd, met andere woorden, een PR of persoonlijk record.
De theorie van Peter klopt wellicht wel, maar het lijkt me behoorlijk onnatuurlijk om in het begin van een marathon al na 9 minuten te wandelen.
Op het einde daarentegen ... :-)

21 mei, 2006 21:41  
Anonymous Anoniem said...

Ah, opnieuw voer voor de statistiek-liefhebbers. Je hartslag ligt precies wat hoger deze keer. Toch ziet het er goed uit voor zondag.

Dat moet toch vervelend zijn voor jou, om altijd herkend te worden. Velen zouden dit een extra last vinden in de voorbereiding.

Hou het rustig deze week en probeer te genieten van je eerste wedstrijd zondag.

22 mei, 2006 11:01  
Anonymous Anoniem said...

Inderdaad, hou de benen wat stiller deze week. Kwestie van het lichaam wat recuperatietijd te gunnen voor de grote dag komende zondag. Een gemiddelde hartfrequentie rond de 150 ... ziet er goed uit. Veel succes zondag, ik zal ook van de partij zijn.

Loopgroet, woudloper TCrunning.

22 mei, 2006 14:58  
Anonymous Anoniem said...

dat dacht ik tot vorige week ook, zoals spencer (1e comment hier), over dat 'onnatuurlijke' van wandelen in een marathon als je amper gestart bent.... iets voor doetjes, watjes, halfloperkes, die niet kunnen afzien, of op hun tanden bijten (kan zo nog wel even doorgaan..), tot ik eens ging surfen op 'training' en 'marathon', en zo jeff galloway leerde kennen (enfin, virtueel dan toch): www.jeffgalloway.com/training/index.html

neem daar maar eens een paar verhaaltjes ('success stories') door, schraap er de amerikaanse peptalk en neptalk vanaf, en hou dan de essentie over: als ik (ooit) een marathon mocht lopen, dan kies ik misschien toch ook voor een 9+1 systeem vanaf het begin af!!! of zelfs misschien 8+2 voor 'minder getrainden' (zoals je toch, niettegenstaande 10 maanden professionele training, nog steeds een beetje zal zijn in NY?!) makes sense...

succes zondag, ook ik loop mee, als ik op tijd uit mijn sinus/bronchitis-dal kan kruipen!

anje

22 mei, 2006 16:17  
Anonymous Anoniem said...

In Runners World stond zo enkele jaren geleden ook al eens een artikel over deze manier van marathonlopen, met zelfs een minuutje wandelen na elke 7 minuten!

22 mei, 2006 19:55  

Een reactie posten

<< Home