En dat lopen, hoe zit het daarmee?
Het is van vorige zondag geleden dat ik nog eens over lopen heb gepost, het dreigt hier een life-log te worden. Hoe zou dat komen? Misschien is het nieuwe er wat af. Misschien is lopen stilaan gewoon voor me aan het worden, een doodnormaal gegeven in mijn dagelijkse leven, waar weinig over te vertellen valt.
Er wordt dus wel degelijk nog gelopen. Ik ben terug van een half uurtje en het ging niet goed. Na tien minuten voelde ik steken in mijn milt. Met mijn beperkte kennis van de werking van het menselijk lichaam - niks eigenlijk - vermoed ik dat de milt een soort van wegwijzerfunktie heeft voor de bloedsomloop en dat hij opspeelt als zowel je spieren als andere organen zuurstof en bloed eisen. Of zou je je milt belasten als er een hoge dosis chocolade verteerd moet worden?
In elk geval: het beterde niet. Op de koop toe liep ik zonder nadenken een verkeerde straat in en stond ik na mijn opgelegde half uurtje middenin de polder, verweg van huis. Ik heb een paar minuten gewandeld en ben vervolgens - mijn milt was ondertussen tot rust gekomen - naar huis gelopen. Nog 12 minuten. Eigenlijk heeft Paul dat verboden. Nooit meer trainen dan het schema voorziet. Want anders: overbelasting.
Maar ik had twee redenen om langer te lopen. Eén: al die chocolade gisteren, daar moest ik nog voor boeten. Twee: het regende en ik denk dat je dan beter kan lopen dan wandelen. Dat je dan minder nat wordt. Sven Speybrouck en ik hebben dat klassieke regenprobleem ooit behandeld in Jongens & Wetenschap, maar ik herinner me niet meer wat het antwoord was.
Ook wreed lang geleden: wat kwam er tijdens het lopen uit mijn iPod? Awel, een merkwaardige cover. Ray LaMontagne doet een akoestische versie van Crazy van Gnarls Barkley. Beter dan het origineel, maar dat ligt aan mij, ik ben een gitarenmens. Voorts de nieuwe CD van Howe Gelb en 3121 van Prince.
Morgen een training van een uur, in vier blokken van een kwartier met drie minuten wandelen tussendoor. Allemaal om overbelasting te voorkomen.
Er wordt dus wel degelijk nog gelopen. Ik ben terug van een half uurtje en het ging niet goed. Na tien minuten voelde ik steken in mijn milt. Met mijn beperkte kennis van de werking van het menselijk lichaam - niks eigenlijk - vermoed ik dat de milt een soort van wegwijzerfunktie heeft voor de bloedsomloop en dat hij opspeelt als zowel je spieren als andere organen zuurstof en bloed eisen. Of zou je je milt belasten als er een hoge dosis chocolade verteerd moet worden?
In elk geval: het beterde niet. Op de koop toe liep ik zonder nadenken een verkeerde straat in en stond ik na mijn opgelegde half uurtje middenin de polder, verweg van huis. Ik heb een paar minuten gewandeld en ben vervolgens - mijn milt was ondertussen tot rust gekomen - naar huis gelopen. Nog 12 minuten. Eigenlijk heeft Paul dat verboden. Nooit meer trainen dan het schema voorziet. Want anders: overbelasting.
Maar ik had twee redenen om langer te lopen. Eén: al die chocolade gisteren, daar moest ik nog voor boeten. Twee: het regende en ik denk dat je dan beter kan lopen dan wandelen. Dat je dan minder nat wordt. Sven Speybrouck en ik hebben dat klassieke regenprobleem ooit behandeld in Jongens & Wetenschap, maar ik herinner me niet meer wat het antwoord was.
Ook wreed lang geleden: wat kwam er tijdens het lopen uit mijn iPod? Awel, een merkwaardige cover. Ray LaMontagne doet een akoestische versie van Crazy van Gnarls Barkley. Beter dan het origineel, maar dat ligt aan mij, ik ben een gitarenmens. Voorts de nieuwe CD van Howe Gelb en 3121 van Prince.
Morgen een training van een uur, in vier blokken van een kwartier met drie minuten wandelen tussendoor. Allemaal om overbelasting te voorkomen.
posted by koen fillet at 21:52
2 Comments:
Vroeger dacht men dat de milt samentrok bij zuurstoftekort tijdens fysieke inspanningen, tegenwoordig heeft men het over luchtophoping in de darmen of krampen van het middenrif. Het is overigens ongevaarlijk. Wat helpt is rustig en diep ademen. Volgens sommigen gaat het ook over als je je duimen in je handpalmen drukt...(zelf nog niet geprobeerd)
De steken in de zij kunnen ook komen van een verkrampt middenrif. Dat zou te maken hebben met het landen op de linkervoet bij het uitademen. Dus best je ademhaling aanpassen dat je uitademt als je op je rechtervoet landt.
Een reactie posten
<< Home