2 maart, Lou Reed-dag
Ik bekende het een paar dagen geleden: Metal Machine Music had ik nog nooit gehoord. Terwijl ik dit schrijf luister ik ernaar. Laat ons zeggen: interessant. Je moet dat eens gehoord hebben. A propos, ik moet mijn schoonbroer zijn cirkelzaag nog eens gaan lenen om de houtvoorraad aan te vullen.
Een uur radio gaat veel te kort zijn om op 2 maart Lou Reeds 65ste verjaardag te vieren. Ik schat dat ik daarin een nummer of tien kwijt geraak. Hoe langer ik erover nadenk, hoe harder ik ga twijfelen. Moet ik de dingen draaien die iedereen kent? Perfect Day, Sweet Jane, Walk on the Wild Side, Viscious? Of zoek ik rariteiten? Demootjes, nummers van voor de Velvet Underground, concertopnames? Laat ik RvhG horen die White Light/White Heat covert? En September Song? En iets van Nico?
Ik was eerlijk gezegd niet echt een Reedkenner. Het betert. Nu ik me in zijn repertoire verdiep, ontdek ik parels waar ik geen weet van had. Transformer en Berlin en de Bananenplaat en New York, die kende ik uiteraard. Maar Coney Island Baby, dat is goéd man. Magic and Loss, Legendary Hearts, hoe is het mogelijk dat ik zonder kon leven? Uit al die platen wil ik tijdens die verjaardagsuitzending stukjes laten horen. Het zal niet lukken, laat ons daarvan uitgaan.
Ik was eerlijk gezegd niet echt een Reedkenner. Het betert. Nu ik me in zijn repertoire verdiep, ontdek ik parels waar ik geen weet van had. Transformer en Berlin en de Bananenplaat en New York, die kende ik uiteraard. Maar Coney Island Baby, dat is goéd man. Magic and Loss, Legendary Hearts, hoe is het mogelijk dat ik zonder kon leven? Uit al die platen wil ik tijdens die verjaardagsuitzending stukjes laten horen. Het zal niet lukken, laat ons daarvan uitgaan.
posted by koen fillet at 20:55
9 Comments:
Absoluut iets van Nico ! En iets van Moe Tucker (die als guest meespeelde op New York). Laat de mainstream maar voor wat het was.. verras ons met zeldzame en onbekende dingen.
Neen! Niks van Nico. Als er een mens overschat is is zij het wel. Het is niet omdat iemand aan heroïne kapotgaat dat een groepie een Artiest wordt. Niet te harden zo vals als ze zingt op "All tomorrow's parties". Geef mij de versie van Nick Cave maar.
Ja, Magic and Loss is Reed op zijn best, zo integer en zuiver.
Ah, meningsverschillen. Interessant. Dat Nico niet erg toonvast is, kan geen bezwaar zijn, Marc. Lou Reed zelf is ook niet echt wat je noemt een zanger. Ik denk dat ik I'll be your mirror er ga insteken.
Oh, moeten zangers tegenwoordig niet kunnen zingen...
Welke andere kwaliteiten kan Nico misschien ter compensatie dan WEL voorleggen. Schreef zij onvergetelijke muziek? Bespeelde zij een instrument op viruoze wijze? Kende haar carrière en kunnen een stijgend verloop?
Ze is wel ooit mooi geweest.
@Marc: zonder de bemoeienissen van Andy Warhol had Nico wellicht nooit bij Velvet Underground gezongen, da’s een feit. Een handige marketingtruc: Nico was een superster, Lou Reed (nog) niet. En als je kijkt welk een invloed de VU mét Nico op de rockmuziek heeft gehad, denk ik niet dat iemand die gang van zaken betreurd. Trouwens na VU heeft ze met John Cale nog twee verdienstelijke soloplaten gemaakt.
Maar als je gewoon wil zeggen dat haar talent verbleekt vergeleken met dat van Reed, treed ik je daar volledig in bij (o:
Mag ik bij deze een lans breken voor het nogal geweldige "The Sword of Damocles" op "Magic and Loss"? Met dank.
@ Marc: Ik heb Nico (ik denk in 1988) nog gezien in Brussel, in het voorprogramma van (en daarna enkele nummers samen met) John Cale. Indrukwekkend. Het moeten niet allemaal Madonna's zijn he. En ik weet niet of ze aan de heroïne is gestorven, ik heb altijd gedacht dat ze van haar fiets was gevallen of zoiets ..
Overigens, Reed al eens live horen zingen ? Soms kan vals zingen net bijdragen tot de sfeer, zoals de hele bananenelpee vol valse noten zit. Luister maar eens naar de viool van Cale...
@Radiofonisch Instituut. Wel wel, hoe smaken toch kunnen verschillen.
Bespeelde zij (nico) een instrument op viruoze wijze?
yep! harmonium
Een reactie posten
<< Home